Της Κατερίνας Γούλα. (Γαλλία- ανταπόκριση).
Τέλη Ιανουαρίου πέρυσι άφησε την τελευταία του πνοή ο ιδρυτής και ψυχή του Charlie Hebdo, ο François Cavanna, χωρίς να μπορεί φυσικά να προβλέψει τα φρικτά γεγονότα τρόμου που σημάδεψαν την πορεία του περιοδικού μέσα στην ίδια χρονιά. Αναδημοσιεύουμε την τότε ανταπόκριση της συντάκτριας μας.
Ο αυτοαποκαλούμενος «χαζός και μοχθηρός», François Cavanna, με τα μακριά μουστάκια που θύμιζαν τους κατοίκους του γαλατικού χωριού και τις εκρήξεις γέλιου και θυμού που χαρακτήριζαν τις αντιδράσεις του, ο ιδρυτής των σατιρικών και ασυμβίβαστων εντύπων «Hara-Kiri» και «Charlie Hebdo», άφησε στις 30 Ιανουαρίου του 2014, την τελευταία του πνοή. Παιδί εργατικής οικογένειας με μεταναστευτικές ρίζες, ο Cavanna άρχισε να σκιτσάρει για την εφημερίδα «Zéro», όπου και συνάντησε τον Georges Bernier. Πολύ γρήγορα, ο Cavanna έγινε αρχισυντάκτης του εντύπου και το 1960, μαζί με τον Bernier αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους εφημερίδα, το «Hara-Kiri».
Μότο του Cavanna ήταν: «ο μόνος λόγος για τον οποίο αξίζει να ζούμε είναι το θράσος». Ήθελαν να φτιάξουν μια εφημερίδα με σκίτσα, καρικατούρες, καυστικά πολιτικά σχόλια που να κάνουν τους ίδιους να ξεκαρδίζονται και να μη χρειαστεί ποτέ να κάνουν συμβιβασμούς. Και τα κατάφεραν αρκετά καλά, στη συντηρητική γκωλλική Γαλλία, με τον πόλεμο στην Αλγερία σε πλήρη εξέλιξη και τη λογοκρισία να τους απειλεί σε κάθε βήμα. Πολλές φορές μάλιστα τους επιβλήθηκε κατηγορώντας το υλικό τους για πορνογραφικό. Το μηνιαίο «Hara-Kiri» έδωσε τη θέση του στο εβδομαδιαίο «Charlie Hebdo», εφημερίδα με σκληρό σατιρικό πνεύμα, απαλλαγμένη από διαφημίσεις, με μεγάλο κομμάτι αφιερωμένο στη δηκτική σκιτσογραφία και στο πολιτικό σχόλιο.
Ο ίδιος ο Cavanna αποδείχθηκε εξαιρετικός στην ανακάλυψη νέων ταλέντων. Δικές του ανακαλύψεις ήταν ο Delfeil de Ton, η Sylvie Caster και οι πασίγνωστοι πλέον σκιτσογράφοι Willem, Cabu, Topor, Wolinski, Fournier, ακόμη και ο Reiser!! Με τη βοήθεια τους, συνέχισε μέχρι σήμερα το Charlie Hebdo, διακηρύσσοντας με χιούμορ καθόλου αστείες κοινωνικές θέσεις, αρνούμενος ωστόσο την κομματική ένταξη, πάνω σε καυτά πολιτικά ζητήματα (βλέπε το σάλο που ξέσπασε το Σεπτέμβρη του 2011 και το Νοέμβρη του 2012, με τα σκίτσα του Μωάμεθ, ο οποίος εκτός του ότι για τους Μουσουλμάνους δεν επιτρέπεται να αναπαρασταθεί, απαγορεύεται σίγουρα να αναπαρασταθεί γυμνός να μιμείται τη Μπριζίτ Μπαρντό στην Περιφρόνηση του Γκοντάρ…)
Στην πορεία, ο Cavanna αναγνωρίστηκε και ως κορυφαίος μάλιστα λογοτεχνικός συγγραφέας με τα έργα του « Les Ritals », «Russkoffs» και «Lune de Miel», για τα οποία σχολίαζε : «το βρίσκω τελείως ηλίθιο να γράφει κανείς διαφορετικά απ’ ό,τι μιλά, γι’αυτό κι εγώ γράφω όπως μιλάω». Ο διευθυντής του Charlie Hebdo είχε δηλώσει ότι το δημιούργημά του θα ζήσει για να τον θυμάται.
