Της Έλενας Χουζούρη.
Μ’ ένα αφιέρωμα στο πιάνο, τον βασιλιά των οργάνων, καλωσορίζει τη νέα χρονιά το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Σάββατο 10 Ιανουαρίου. Ο Γιάννης Βακαρέλης, ο Κυπριανός Κατσαρής, η Φερχάν Εντέρ και η Ελέν Μερσιέ, τέσσερις διεθνώς καταξιωμένοι βιρτουόζοι, θα ανέβουν στη σκηνή της Αίθουσας «Χρήστος Λαμπράκης» για να ερμηνεύσουν κλασικές μελωδίες κορυφαίων συνθετών μεταγραμμένες για τέσσερα πιάνα αλλά και αυθεντικές συνθέσεις για δύο πιάνα ή τέσσερα χέρια. Ο τίτλος άλλωστε της βραδιάς είναι ενδεικτικός: «Έργα για δύο και τέσσερα πιάνα από το μπαρόκ έως τον 20ο αιώνα».
Η βραδιά θα ανοίξει με την Ουβερτούρα από την όπερα «Τανχώυζερ» του Ρίχαρντ Βάγκνερ [1813-1883]. Ακολουθεί ο «Σλαβικός χορός» έργο 72 αρ. 26 σε μι ελάσσονα [για τέσσερα χέρια] με τις γοητευτικές ρυθμικές εναλλαγές που υπογράφει ο Αντονίν Ντβόρζακ [ 1841-1904. Από το εμβληματικό έργο της εποχής μπαρόκ του Αντόνιο Βιβάλντι [1678-1741] τις «Τέσσερις Εποχές» οι σολίστ της βραδιάς επέλεξαν να ερμηνεύσουν την «Άνοιξη» σε μεταγραφή του Νικόλα Οικονόμου. Η επόμενη μουσική εικόνα περιλαμβάνει την «Επιβίβαση στα Κύθηρα» [για δύο πιάνα] του Φρανσίς Πουλένκ [1899-1863], ενός από τους βασικότερους και τολμηρότερους ανανεωτές της γαλλικής μουσικής του 20ου αιώνα. Ακολουθεί ο Ζωρζ Μπιζέ [1838-1875] και η δημοφιλέστατη «Φαντασία Κάρμεν» σε μεταγραφή του Αχιλλέα Γουάστωρ την οποία διαδέχεται το «Εμβατήριο Ράκοζι» του Φραντς Λιστ [1811-1886] και η «Ταραντέλα» από τη Σουίτα αρ.2 ,έργο 17, για δύο πιάνα, του Σεργκέι Ραχμάνινοφ [1873-1943] και λίγο πριν το τέλος του προγράμματος οι διακεκριμένοι σολίστ θα ερμηνεύσουν το περίφημο «Μπολερό» του Ραβέλ ]1875-1937] σε μεταγραφή του Ζακ Ντριγιόν. Η βραδιά θα κλείσει με ένα από τα πιο διάσημα έργα του Μίκη Θεοδωράκη τη Σουίτα «Ζορμπάς» σε μεταγραφή του Αχιλλέα Γουάστωρ.
Αν η νέα χρονιά εγκαινιάζεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με ένα εντυπωσιακό πιανιστικό αφιέρωμα – φέτος ο Κύκλος των Μεγάλων Ερμηνευτών είναι αφιερωμένος στο πιάνο- η προηγούμενη χρονιά έκλεισε με μια εξίσου εντυπωσιακή προσέλευση του αθηναϊκού κοινού όλων των ηλικιών. Ιδιαίτερα ήταν η ανταπόκριση στις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις, όπως στο μπαλέτο της «Σταχτοπούτας» του Προκόφιεφ, στις παραστάσεις με τον «Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες» που επαναλήφθηκαν και φέτος μετά την μεγάλη περσινή επιτυχία τους, και βέβαια με την μουσικό- θεατρική παράσταση «Δώδεκα παρά Δώδεκα», του αγαπημένου συγγραφέα των παιδιών Ευγένιου Τριβιζά. Ένα Μέγαρο Μουσικής γεμάτο παιδιά αλλά και εφήβους είναι αναμφισβήτητα εξαιρετικά ελπιδοφόρα εικόνα, όταν μάλιστα αυτά τα παιδιά παρακολουθούσαν με προσοχή και χωρίς την παραμικρή ανησυχία την, ελαφρώς «δύσκολη» για την ηλικία τους, παράσταση της Σταχτοπούτας από το Εθνικό Μπαλέτο του Κιέβου. Θέλω, λοιπόν, να επισημάνω, για μια ακόμη φορά, την προσφορά του Μεγάρου Μουσικής στη διαμόρφωση μιας υψηλού επιπέδου πολιτιστικής αγωγής η οποία εκ των πραγμάτων συντελεί και στη δημιουργία απαιτητικών και προς πάσα κατεύθυνση ελευθεροφρόνων πολιτών, είδος ιδιαίτερα ελλειμματικού στη χώρα μας. Δυστυχώς κάποιοι- οι οποίοι αμφιβάλλω αν ποτέ παρακολούθησαν κάποια συναυλία η κάτι άλλο στο Μέγαρο Μουσικής, το πρόσχημα των ακριβών εισιτηρίων δεν ευσταθεί, προπαντός τα τελευταία χρόνια- στους οποίους συγκαταλέγονται δυστυχώς και άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών ή κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι πολιτισμού πολιτικών κομμάτων, εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν το Μ.Μ.Α μόνον με οικονομικούς όρους- βλέπε το πραγματικά μεγάλο χρέος του- και να αφήνουν εντελώς απέξω την υπερ-εικοσαετή πολιτιστική του παρουσία η οποία- είτε μας αρέσει είτε όχι- άλλαξε προς το, σαφώς, καλύτερο τις πολιτισμικές συνθήκες της χώρας. Αλλοίμονο αν ο πολιτισμός αντιμετωπίζεται μόνον με οικονομικούς όρους, τότε υπάρχει ο φόβος να μην μείνει από αυτόν τίποτα άλλο παρά ένα πουκάμισο αδειανό με την Ελένη να έχει σαλπάρει για αλλού. Και βέβαια με ζημιωμένους αυτούς που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ταξιδέψουν μέχρι τη Βιέννη, το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη, τη Λειψία, τη Βουδαπέστη κ.λπ, για να απολαύσουν μια μεγάλη ορχήστρα, έναν σπουδαίο ερμηνευτή η μια κορυφαία όπερα. Στοιχειωδώς τελικά….ταξικό το θέμα, Γουώτσον!
Έλενα Χουζούρη
