Αστυνομικά για το καλοκαίρι – B΄ μέρος (του Μάρκου Κρητικού)

1
1675

του Μάρκου Κρητικού

Εδώ το Α’ Μερος του Αφιερώματος

 

Μίνωας (2022)

σελ.348

Έναn χρόνο μετά το Μυθιστόρημα με κλειδί –μας είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις– ξαναβρίσκουμε τον αστυνόμο του Τμήματος Ανθρωποκτονιών Αττικής, Χριστόφορο Μάρκου, Στον 5ο όροφο της Νομικής, στον Τομέα Εγκληματολογίας. Πρόκειται για τη βελτιωμένη επανέκδοση του πρώτου μυθιστορήματος του συγγραφέα, η οποία βασίστηκε στη βραβευμένη γαλλική έκδοση. Μια διπλή ανθρωποκτονία μέσα στη σχολή θα αναστατώσει την ακαδημαϊκή κοινότητα. Ο αστυνόμος Μάρκου, απόφοιτος του Τομέα και παλιός γνώριμος των θυμάτων, θα αναλάβει την έρευνα με τη βοήθεια μιας φίλης του, της πρώην μεταπτυχιακής φοιτήτριας και νυν υπαλλήλου στη γραμματεία του Τομέα. Η εξέταση μαρτύρων από το επιστημονικό και διοικητικό προσωπικό αν και θα φέρει στο φως ακαδημαϊκές ίντριγκες και προσωπικές εμπάθειες δεν θα αποκαλύψει το τι συνέδεε τα δύο θύματα πέραν της απασχόλησής τους με το ίδιο γνωστικό αντικείμενο. Η διαφορετική προσέγγιση του αστυνόμου ως προς την χρονική ακολουθία των δύο φόνων θα ανοίξει τον δρόμο για την εξιχνίαση της υπόθεσης. Ένα λογοτεχνικό whodunit, με σαφείς επιρροές από το έργο των σπουδαίων εκπροσώπων της χρυσής εποχής του αγγλικού αστυνομικού. Ο συγγραφέας συνυφαίνει επιδέξια το προφίλ και τα κίνητρα των υπόπτων, και με έξυπνη πλοκή συντηρεί υποδειγματικά την αγωνία του αναγνώστη μέχρι την τελική λύση του αστυνομικού γρίφου με τη θεατρική αντιπαράθεση των υπόπτων και τον απαγωγικό συλλογισμό του για την αποκάλυψη του ενόχου.

 

Ευτυχία Γιαννάκη – Οι ναυαγοί του Αυγούστου

Ίκαρος (2022)

σελ. 480

Η Ευτυχία Γιαννάκη, σταθερή αξία στον χώρο της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας και συνεπής τα τελευταία χρόνια στο καλοκαιρινό ραντεβού της με τους αναγνώστες, παρουσιάζει το νέο της μυθιστόρημα, Οι ναυαγοί του Αυγούστου, που ολοκληρώνει την Τριλογία του βυθού. Ο Παναγιώτης Πετράκος, μεγαλοκαθηγητής του ποινικού δικαίου και σύμβουλος υψηλά ιστάμενων προσώπων του πολιτικού και οικονομικού χώρου, βρίσκεται στραγγαλισμένος στο κρεβάτι του, στη μονοκατοικία του στο Ψυχικό, φορώντας μια γυναικεία περούκα και γύρω πεταμένα γυναικεία ρούχα. Το σκηνικό στον τόπο του εγκλήματος παραπέμπει στην ανεξιχνίαστη δολοφονία του συγγραφέα Κώστα Ταχτσή πριν τριάντα τρία χρόνια. Ο Χάρης Κόκκινος καλείται εσπευσμένα να διακόψει τις διακοπές του στην Πάρο και μαζί με τους γνώριμους συνεργάτες του θα αναλάβουν την εξιχνίαση του εγκλήματος που θα τους φέρει αντιμέτωπους με μια σκοτεινή και πολυδαίδαλη υπόθεση. Με φόντο τις μεγάλες φωτιές του περσινού καλοκαιριού σε Αττική και Εύβοια –εμφανής ο συμβολισμός– και έμφαση στην κοινωνική οπτική των γεγονότων και στην ιδιωτική ζωή των πρωταγωνιστών, η συγγραφέας, κινούμενη με άνεση στον αφηγηματικό χρόνο, παραθέτει σκηνές και άρθρα του Τύπου από άλλες εποχές και, στη συνέχεια, συνθέτει επιδέξια τα κομμάτια του παζλ μιας ζοφερής αστυνομικής ιστορίας, ενταγμένης σ’ έναν κόσμο του οποίου τα όρια μυθοπλασίας και πραγματικότητας δεν είναι διακριτά.

 

Ψυχογιός (2022)

σελ. 408

Η αστυνόμος Σοφία Μήτση που βρίσκεται σε μια δύσκολη καμπή της ζωής της μετατίθεται στο Ανθρωποκτονιών και πιστεύει ότι είναι η ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα. Η αισιοδοξία της θα δοκιμαστεί όταν γνωρίσει τον άξεστο προϊστάμενό της και κυρίως από το γεγονός ότι την πρώτη κιόλας μέρα που θα αναλάβει υπηρεσία μια νεαρή χορεύτρια θα βρεθεί απαγχονισμένη στο σπίτι της. Η έρευνα για τη λύση του μυστηρίου θα την οδηγήσει σε κακόφημες γωνιές της Αθήνας και του Πειραιά και θα φέρει στον δρόμο της τον Θωμά, έναν πρώην άνεργο δημοσιογράφο και νυν ιδιωτικό ερευνητή. Ένα αστικό αστυνομικό που προβάλλεται στο σκοτεινό φόντο του αθηναϊκού υπόκοσμου, με έμφαση στο κοινωνιολογικό προφίλ των ηρώων που τον διαβαίνουν και στον οποίο κατοπτρίζεται μια εξαχρειωμένη κοινωνία που ανέχεται κάθε είδους ανάρμοστες και παραβατικές συμπεριφορές σε συνθήκες καθολικής διαφθοράς και ανομίας, όπου μπορείς να απολαύσεις τα πάντα, από την ηδονή μέχρι την εξουσία, αν καταβάλλεις το ανάλογο αντίτιμο. Με πρωτοπρόσωπη γραφή για τους δύο πρωταγωνιστές και μικρά εμβόλιμα κεφάλαια τριτοπρόσωπης για κάποιους δευτερεύοντες ήρωες, ο συγγραφέας επιτυγχάνει γρήγορους ρυθμούς αφήγησης που σε συνδυασμό την σφιχτή πλοκή και τη νουάρ ατμόσφαιρα, διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το ανοιχτό αλλά ρεαλιστικό τέλος, το οποίο συνάδει με την εικόνα της φαύλης κοινωνίας που επιδέξια αποτυπώνει.

 

Εκδόσεις Καστανιώτη (2021)

Σελ. 173

Ο Δώρος Αντωνιάδης άφησε στην άκρη τον αστυνόμο Πέτρο Ελευθεριάδη    –πρωταγωνιστή των δυο πρώτων βιβλίων του– και έγραψε ίσως το καλύτερο μυθιστόρημά του. Χωρισμένο σε πέντε μέρη που αντιστοιχούν στα «πέντε στάδια του πένθους» από το On Death and dying, της πρωτοπόρου ψυχιάτρου στη μελέτη του θανάτου Ελίζαμπεθ Κούμπλερ-Ρος, το βιβλίο κινεί αμέσως την περιέργεια του αναγνώστη. Ο καταθλιπτικός πρωταγωνιστής που συστήνεται μέσα από τους εφιάλτες μιας τραγικής ιστορίας από το σκοτεινό παρελθόν, θα μεταβεί στην Άνδρο με σκοπό να αποδεχτεί μια πολύ ιδιαίτερη «κληρονομιά». Στο νησί θα συνδεθεί με μια αινιγματική γυναίκα και θα βρει έναν μυστηριώδη τρομπετίστα και ιδιοκτήτη του μπαρ Κεχριbarι – εξού και ο τίτλος του βιβλίου. Ένα ερωτικό θρίλερ μυστηρίου, με υποδειγματική νουάρ ατμόσφαιρα, εξελίσσεται σε μια ανελέητη σύγκρουση μεταξύ πληρωμένων δολοφόνων, με τις υπερβολές που είθισται να χαρακτηρίζουν τη δράση τους. Ο συγγραφέας, με έξυπνα δομημένη πλοκή και με ταχύτατη πρωτοπρόσωπη, ενεστωτική αφήγηση, κλιμακώνει το σασπένς, αποκαλύπτοντας σταδιακά τη διπλή ζωή και το κοινό παρελθόν των πρωταγωνιστών, σε μια ιστορία που τελικά τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Μια ιδανική αναγνωστική επιλογή για τις καλοκαιρινές διακοπές με κυκλαδίτικο άρωμα.

 

 

Άγρα (2022)

σελ. 448

Οι εκδόσεις Άγρα συνεχίζουν την επανέκδοση των βιβλίων του Γιάννη Μαρή σε καλαίσθητους τόμους με ιδιαίτερα κατατοπιστικές εισαγωγές από θεωρητικούς του αστυνομικού που έχουν μελετήσει διεξοδικά το έργο του. Ο Δολοφόνος φορούσε σμόκιν είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μυθιστορήματα του συγγραφέα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Απογευματινή σε ενενήντα έξι συνέχειες από τον Δεκέμβριο του 1956 έως τον Απρίλιο του 1957. Μια βροχερή νύχτα ο νεαρός οπερατέρ Μάνος Αγγελίδης επιστρέφοντας με το τελευταίο τρένο από τον Πειραιά θα δει από το παράθυρο σ’ έναν σκοτεινό δρόμο έναν άντρα που φοράει σμόκιν να πετάει το πτώμα μιας γυναίκας από ένα αυτοκίνητο. Θα διηγηθεί το περιστατικό στη φίλη του η οποία, όταν την άλλη μέρα γίνεται γνωστό ότι βρέθηκε το πτώμα μιας γυναίκας κοντά στις γραμμές του ηλεκτρικού στο Θησείο, θα τον πείσει να πάει στην Αστυνομία. Εκεί, όταν ενημερώνεται ότι πρόκειται για αυτοκτονία, θα αποφασίσει να διαλευκάνει μόνος του την υπόθεση. Μόνο ο αστυνόμος Μπέκας είναι διατεθειμένος να πάρει στα σοβαρά τη μαρτυρία του. O δολοφόνος φορούσε σμόκιν είναι ένα ιδανικό καλοκαιρινό ανάγνωσμα γι’ αυτόν που επιθυμεί μέσα από μια δυνατή αστυνομική ιστορία μυστήριου να απολαύσει τη γοητευτική ατμόσφαιρα της Αθήνας τη δεκαετία του ’50 όπως την έχει γνωρίζει από προφορικές αφηγήσεις, λογοτεχνικά έργα και τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο.

 

Μετάφραση: Βίκυ Λιακόπουλου.

Έρμα (2022)

σελ. 296

Ο άγνωστος στη χώρα μας Ντέρεκ Ρέιμοντ –ψευδώνυμο του Άγγλου συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων, Ρόμπιν Κουκ– θεωρείται ένας από τους θεμελιωτές του σύγχρονου βρετανικού νουάρ. Οι εκδόσεις Έρμα μας γνωρίζουν το πρώτο από μια σειρά πέντε μαύρων μυθιστορημάτων του, γνωστών ως Factory novels (Factory αποκαλούσαν οι αστυνομικοί στα κεντρικά της Σκότλαντ Γιάρντ). Η υπόθεση του βιβλίου εξελίσσεται στο Λονδίνο το 1984. Ο Τσαρλς Στάνιλαντ, ένας αλκοολικός και αποτυχημένος συγγραφέας, βρίσκεται βάναυσα δολοφονημένος σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά. Ο ανώνυμος αρχιφύλακας και αφηγητής της ιστορίας που υπηρετεί στο Τμήμα Ανεξιχνίαστων Υποθέσεων, στο οποίο ασχολούνται αποκλειστικά με δολοφονίες ανθρώπων του περιθωρίου, θα αναλάβει την διαλεύκανση της υπόθεσης. Μια σειρά από κασέτες και χειρόγραφα που θα βρεθούν στο σπίτι του θύματος θα ρίξουν φως σε σκοτεινές πτυχές της ζωής του και θα οδηγήσουν την έρευνα σε κακόφημα στέκια του Λονδίνου. Ένα πρωτίστως υπαρξιακό, μελαγχολικό μυθιστόρημα με έξοχη νουάρ ατμόσφαιρα σ’ έναν κόσμο αλλόκοτα σκληρό που συνθλίβει κάθε ανθρώπινη ευαισθησία και οδηγεί σε πλήρη αποξένωση και αποτυχία. Ο συγγραφέας, χωρίς να καταφεύγει στην εύκολη λύση μιας καταιγιστικής πλοκής, κλιμακώνει υποδειγματικά την αγωνία, με την αναπαράσταση μιας εφιαλτικής πραγματικότητας μέσα από τη σταδιακή ταύτιση του εμμονικού αφηγητή με το θύμα. Εξαιρετικό το επίμετρο της Χίλντας Παπαδημητρίου, η οποία επιχειρεί μια υφολογική προσέγγιση του άγνωστου έργου ενός παραγνωρισμένου αλλά σπουδαίου στιλίστα της γραφής σε σχέση με τις το κοινωνικές συνθήκες και την αισθητική της εποχής. Ένα από τα καλύτερα νουάρ των τελευταίων ετών.

 

 

Μετάφραση: Άλκηστις Τριμπέρη

Πόλις (2022)

σελ. 464

Αν και το Mad dogs είναι το πρώτο του μυθιστόρημα που μεταφράζεται στα ελληνικά, ο Αμερικανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Τζέιμς Γκρέιντι μας είναι γνωστός από την εμβληματική κατασκοπική ταινία της δεκαετίας του ’70 Οι τρεις μέρες του Κόνδορα –σε σκηνοθεσία του Σίντνεϊ Πόλακ–, η οποία βασίστηκε στο πρώτο του μυθιστόρημα Six days of the Condor (1974). Τέσσερις άντρες και μια γυναίκα, πρώην πράκτορες με βαριές ψυχικές διαταραχές που κληρονόμησαν από τη θητεία τους στη CIA, είναι κλεισμένοι στο κάστρο Ravens, ένα μυστικό ψυχιατρείο της Υπηρεσίας. Όταν ο γιατρός τους θα βρεθεί δολοφονημένος θα αντιληφθούν ότι υπάρχει σχέδιο να τους φορτώσουν τον φόνο και θα δραπετεύσουν. Με όπλο τις παλιές δεξιότητες και εμπειρίες στις Μυστικές Υπηρεσίες αλλά και το απρόβλεπτο της τρέλας τους, θα προσπαθήσουν να ξεφύγουν απ’ τους διώκτες τους και να εντοπίσουν τον ένοχο, προκειμένου να αποδείξουν την αθωότητά τους. Ένα πολιτικό-κατασκοπικό θρίλερ που εξελίσσεται σε ένα αγωνιώδες road story στην καρδιά της Αμερικής με πρωταγωνιστές πέντε παρανοϊκούς πράκτορες, κυνηγούς και θύματα του ίδιου βρόμικου συστήματος, που με πολιτικές δολοπλοκίες υπηρετεί σκοτεινά συμφέροντα και καθορίζει τις τύχες των λαών. Ο συγγραφέας διατρέχοντας επιδέξια τον μυθιστορηματικό χρόνο εναλλάσσει την εξέλιξη της καταιγιστικής πλοκής με το πολυτάραχο παρελθόν των πρωταγωνιστών, και με ταχύτατη αφήγηση –κάποιες φορές παραληρηματική– και παρεμβολές κωμικοτραγικών επεισοδίων αποτυπώνει εξαιρετικά τον διαταραγμένο κόσμο τους.

 

Μετάφραση: Κων/νος Παλαιολόγος

Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου (2022)

σελ. 230

Πριν δέκα χρόνια γνωρίσαμε στην πρώτη του περιπέτεια τον σκληρό, παρορμητικό αλλά ευαίσθητο και μουσικόφιλο Έντγκαρ Μεντιέτα –με το παρωνύμιο Ζερβοχέρης–, επιθεωρητή της αστυνομίας στο Κουλιακάν του Μεξικού, στο εξαιρετικό νουάρ μυθιστόρημα Ασημένιες σφαίρες (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2012). Ο θρυλικός «Lefty» Mendieta επιστρέφει στην πέμπτη περιπέτεια της σειράς, που δανείζεται τον τίτλο του γνωστού τραγουδιού των Beatles από το άλμπουμ Abbey Road. Η ιστορία ξεκινάει με την κινηματογραφική εκτέλεση του Χεράρδο Μανρίκε, πρώην διοικητή της υπουργικής αστυνομίας. Οι υποψίες θα πέσουν σε έναν πρόσφατα αποφυλακισμένο βαρόνο των ναρκωτικών και αρχηγό μιας ομάδας διεφθαρμένων στρατιωτικών, γιατί ο Μανρίκε τον είχε συλλάβει έχοντας ανακαλύψει στοιχεία για την παράνομη δράση του, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σε είκοσι δύο χρόνια κάθειρξη. Τη δύσκολη υπόθεση θα αναλάβει ο Ζερβοχέρης ενώ, παράλληλα, αναζητεί μια μυστηριώδη γυναίκα, για να εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία  του ετοιμοθάνατου πατέρα, ενός παλιού αντεραστή του. Ένα σκληρό αστυνομικό, που αποτυπώνει ρεαλιστικά τις μεθόδους των καρτέλ των ναρκωτικών στο πολύπαθο Μεξικό (narco-literatura). H ιδιαίτερη γραφή, με τα υποκείμενα να εναλλάσσονται μέσα στην ίδια αράδα και χωρίς τα συνήθη σημεία στίξης, ενώ στις πρώτες σελίδες ξενίζει τον αναγνώστη, προσδίδει έναν σχεδόν παραληρηματικό ρυθμό στη αφήγηση που τον εγκλωβίζει στη νουάρ ατμόσφαιρα της ιστορίας. Εξαιρετικό το σάουντρακ του βιβλίου.

 

 

Jo Nesbo – Το νησί των αρουραίων

Μετάφραση: Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη

Μεταίχμιο (2022)

σελ. 505

Το αναμενόμενο δεύτερο μέρος της συλλογής ιστοριών του Γιου Νέσμπε, με θέμα τη Δύναμη, ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που είχαμε ήδη διαπιστώσει στο πρώτο: Ο συγγραφέας, απαλλαγμένος απ’ τα στερεότυπα του procedural και τις συνήθειες του θρυλικού Χάρι Χόλε, δεν φοβάται να πειραματιστεί σε μικρότερη φόρμα, δείχνει αφηγηματικά ωριμότερος και μας αφήνει και πάλι άριστες εντυπώσεις. Σέ ένα δυστοπικό μέλλον όπου μια καταστροφική πανδημία έχει επιφέρει την ολική κατάρρευση κράτους και κοινωνίας, οι πλούσιοι καταφεύγουν, για να σωθούν, σε ένα νησί γεμάτο αρουραίους (Το νησί των αρουραίων). Ένας ερευνητής έχει βρει το φάρμακο της αθανασίας αλλά το δραστικό συστατικό του που εμποδίζει τη γήρανση αυξάνει την επιθετικότητα (Καταστροφέας). Δύο αδελφικοί φίλοι ταξιδεύον στην Παμπλόνα για να παρακολουθήσουν τις ταυρομαχίες και ερωτεύονται το ίδιο κορίτσι ανοίγοντας την πόρτα σε μια παράλληλη διάσταση (Τα τζιτζίκια). Ένας άσωτος υιός αποδέχεται την πρόσκληση του πλούσιου πατέρα του να εργαστεί στη φάρμα του στην Αφρική όπου εκτρέφει φίδια (Το αντίδοτο). Ένας ψυχολόγος με διπλή ζωή έχει έναν ορκισμένο εχθρό που προσπαθεί να τον καταστρέψει με τον πιο οδυνηρό τρόπο (Μαύρος ίππος). Πέντε ζοφερές ιστορίες αγωνίας και μυστηρίου με θέμα τη Δύναμη, με περίτεχνη πλοκή, αφηγηματικά τεχνάσματα και αλληγορίες –χαρακτηριστικός ο συμβολικός ρόλος των ζώων σε όλα τα διηγήματα–, που αποτυπώνουν εξαιρετικά ανθρώπινες αντιδράσεις και συμπεριφορές σε ακραίες καταστάσεις επιβίωσης.

 

  • Ramon Diaz Eterovic – Άγγελοι και ερημίτες

Μετάφραση: Κρίτων Ηλιόπουλος

Angelus Novus (2021)

σελ. 320

Ο πολυβραβευμένος Χιλιανός συγγραφέας Ραμόν Δίας Ετερόβιτς έγινε γνωστός για τα δεκαοχτώ μυθιστορήματά του με πρωταγωνιστή τον μοναχικό, αντικαθεστωτικό ιδεολόγο και ρομαντικό ιδιωτικό ντετέκτιβ Ερέδια (του οποίου δεν μαθαίνουμε το μικρό όνομα), ο οποίος συνομιλεί με τον γάτο του, διαβάζει λογοτεχνία, ακούει Μάλερ και δεν διστάζει να συγκρουστεί με τους ισχυρούς του διεφθαρμένου συστήματος. Στο μυθιστόρημα Άγγελοι και ερημίτες –το τέταρτο της σειράς–, ο Ερέδια μαθαίνει ότι η δημοσιογράφος Φερνάντα Αρεδόντο –ένας μεγάλος έρωτας του παρελθόντος–βρέθηκε νεκρή από υπερβολική δόση αμφεταμίνης σε ένα ξενοδοχείο του Σαντιάγο. Αν και αρχικά μοιάζει με αυτοκτονία, η έρευνα με τη βοήθεια ενός φίλου αστυνομικού θα αποκαλύψει κι άλλους ύποπτους φόνους που έχουν συμβεί στο ξενοδοχείο στο πρόσφατο παρελθόν, καθώς και ότι η δημοσιογράφος ερευνούσε μια σκοτεινή ιστορία εμπορίου όπλων στις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ενώ ο Ερέδια αισθάνεται την ηθική υποχρέωση να εξιχνιάσει την επικίνδυνη υπόθεση, η νεαρή αδερφή ενός παλιού συμφοιτητή-επαναστάτη που σκοτώθηκε στη Νικαράγουα θα του ζητήσει να μείνει προσωρινά στο σπίτι του. Ένα κοινωνικό, πολιτικό και υπαρξιακό αστυνομικό μυθιστόρημα με κυνικό χιούμορ, σαφείς επιρροές από το αμερικανικό hard-boiled και παραστατική αποτύπωση της κοινωνίας του Σαντιάγο με την κρατική βία, τη διαφθορά, τοn φόβο και τη δυσπιστία να κυριαρχούν στον απόηχο της χούντας του Πινοσέτ.

 

Μετάφραση: Δήμητρα Δότση

Οκτάνα (2021)

σελ. 240

Η Δολοφονία του τραπεζίτη είναι το πρώτο μυθιστόρημα, από τα δεκαπέντε περίπου της σειράς, με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Ντε Βιντσέντζι της Αστυνομικής Διεύθυνσης του Μιλάνου, που διαβάζει Πόε και Φρόυντ και όνειρό του ήταν να γίνει ποιητής. Βασίζει την αστυνομική έρευνα κυρίως στην ψυχολογική διαίσθηση και την κατανόηση σε βάθος της ψυχοσύνθεσης των υπόπτων, στοιχεία που του έδωσαν το προσωνύμιο «Ιταλός Μαιγκρέ». Στη διάρκεια της νυχτερινής βάρδιας ο Ντε Βιτσέντζι δέχεται στο γραφείο του την απρόσμενη επίσκεψη του Τζανέτο Αουρίτζι, παλιού συμμαθητή του στο κολέγιο. Ενώ προσπαθεί να ανιχνεύσει τους λόγους της νυχτερινής επίσκεψης και την αινιγματική συμπεριφορά του φίλου του, ενημερώνεται τηλεφωνικά ότι στο σπίτι του Αουρίτζι, βρίσκεται δολοφονημένος ο τραπεζίτης Γκαρλίνι. Την έρευνα αναλαμβάνει ο Ντε Βιτσέντζι και όλα τα στοιχεία οδηγούν στην αδιαμφισβήτητη ενοχή του Αουρίτζι. Ο έμπειρος αστυνομικός όμως αντιλαμβάνεται ότι τα φαινόμενα απατούν, γιατί «θα ήταν η πρώτη φορά που ένας εγκληματίας θα επιστράτευε όλα τα χαρίσματα της ευφυΐας και της πονηριάς του προκειμένου να καταστήσει απολύτως προφανή την ενοχή του». Ένα απολαυστικό whodunit, με έξυπνη πλοκή, θεατρική ατμόσφαιρα και σαφείς επιρροές από τα αγγλοσαξονικά αστυνομικά της εποχής, χωρίς όμως να χάνει την ιταλική του ταυτότητα.

 

Μετάφραση: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης

Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός (2021)

σελ. 319

O Μπράβος, το πρώτο μυθιστόρημα του Σκοτσέζου συγγραφέα Άλαν Τρότερ, προκάλεσε αίσθηση όταν εκδόθηκε το 2019 στη Μεγάλη Βρετανία. Από τις πρώτες αράδες αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για ένα ιδιαίτερο ανάγνωσμα. Ένας ανώνυμος πρωταγωνιστής πραγματοποιεί εντυπωσιακή είσοδο στην ιστορία όταν τον πετούν στον δρόμο από ένα εν κινήσει αυτοκίνητο και προσγειώνεται μπροστά στα πόδια του ατάραχου αφηγητή, τον οποίο θα βαφτίσει Μποξ για τη θηριώδη σωματική του διάπλαση και μαζί θα περιπλανηθούν στην ανώνυμη πόλη, η οποία παραπέμπει στην Αμερική της δεκαετίας του ’50, με σκοπό να βρουν δουλειά ως μπράβοι. Ένας τζογαδόρος θυρωρός που τρελαίνεται για χάμπουργκερ, η γυναίκα του που είναι άσος στο να λέει πρόστυχα ανέκδοτα κι ένας συγγραφέας ιστοριών επιστημονικής φαντασίας που πληρώνεται με τη λέξη είναι μερικά από τα γκροτέσκο πρόσωπα που πλαισιώνουν τους δύο πρωταγωνιστές. Όταν ο ντετέκτιβ Μάικ Μάγκας τους μπλέκει σε μια ιστορία ανεξέλεγκτης βίας, ο έλεγχος θα χαθεί και τα πτώματα θα αρχίσουν να στοιβάζονται γύρω τους. Ένα μαύρο και εκρηκτικό  pulp μυθιστόρημα, με σαρκαστικό χιούμορ, ευτράπελες καταστάσεις, μοναδικές ατάκες, και ήρωες βγαλμένους από τη ζώνη του λυκόφωτος και τον νεφελώδη σχεδόν παραισθητικό κόσμο του Τζιμ Τόμσον και του Κουέντιν Ταραντίνο.

Προηγούμενο άρθρο«Αίας» από το Εθνικό: πολλά στοιχεία που δεν έγιναν σύνολο (της Όλγας Σελλά)
Επόμενο άρθροΜικρά κριτικά: Όταν ο κόσμος έρχεται κοντά  (της Μαρίζας Ντεκάστρο)

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Καλησπέρα
    Θα ήθελα να σας αναφέρω ένα σημαντικό λάθος στη παρουσίαση σας για το βιβλίο Πέθανε με τα μάτια ανοιχτα.
    Τη μετάφραση την έχει κάνει η κ Βίκυ Λιακόπουλου.
    Το θεωρώ σημαντικό λάθος και ελπίζω να το διορθώσετε άμεσα.
    Σας ευχαριστώ πολύ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ