Συνέντευξη στην Γιούλη Αναστασοπούλου.
Ο Αντώνης Βαβαγιάννης είναι και αυτός καλεσμένος στο AthensCon και ο επόμενος καλλιτέχνης στο αφιέρωμα του Αναγνώστη. Ο κόσμος τον γνωρίζει μέσα από την αγαπημένη σειρά Κουραφέλκυθρα . Μιλήσαμε μαζί του για τη μέχρι τώρα πορεία του και τη δημιουργία της πετυχημένης αυτής σειράς.
Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σου με τα κόμικς; Πότε ξεκίνησες να σχεδιάζεις;
Από πολύ μικρός, στο δημοτικό, σκαρώναμε με ένα φίλο μου κόμιξ που στην ουσία κοροϊδεύαμε διάφορες προσωπικότητες της τάξης μας. Δεν ήταν ό,τι πιο ευγενικό εκ μέρους μας αλλά ήταν μια αρχή. Μετά όταν μεγάλωσα, στο πανεπιστήμιο πια, ανέβασα σε ένα site που είχα τότε, το vamvax, μια ιστορία με τον τίτλο «ο Φωτογράφος» για έναν κοινό άνθρωπο που τον δαγκώνει ένας φωτογράφος και αποκτά (αμφιβόλου χρησιμότητας) υπερδυνάμεις. Αυτό το κομιξάκι άρεσε πολύ στον Σπύρο τον Δερβενιώτη που ανέλαβε να πάρει το σενάριο και να κάνει το σχέδιο. Αυτή ήταν η πρώτη μου δουλειά που εκδόθηκε.
Πες μας κάποια παραπάνω λόγια για τη μέχρι τώρα πορεία σου.
Μετά τον «Φωτογράφο» ακολούθησε το sequel του, πάλι με τον Σπύρο, και αργότερα το “AVPD” σε σχέδιο Κώστα Φουτσίδη. Μετά από αυτό σκέφτηκα να δοκιμάσω το φορμάτ του κόμικ στριπ και να εμπιστευτώ για πρώτη φορά το δικό μου σχέδιο. Αυτή ήταν η γέννηση των «Κουραφέλκυθρων», το 2007, τα οποία ξεκίνησαν ως online comic και πλέον αριθμούν και δυο βιβλιαράκια από την Jemma Press. Το νέο μου project είναι μια συνεργασία με τον καλό μου φίλο τον Θανάση τον Πετρόπουλο. Είναι στιγμιότυπα από μια ραδιοφωνική εκπομπή που κάνουμε μαζί. Ο τίτλος του κόμικ και της εκπομπής είναι: «Προτελευταίοι»
Ποια είναι η διαδικασία δημιουργίας ενός στριπ και πως προκύπτει το τελικό αποτέλεσμα το οποίο βλέπουμε στα έντυπα και ψηφιακά μέσα;
Το βασικό πλεονέκτημα που έχω σαν σεναριογράφος από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο είναι ένα τετράδιο! Όποτε σκέφτομαι κάτι αστείο, που όσο σουρεάλ κι αν είναι, συνήθως προέρχεται από την καθημερινότητα, πχ. από συζητήσεις με φίλους, το σημειώνω στο τετράδιο και μετά το αναπτύσσω με πιο καθαρό μυαλό «σκηνοθετικά». Πώς δηλαδή θα είναι στημένο το κάθε καρέ. Μετά, η γνωστή διαδικασία σε όλους τους κομιξάδες. Πρόχειρο, μελάνι, σκανάρισμα, χρώμα στο photoshop. Τώρα που ξέρετε το μυστικό της επιτυχίας μου ίσως πρέπει να σας σκοτώσω.
Έχεις κάποιες καλλιτεχνικές αναφορές που επηρεάζουν τη δουλειά σου;
Πολλές και διάφορες. Σίγουρα οι Monty Python και οι Marx Brothers από τον κινηματογράφο. Από ανθρώπους των κόμικ πάντα αναφέρω σαν πρώτη μου επιρροή τον Gary Larson, αλλά αγαπώ πολύ ο,τιδήποτε έχει κάνει ο Gosciny, ο Edika κι ο Quino. Από πιο σύγχρονα κόμικς μου αρέσει πάρα πολύ η δουλειά της Kate Beaton και σίγουρα κανείς μπορεί να αναγνωρίσει και αναφορές μου στο Perry Bible Fellowship του Nicholas Gurewitch. Και βέβαια δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον Γιάννη Καλαϊτζή και τον Αρκά που όχι μόνο με έχουν επηρεάσει αλλά με έχουν βοηθήσει και πάρα πολύ.
Ο κόσμος έχει αγαπήσει πολύ τα Κουραφέλκυθρα. Τι σημαίνει για σένα να αγκαλιάζεται η δουλειά σου από το κοινό;
Είναι μια τεράστια χαρά, κυρίως γιατί δεν ήταν πάντα έτσι. Πήρε πολλά πολλά χρόνια για να φτάσει το κόμικ να είναι εκεί που είναι σήμερα (βέβαια πάντα αναλογικά με τη δυναμική που μπορεί να έχει ένα τέτοιο κόμικ). Σε αυτήν την πορεία υπήρχαν άπειρες απογοητεύσεις και πολλή στενοχώρια γιατί για πολύ καιρό αυτή η δουλειά δεν έβρισκε ανταπόκριση. Κάπου στα 100 στριπς μάλιστα, μετά από ένα signing το οποίο απέτυχε παταγωδώς, ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω τελείως. Κάπου εκεί με έσωσε ο Αρκάς και με την ενθάρρυνσή του, και με τη φιλική συμμετοχή του που έδωσε μεγάλη ώθηση στη σειρά. Σήμερα έχω τη μεγάλη χαρά να έρχονται άνθρωποι που δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου και να μου λένε πώς στην παρέα τους χρησιμοποιούν μεταξύ τους ατάκες από τα κόμιξ μου. Αυτό νομίζω είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορεί κάποιος να μου κάνει.
Ποιο πιστεύεις ότι είναι το πλεονέκτημα των κόμικς σε σχέση με άλλα καλλιτεχνικά μέσα;
Τα κόμικς σου δίνουν τη δυνατότητα να σκηνοθετήσεις και να πεις μια ιστορία με εικόνες, έχοντας μηδενικό μπάτζετ. Για εμένα είναι μια τέχνη πολύ πιο κοντινή στον κινηματογράφο απ΄ό,τι στη λογοτεχνία ή στη ζωγραφική. Επίσης αρκεί κάποιος να ρίξει μια ματιά στις σπηλαιογραφίες για να καταλάβει πόσο βαθιά ριζωμένο στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι το να λέμε ιστορίες μέσα από εικόνες.
Ποιες νομίζεις πως είναι οι αδυναμίες σου; Τι θα ήθελες να διορθώσεις;
Ξέρω πολύ καλά τις αδυναμίες μου, αλλά δεν θέλω ιδιαίτερα να τις διορθώσω! Ξέρω ότι το σχέδιό μου δεν είναι καλό. Βελτιώνεται με τον χρόνο, αλλά παραμένει ερασιτεχνικό. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι αυτό το στυλ είναι που ταιριάζει καλύτερα με τη συγκεκριμένη δουλειά που κάνω, οπότε έχω βρει αυτήν την καλή δικαιολογία για να μην προσπαθώ σοβαρά να καλύψω τις ελλείψεις μου!
Ποιους Έλληνες ή/και ξένους κομιξάδες ξεχωρίζεις;
Ξεκινώντας να απαντήσω την ερώτηση έφτιαξα μια τεράστια λίστα και κατάλαβα ότι έβαλα μέσα σχεδόν όλους τους Έλληνες δημιουργούς. Αυτό δεν το έκανα για να μην αφήσω κάποιον παραπονεμένο, αλλά γιατί όντως θεωρώ υψηλότατο το επίπεδο της εγχώριας παραγωγής τον τελευταίο καιρό. Για να μη σας γεμίσω με ονόματα, θα αναφέρω μόνο τρεις, με κριτήριο ότι δεν τους γνωρίζω καλά προσωπικά, κι έτσι δεν θα παρεξηγηθούν οι φίλοι μου που επέλεξα κάποιους από αυτούς κι όχι κάποιους άλλους. Αβραάμ Κάουα, Θανάσης Πέτρου και Σολούπ.
Τι θα περιμένουμε να δούμε από σένα στο AthensCon?
Εμένα τον ίδιο που θα ξημεροβραδιάζομαι εκεί με τον Θανάση τον Πετρόπουλο να υπογράφουμε την καινούρια μας έκδοση , τους «Προτελευταίους» αλλά και παλιότερες εκδόσεις μας!
Με τι άλλο ασχολείσαι αυτόν τον καιρό; Ποια τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Όπως πάντα, ασχολούμαι με πολύ περισσότερα πράγματα απ’ό,τι έχω χρόνο να ασχοληθώ. Πάνω απ’όλα ασχολούμαι με την μεγάλη μου αγάπη, που είναι η μουσική. Ετοιμαζόμαστε για live με τους Empty Frame στις 5 Δεκεμβρίου. Επίσης συνεχίζεται η ραδιοφωνική μας εκπομπή στο CR Radio την οποία μπορείτε να ακούτε κάθε Τρίτη στις 8. Και βέβαια τα κόμιξ συνεχίζονται. Κουραφέλκυθρα κάθε Δευτέρα και Προτελευταίοι κάθε Τετάρτη στο socomic.gr
*Ο Αντώνης Βαβαγιάννης γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγωγικά και μουσική στην Αθήνα και δουλεύει σαν δάσκαλος σε δημοτικό σχολείο. Είναι ιδρυτικό μέλος των Empty Frame στους οποίους παίζει κιθάρα και πιάνο. Η άλλη μεγάλη αγάπη του είναι τα κόμικς, με γνωστότερό του δημιούργημα το δημοφιλές webcomic «Κουραφέλκυθρα», που ξεκίνησε το 2007 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα στο socomic.gr. Έχουν εκδοθεί 6 βιβλία του, μεταξύ των οποίων «ο Φωτογράφος» (σε σκίτσα Σ. Δερβενιώτη), το «Κουραφέλκυθρα Omnibus» και η τελευταία του δουλειά «Προτελευταίοι», ένα συνεργατικό κόμικ με τον καλό του φίλο Θανάση Πετρόπουλο. Στον ελεύθερο του χρόνο του αρέσει να γράφει βιογραφικά του εαυτού του σε τρίτο πρόσωπο.
