Γιάννης Ν. Μπασκόζος.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει φίλος της τζαζ που να μην θεωρεί ως κομμάτι της την εικόνα και ειδικά τη φωτογραφία. Έχω σπίτι μου (όπως και πολλοί άλλοι τζαζόφιλοι) αρκετά φωτογραφικά λευκώματα με μουσικούς της τζαζ. Ξεχωρίζω το βιβλίο με τα εξώφυλλα της δισκογραφική Blue Note όπου η συγκεκριμένη εικαστική/ γραφίστικη χρήση της φωτογραφίας δημιούργησε εικαστική σχολή.
Ο Ανδρέας μας δίνει ένα λεύκωμα όπου πρωταγωνιστούν έλληνες και ξένοι μουσικοί της τζαζ , οι οποίοι επισκέφθηκαν τη χώρα μας. Η φωτογραφία στη τζαζ διαφέρει αρκετά από φωτογραφίες συγκροτημάτων της ροκ ή ορχήστρες κλασικής μουσική. Κατ΄ αρχήν είναι ασπρόμαυρες. Είθισται στη τζαζ οι περισσότεροι φωτογράφοι να επιλέγουν το ασπρόμαυρο. Είναι γιατί τονίζουν το μελαγχολικό ιδίωμα της τζαζ; γιατί οι περισσότεροι μουσικοί είναι μαύροι και γράφουν ωραία στο λευκό; είναι μια στυλιστική επιλογή που διευκολύνει την επικέντρωση στη σχέση προσώπου του μουσικού και του οργάνου του; Ίσως είναι όλα αυτά μαζί.
Και ο Ανδρέας επιλέγει την ασπρόμαυρη φωτογραφία. Κινείται με άνεση γύρω από τον μουσικό, πολλές φορές προτιμά τη λήψη κοντρ πλοζέ, δηλαδή ο φακός παίρνει από κάτω προς τα πάνω αλλά σε λοξή θέση τονίζοντας την ψυχολογική /υπαρξιακή σχέση του μουσικού με το όργανό του και δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία να αποτυπωθεί η ένταση στο πρόσωπο και τα χέρια. Κυνηγάει τη στιγμή: τον ιδρώτα στο πρόσωπο , το σφίξιμο του μικροφώνου από την τραγουδίστρια, την ένταση του δάκτυλου στο πλήκτρο, οι φλέβες σε ένα ελεύθερο χέρι σε μια ανάπαυλα, η ένταση αλλά και το χαμόγελο μουσικής ευτυχίας στο πρόσωπο του πιανίστα. Τον ενδιαφέρει επίσης το σώμα, αν και ποτέ δεν το βλέπουμε ολόκληρο, βλέπουμε μόνον ένα τμήμα του. Διακρίνουμε αδιόρατες κινήσεις, πλαστικότητα, έκσταση- κάτι που χαρακτηρίζει τους τζαζίστες όταν σολάρουν αυτοσχεδιάζοντας. Η πλειονότητα των φωτογραφιών είναι σε ώρα συναυλίας, κάποιες σε στούντιο και γενικότερα τη στιγμή που ακούγεται η μουσική. Αυτό θέλει να αιχμαλωτίσει ο Ζαχαράτος. Γι αυτό και το λεύκωμα αυτό κρατάει τη ζωντάνια της συναυλίας, της ύψιστης στιγμής μουσικής έκστασης.
Τέλος μια συνεισφορά του λευκώματος αυτού είναι ότι σε τμήμα του βιβλίου αποτυπώνονται μερικοί εξέχοντες μουσικοί και τραγουδιστές/στριες της ελληνικής σκηνής τζαζ.
Ανδρέας Ζαχαράτος, Jazz moments, εκδόσεις Τόπος
