Δύο ποιήματα του GAVIN EWART σε μετάφραση Νάσου Βαγενά από την βραδιά Dirty Valentine, 14/2
ΚΛΙΜΑΚΤΗΡΙΟN
Ὅταν ἡ ἀγάπη παύει τὸν χορὸ
κι ἡ λάμψη σβήνει ἀπὸ τὸ μάτι,
ὅταν τὸ ἔργο φαίνεται ἀνιαρὸ
καὶ δὲν ἀκούγεται πιὰ τὸ κρεβάτι,
ὅταν τὸν παρὰ τὸν τρώει ἡ φτήνεια,
τότε ἀρχίζει ἡ γκρίνια.
Ὅταν ὁ ἥλιος ἀδειάζει ἀπὸ φωτιὰ
καὶ τὸ πράσινο κιτρινίζει,
ὅταν ἀρχίζεις νὰ μαζεύεις γατιά,
ὅταν τὸ φιλὶ ξινίζει
(ἢ κρεμᾶς κλουβιὰ μὲ καναρίνια),
τότε ἀρχίζει ἡ γκρίνια.
Ὅταν ὁ χρόνος στάζει ἀπ’ τὰ ρολόγια
κι ἔξαφνα σταματάει ἡ μουσική,
ὅταν ὁ ρήτορας χάνει τὰ λόγια
κι ὁ κόκορας τὸ κικιρικικί,
καὶ τὰ δάχτυλα ἀγγίζουν κομποσκοίνια,
τότε ἀρχίζει ἡ γκρίνια.
Η ΔΕΞΙΩΣΗ
Χέρια ποὺ χαϊδεύουν φίδια
τώρα ὑψώνουν ποτήρια.
Χείλη ποὺ πεολείχουν
γελοῦν ἢ βήχουν.
Σφριγηλὲς περιφέρειες
περιφέρονται αἰθέριες.
Κι ὅπως ὁ Οἰδίπους
κρατοῦν τοὺς τύπους.
Οἱ καθὼς πρέπει τρόποι
–ποὺ ἔρχονται πρῶτοι–
ἀποτρέπουν τὸ λάθος
τοῦ ἀχαλίνωτου πάθους.
Κατὰ τὰ εἰωθότα
δὲν κινοῦν μήτε ἰῶτα
ἀπ’ τὶς κόσμιες φράσεις
ποὺ ἡ στιγμὴ ἐπιτάσσει.
(Τὰ ὁλόδροσα αἰδοῖα
κεκαυμένη Ἀραβία).
Παντελόνια καὶ φοῦστες
(ἄτρητες κροῦστες)
συγκρατοῦν τὸ ἀφρισμένο
καπάκι κλεισμένο.
Σκεπάζουν τὸ σπέρμα
μὲ κασμήρι καὶ δέρμα.
