Ένα «Όνειρο (καλοκαιρινής νύχτας)» στον κήπο του «Νιάρχος» (της Όλγας Σελλά)

0
204

 

της Όλγας Σελλά

 

Τα θεατρικά αναλόγια είναι η λιτή θεατρική προσέγγιση ενός έργου. Χωρίς ιδιαίτερα σκηνικά (με κάποια αντικείμενα συμβολικά συνήθως), χωρίς κοστούμια, χωρίς φώτα πολλές φορές, δίνουν έμφαση στο κείμενο που κάθε φορά παρουσιάζεται.

Είναι η σειρά «Παραβάσεις», που έχει καθιερώσει το Κέντρο Πολιστισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ)  και φέτος ήταν αφιερωμένες σε έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ με τον γενικό τίτλο «Αγάπης Αγώνες».  Ήταν ένας κύκλος που ολοκληρώνεται αυτές τις μέρες με ένα από τα πιο αγαπημένα έργα του Σαίξπηρ, το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», που σκηνοθετεί ο Έκτορας Λυγίζος, σε μετάφραση του Διονύση Καψάλη.

Αυτή τη φορά το αναλόγιο σχεδιάστηκε ειδικά για την κυκλική σκηνή του Θόλου, και δώδεκα ηθοποιοί ζωντανεύουν τα όνειρα, τις φαντασιώσεις, τα μπερδέματα, τους απελπισμένους έρωτες, τους τυφλούς πόθους και τη μαγική κάθαρση, τελικά, -όπως σε όλα τα καλά παραμύθια-, μιας ιστορίας, που έχει βασιλιάδες, βασιλοπούλες, αρχοντόπουλα, απλούς ξυλουργούς, αλλά έχει και πολύ χιούμορ, πολλή μουσική, πολύ τραγούδι κι έναν περίπατο στον κήπο του ΚΠΙΣΝ.

Και σ’ αυτόν το χώρο, κάτι ανάμεσα στο μέσα και στο έξω, κάτι ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, στο θέατρο και τη ζωή, στον ύπνο και στον ξύπνιο, δύο νεαρά ζευγάρια κι ένα μπουλούκι ερασιτέχνες ηθοποιοί, μπερδεύονται σ’ ένα δάσος έξω απ’ την Αθήνα, και πέφτουν θύματα δαιμονίων και άλλων ξωτικών. Άλλοι αποκτούν αυτιά γαϊδάρου, άλλοι αγαπούν βασίλισσες, άλλοι ερωτεύονται με πάθος όσους απεχθάνονταν, και το άλλο πρωί κανείς δεν θυμάται τίποτα και όλα είναι στη θέση τους.

Ο Έκτορας Λυγίζος, έστησε με κέφι αυτή τη γοητευτική κωμωδία του Σαίξπηρ, έδωσε έμφαση στο παιχνιδιάρικο ύφος του έργου, και με τη συμβολή των ηθοποιών του και του ίδιου στην ομάδα των ηθοποιών (υποδύθηκε τον Πουκ) μας χάρισε ένα ανάλαφρο και ευφρόσυνο αποτέλεσμα, χωρίς να παραμερίζει τον σαιξπηρικό λόγο, στο οποίο συνεπικουρεί, ασφαλώς, ο περιβάλλων χώρος του ΚΠΙΣΝ. Σ’ αυτόν τον κήπο καταλήγει η παράσταση, εκεί ολοκληρώνεται κάτω από μιαν ελιά και με τους θεατές γύρω γύρω, όλοι ξυπνούν από το όνειρο. Ή μήπως συνεχίζουν να ονειρεύονται;

Μια θεατρική πρόταση ιδιαίτερη, ελκυστική, δροσερή, που περιλαμβάνει και θέαση και περιπατητική απόλαυση, σ’ έναν από τους ωραιότερους κήπους της Αθήνας.

Η ταυτότητα της παράστασης

Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης, Διασκευή – Σκηνοθεσία: Έκτορας Λυγίζος, Κοστούμια – Κατασκευές: Ελλάδα Δαμιανού, Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύα Βλασσοπούλου

 

Παίζουν:  Μάνος Βαβαδάκης, Εύα Βλασσοπούλου, Γιώργος Ζιάκας, Κωνσταντίνος Ζωγράφος, Γιώργος Ηλιόπουλος, Βίκυ Κυριακουλάκου, Έκτορας Λυγίζος, Φλομαρία Παπαδάκη, Κατερίνα Πατσιάνη, Νάνσυ Σιδέρη, Ιάσονας Στασινός, Θάνος Τοκάκης.

 

Φωτογραφίες παράστασης: Γιάννης Κουσκούτης

 

Παραστάσεις: 30 Ιουνίου, 3 και 4 Ιουλίου στις 8.30μ.μ.

  • Την Παρασκευή 30 Ιουνίου, στην παράσταση θα υπάρχει ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα. Θα ακολουθήσει συζήτηση με τους συντελεστές. Τη συζήτηση θα διευθύνει ο μεταφραστής, Διονύσης Καψάλης.

 

 

Προηγούμενο άρθροΟι παράξενες αγάπες των παραμυθιών (μία ανάγνωση στα παραμύθια του Χρ.Μπουλώτη)της Έφης Κατσουρού
Επόμενο άρθροΝοηματοδοτήσεις της ελληνικότητας και της λαϊκότητας στον νεοελληνικό πολιτισμό

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ