Ανοιξιάτικες πρεμιέρες 3: «Η Αρκούδα», «Ο Ταρτούφος» (της Όλγας Σελλά)

0
327

 

 

της Όλγας Σελλά

 

Κλασικά έργα. Δεν λείπουν ποτέ, από καμιά σεζόν. Όλοι, πάντα, κάτι αναζητούν στις γραμμές τους. Όλοι θέλουν να τα προσεγγίσουν πάλι και πάλι. Είτε με κλασική είτε με σύγχρονη θεατρική «γλώσσα» και φόρμα. Που αρκετές φορές χαρακτηρίζεται από σκηνογραφικό και ενδυματολογικό μινιμαλισμό (συχνά όχι μόνο από άποψη,  αλλά και από έλλειψη budjet), που βαδίζει, συχνότατα, χέρι χέρι, με τη δημιουργική φαντασία. Ο Μολιέρος είναι ένας συγγραφέας που πάντα γοητεύει τους ανθρώπους του θεάτρου. Και το κοινό. Ο Τσέχωφ το ίδιο. Κάθε ανέβασμά έργων τους στη σκηνή είναι ένα στοίχημα για όλους. Δεν θα μπορούσαν να λείπουν κι από τις θεατρικές πρεμιέρες αυτής της άνοιξης.

 

«Η Αρκούδα»

«Απλά για να σκοτώσω την ώρα μου έγραψα ένα ασήμαντο, μικρό βοντβίλ, σε ύφος γαλλικό , που ονομάζεται Αρκούδα. Εάν αντιληφθούν προς ‘’Μοντέρνους Καιρούς’’ ότι γράφω βοντβίλ θα με εξοστρακίσουν! Τι να κάνω , σχεδιάζω κάτι βαρυσήμαντο και προκύπτει τρα-λα-λα. Παρά τις απόπειρες μου για σοβαρότητα , αποτέλεσμα μηδέν. Με εμένα καθετί σημαντικό μεταμορφώνεται σε ασήμαντο», έγραφε ο Άντον Τσέχοφ, ασφαλώς αυτοτρολαριζόμενος, όπως θα λέγαμε σήμερα. Και ο Νίκος Καρδώνης, που σκηνοθετεί το γνωστό και δημοφιλές μονόπρακτο του Τσέχωφ «Η Αρκούδα», ακολούθησε αυτό το ύφος, στήνοντας στο «Αμφι-Θέατρο» μια ξεκαρδιστική, καλοκουρδισμένη και καλοπαιγμένη παράσταση, που τρόλαρε τα πάντα. Κυρίως το θέατρο. Με ένα λειτουργικό όσο και απλό σκηνικό, με αξιοποίηση κάθε τετραγωνικού της τεράστιας σκηνής του «Αμφι-Θεάτρου» (μέχρι την πίσω αυλή), με διαρκές κλείσιμο του ματιού σε όλα τα είδη του θεάτρου, με εύστοχες ατάκες και μουσική που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι τρεις ηθοποιοί της παράστασης (Κατερίνα Λάττα,  Γιάννης Λατουσάκης, Γιάννης Δενδρινός και ο μουσικός Μιχάλης Λατουσάκης επί σκηνής) χάρισαν ένα απολαυστικό 70λεπτο, με σαρκασμό, με σουρεαλισμό, με θέατρο μέσα στο θέατρο, με «κουζίνα» πρόβας. Ένα γλέντι θεατρικό με τα όλα του. Και καταφέρνουν να σαρκάσουν την υποκρισία –ακόμα και στο πένθος-, την καταπιεσμένη επιθυμία, τον έρωτα που ξεκινάει από μια σύγκρουση. Βρισκόμαστε σ’ ένα αγρόκτημα στη ρωσική επαρχία, όπου κατοικεί η όμορφη χήρα Έλενα Πόποβα, που πενθεί με βαρύ πένθος εδώ και μήνες την απώλεια του συζύγου της.  Απομονωμένη στο σπίτι της δέχεται την επίσκεψη του απόστρατου υπολοχαγού Σμιρνώφ, που απαιτεί άκομψα την εξόφληση δύο γραμματίων που του χρωστούσε ο σύζυγός της. Η Έλενα Πόποβα δεν έχει αντίρρηση, απλώς ζητάει διορία δύο ημερών, κάτι που αρνείται κατηγορηματικά ο Σμιρνώφ. Η ένταση και η σύγκρουση κορυφώνονται και φτάνουν στη… μονομαχία. Και τότε όλα ανατρέπονται!!!

Όλα αυτά ο Νίκος Καρδώνης τα είδε ως μια θαυμάσια ευκαιρία να μην αφήσει τίποτα στη θέση του, ακροβατώντας θαυμαστά σε όλα τα είδη θεάτρου και σαρκάζοντας τα πάντα με ξεχωριστό στυλ. Χαρίζοντάς μας 70 λεπτά γέλιου και έξυπνης σκηνικής συνθήκης. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον από τους ηθοποιούς. Ήταν όλοι απολαυστικοί και εξόχως αλληλοσυμπληρούμενοι και δεν ήταν διόλου εύκολα όσα έκαναν. Θα ξεχώριζα μόνο την θαυμάσια μουσική και τις εξαιρετικές φωνές όλων.

 

Η ταυτότητα της παράστασης

Σκηνοθεσία : Νίκος Καρδώνης, Μετάφραση : Δαυίδ Μαλτέζε,. Επιμέλεια κίνησης : Υβόννη Τζάθα, Μουσική : Μιχάλης και  Γιάννης Λατουσάκης, Διασκευή και επιμέλεια  στίχων : Βασίλης Ανδρέου,  Κοστούμια – σκηνικά : Αλεξάνδρα-Αναστασία Φτούλη, Νίκος Καρδώνης, Φωτισμοί : Ναυσικά Χριστοδουλάκου, Φωτογράφιση παράστασης:  Δομνίκη Μητροπούλου

 

Παίζουν: Κατερίνα Λάττα, Γιάννης Λατουσάκης, Γιάννης Δενδρινός.

Ζωντανή μουσική επί σκηνής: Μιχάλης Λατουσάκης

 

Αμφι-Θέατρο (Αγγελικής Χατζημιχάλη 15 και Ανδριανού, Πλάκα).

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:  Πέμπτη, Σάββατο και Κυριακή στις 9μ.μ.

Μέχρι τις 4 Ιουνίου.

 

«Ο Ταρτούφος»

Ένας ηθοποιός που έχει ερμηνεύσει έργα του Μολιέρου, σκηνοθετεί αυτή τη φορά ένα από τα πλέον δημοφιλή έργα του Γάλλου συγγραφέα. Ο Γιάννης Νταλιάνης σκηνοθετεί τον «Ταρτούφο» στο θέατρο «Σταθμός», σε μετάφραση Ανδρέα Στάικου.  Με ελάχιστα σκηνικά αντικείμενα –ένα μεγάλο τραπέζι και μερικά τραπεζομάντηλα κυριαρχούν. Με ηθοποιούς απ’ όλες τις γενιές στη σκηνή. Με ολόκληρο το έργο, που θίγει την υποκρισία, τη χειραγώγηση, τον καιροσκοπισμό και την ψεύτικη σεμνότητα, ιδιότητες που έχουν, συνήθως, όσοι έχουν τη δύναμη να καταδυναστεύουν τους γύρω τους και να επιβάλλουν κανόνες ηθικής και συμπεριφοράς.  Και ο Οργκόν (Θανάσης Βλαβιανός), ο κύριος του σπιτιού υπακούει τυφλά στον Ταρτούφο (Μάνος Καρατζογιάννης) που παρουσιάζεται ως κοσμοκαλόγερος και βράχος ηθικής, τόσο που ο Οργκόν βάζει σε δεύτερη μοίρα την οικογένειά του, αμφισβητεί τη γυναίκα του και αδικεί τα παιδιά του. Το πρόσωπο που θα αντιληφθεί πρώτο τη διπρόσωπη συμπεριφορά του Ταρτούφου είναι η Ντορίν (Αγγελική Μαρίνου), η οικονόμος της οικίας Οργκόν, και με εξυπνάδα και καπατσοσύνη θα καταφέρει να παγιδεύσει τον Ταρτούφο και θα συμβάλει στο να ξεσκεπαστούν οι αθλιότητές του. Στρωτή και σύγχρονη η μετάφραση του Ανδρέα Στάικου, αλλά θα μπορούσαν να λείπουν κάποιες παρεμβάσεις του σκηνοθέτη που επικαιροποιούν σημεία του κειμένου (π.χ. Μερδώνη, Κερανεύως ή «καμιά γυναίκα δεν βιάζεται παρά τη θέλησή της», που ακούστηκε, υπερπληροφορώντας με τη μορφή συνθήματος ένα σημαντικό σημείο του έργου). Ο Γιάννης Νταλιάνης επέλεξε να τονίσει ιδιαιτέρως τα κωμικά στοιχεία του κειμένου και έστησε μια ευφρόσυνη παράσταση, κρατώντας καλό ρυθμό. Όλοι οι ηθοποιοί συνέβαλαν στο τελικό αποτέλεσμα. Ξεχωρίζω ιδιαίτερα τον Θανάση Βλαβιανό, τον Μάνο Καρατζογιάννη (που μεταμορφώνεται από παράσταση σε παράσταση), όπως και η Ελίζα Σκολίδη, την Αγγελική Μαρίνου (που δεν είχα ξαναδεί την κωμική πλευρά της στη σκηνή), τον Θωμά Σιέκα.

Η ταυτότητα της παράστασης

 

Μετάφραση: Ανδρέας Στάικος, Κείμενο παράστασης, σκηνοθεσία: Γιάννης Νταλιάνης, Σκηνικά, κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα, Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης, Μουσική: Κώστας Λώλος, Κίνηση, χορογραφία: Ιωάννα Αποστόλου, Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Σταύρου

Φωτογραφίες παράστασης & video: Πάτροκλος Σκαφίδας

ΔΙΑΝΟΜΗ

Ταρτούφος: Μάνος Καρατζογιάννης, Οργκόν: Θανάσης Βλαβιανός, Ελμίρα: Ελίζα Σκολίδη, Ντορίν: Αγγελική Μαρίνου, Κλεάνθης: Γιώργος Κορομπίλης, Μαριάννα: Μέγκι Σούλι, Δάμις: Κωνσταντίνος Ζωγράφος, Κυρία Περνέλ: Χριστίνα Θεοδωροπούλου, Ακάκιος: Θωμάς Σιέκας

*Ακούγεται η φωνή του Νίκου Χατζόπουλου στο ρόλο του δικαστικού κλητήρα

Θέατρο «Σταθμός», Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο,

Μέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21:00, Κυριακή 19:30

Μέχρι 28 Μαΐου.

Προηγούμενο άρθροΟι τουρκικές εκλογές και το μέλλον της Τουρκίας (του Νίκου Χριστοφή)
Επόμενο άρθροΛόλα Καραμπόλα, ένα αλλιώτικο παιδί (του Σάββα Κοκκινίδη)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ