του Γιάννη Ν. Μπασκόζου
Προτείνω βιβλία ελληνικής πεζογραφίας για το καλοκαίρι, τα περισσότερα ολιγοσέλιδα, με ποικίλη θεματολογία, χαρακτηριστικούς ήρωες και ευφάνταστες καταλήξεις. Η ελληνική λογοτεχνία δεν έχει να ζηλέψει πολλά από αυτή των αλλόγλωσσων συγγραφέων. Επιπλέον μάς συνδέουν με οικείες καταστάσεις, συνήθειες και απρόοπτα του ελληνικού βίου. Πολλά από τα προτεινόμενα προέρχονται από γνωστούς και βραβευμένους συγγραφείς αλλά συστήνονται και αρκετοί νεότεροι πεζογράφοι, άξιοι δίπλα στους παλαιότερους.
Γιώργος Μητάς, Τα δύο δώρα, Στερέωμα
Νουβέλα εξαιρετική, αισθαντική, με ξεχωριστό προσωπικό ύφος. Το θέμα του ο ανολοκλήρωτος έρωτας. Θέμα συγκλονιστικό που διαπερνά την παγκόσμια λογοτεχνία με σημαντικές κορυφώσεις, και για μένα κορυφαία Η αισθηματική αγωγή του Φλωμπέρ. Ένα εσωστρεφές αγόρι ερωτεύεται δυνατά αλλά η συγκυρία και αργότερα η ασθενικότητά του τον απομακρύνει από τα αντικείμενα του πόθου του. Αποφασίζει να υψώσει τοίχο απέναντι σε οτιδήποτε ερωτικό μέχρι που η επιθυμία επιστρέφει στο πρόσωπο μιας νεαρής συναδέλφου του. Την τελευταία θα διεκδικήσει και θα κατακτήσει χωρίς κόπο ένας καλός του φίλος. Η δυστυχία του θα μετατραπεί σε δύναμη και θα του φανερώσει μια νέα πτυχή της ζωής, εξίσου ερωτεύσιμη. Αισθηματική πραγματεία πάνω στα κέρδη και τις ήττες μιας κανονικής ζωής με ένα ύφος απαράμιλλα ταιριαστό με το αντικείμενο του θέματος.
Βρες το εδώ
Έλενα Χουζούρη, Στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, Πατάκης
Δυο αδέλφια από αριστερή οικογένεια ακολουθούν χωριστούς δρόμους. Ο μεγάλος, ο Τάσος, θα ενταχθεί στο κομμουνιστικό κόμμα και θα γίνει ένα γρανάζι στον μηχανισμό. Ο μικρός, ο Αντρέας, επονομαζόμενος και Άτακτος περνάει στις παράνομες εξτρεμιστικές ομάδες. Ανάμεσά τους ένας κοινός φίλος, ο Δημήτρης, δημοσιογράφος, πρώην κομμουνιστής, αλκοολικός με σημαντική θέση σε πολιτική εφημερίδα προοδευτικών αποχρώσεων. Σε μία έφοδο της αστυνομίας θα δολοφονηθεί από αστυνομικούς ο Αντρέας. Ο δημοσιογράφος θα συγκλονιστεί και θα βυθιστεί στο παρελθόν προσπαθώντας να καταλάβει την πορεία του Αντρέα. Η Ε.Χ. με τη σειρά της βυθίζει το συγγραφικό της νυστέρι στο παρελθόν της αριστεράς στην μεταπολιτευτική Ελλάδα. Οι δύο επιζήσαντες χαρακτήρες θα αναμετρηθούν με το «ένδοξο» παρελθόν, θα ανασύρουν στη μνήμη τους απέλπιδες μάχες, πικρές διαψεύσεις, στενά όνειρα που εξαντλήθηκαν μέσα στην επέλαση του κανονικού. Ρέκβιεμ για μια εποχή από μια δυνατή πένα.
Βρες το εδώ
Μάρκος Κρητικός, Το μπλουζ της πεταλούδας, Μεταίχμιο
Αθηναϊκό αστυνομικό μυθιστόρημα. Ο Μάρκος Κρητικός μετά τον περίφημο «Μάρκο», τον πρώην τραπεζικό, ροκά και τεμπέλη που οι φόνοι κολλάνε πάνω του σαν μύγες δημιούργησε έναν νέο ήρωα: ο ντετέκτιβ Μίλτος Οικονόμου στην δεύτερη περιπέτεια του συστήνεται ως πρώην αστυνομικός που προσπαθεί να αναπτύξει τις δουλειές του γραφείου ερευνών που διευθύνει. Μια μικρουπόθεση – να βρει την κόρη μιας πλούσιας – θα τον οδηγήσει στα σκοτεινά μονοπάτια του αθηναϊκού υποκόσμου που συνδέεται με κυκλώματα ναρκωτικών και πορνείας. Σημασία δεν έχει τόσο η ιστορία όσο το ύφος του συγγραφέα και το κλίμα μέσα στο οποίο εξελίσσονται τα γεγονότα. Ο Μίλτος Οικονόμου, είναι χαμένο κορμί αλλά με αρχές, ευαίσθητος, πότης και λάτρης κυρίως της ροκ και των μπλουζ, τραγούδια που συνοδεύουν τους κυρίως χαρακτήρες σαν μουσική υπόκρουση νουάρ ταινίας.
Βρες το εδώ
Βαγγέλης Ραπτόπουλος, Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί, Κέδρος
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος πιάνει το νήμα από το αυτοβιογραφικό προηγούμενο μυθιστόρημα του με τον τίτλο Φίλοι και για άλλη μια φορά εμπνέεται από τη ζωή του. Έχει μεγαλώσει, δεν είναι το αλάνι του Περιστερίου, ούτε ο φέρελπις συγγραφέας. Είναι ώριμος πεζογράφος πια και το σύντομο αυτό βιβλίο είναι ένας πρώτος απολογισμός (επιλεκτικός, όπως ο ίδιος γράφει) των πεπραγμένων του. Δεν είναι εύκολο να βουτάς την πένα στο μελανοδοχείο της ζωής σου. Απαιτεί ειλικρίνεια, ψυχικό σθένος να αντιμετωπίσεις πιθανά φαντάσματα του παρελθόντος και φυσικά ευθυκρισία, όσο σου επιτρέπει ο χαρακτήρας σου. Θα ρωτήσετε γιατί να το διαβάσει κάποιος; Απαντώ: ο Ραπτόπουλος είναι απόλυτα κοινωνικό ον, αυτοβιογραφούμενος σκιτσάρει εποχές, γεγονότα, τάσεις που ήρθαν και έφυγαν, αισθήματα που μεγάλωσαν και ατρόφησαν, αλλά και αγάπες που ήρθαν για να μείνουν. Ανάμεσά τους βρίσκεται πάντα το βιβλίο και η γραφή – οι σκέψεις ενός συγγραφέα έχουν πάντα την δική τους γοητευτική ιδιαιτερότητα.
Βρες το εδώ
Μαρία Ξυλούρη, Πέτρινα πλοία, Μεταίχμιο
Διηγήματα ενιαίου ύφους με επίκεντρο τη θάλασσα και τον περίκλειστο χώρο των νησιών. Η Μαρία Ξυλούρη δημιουργεί με προσωπικό ύφος (κάπως διαφορετικό από τα προηγούμενα μυθιστορήματά της) με ένταση και έμφαση στη δημιουργία άλλων κόσμων. Οι βασικές έννοιες που διαπερνούν τα διηγήματα είναι η απώλεια, η απουσία, το άπιαστο σε κόσμους ουτοπικούς, εφιαλτικά παραμυθένιους. Βυθισμένα πλοία, ναυαγοί, νησιά ανύπαρκτα, σκληρά και απόκοσμα συστήνουν το σκηνικό της. Οι άνθρωποι αγωνίζονται ενάντια σε μια άγνωστη μοίρα ή χάνονται χωρίς εξήγηση μέσα σε τυφλά πεπρωμένα. Τα πέτρινα πλοία είναι ένα είδος «τοτέμ» που άνθρωποι έστηναν γύρω από τους τάφους με πέτρες σε σχήμα καραβιού, με σκοπό να πάνε τους νεκρούς στον άλλο κόσμο. Τα καλύτερα παραμύθια ήταν πάντα σκληρά και η Μ.Ξ. μοιάζει να έλκεται από αυτή την παράδοση.
Βρες το εδώ
Ειρήνη Κίτσιου, Το φίδι του Πλίνιου, Αντίποδες
Διηγήματα μιας εσωτερικής περιήγησης παρά το ότι πολλά από αυτά κινούνται στο εξωτερικό περιβάλλον. Τα μικρά κείμενα της Ε.Κ. δεν έχουν συγκεκριμένη μορφή. Συνήθως αρχίζουν με μια βόλτα ή ένα μικρό επεισόδιο που γίνεται αφορμή να ξεδιπλωθούν σκέψεις, συγκρίσεις, αισθήματα. Ένας ζωγράφος περιπλανιέται στα βουνά της Κόνιτσας, έχει εμμονές με το φως και τη ζωγραφική ενώ στο μυαλό του «τρέχουν» οι μουσικές του Τσαικόφσκι, του Μπαχ, του Μπετόβεν μέχρι και τα μπλουζ του Βαν Μόρισον. Θα θυμηθεί μια φωτογραφία ενός κυνηγού που έχει σκοτώσει έναν λύκο και συνειρμικά θα τη συσχετίσει με τη φιγούρα του Αγίου Βαρθολομαίου από τον Μιχαήλ Άγγελο στην Καπέλα Σιστίνα. Μια εγχείρηση χολής θα γίνει αφορμή να ξεφύγει το μυαλό της αφηγήτριας και να δώσει εικόνες και αισθήματα, σε μια συνειρμική ροή που έρχεται, όπως έχει σημειώσει ο Γ. Αράγης, από την παράδοση του δικού μας μοντερνισμού, ενός Σκαρίμπα ή ενός Πεντζίκη. Οι ιστορίες της Ε.Κ. εκτρέπουν τον αναγνώστη συνεχώς σε άγνωστα μονοπάτια με οδηγό το λογοτεχνικό της αισθητήριο.
Βρες το εδώ
Παντελής Μπουκάλας, Το μάγουλο της Παναγιάς, Αυτοβιογραφική εικασία του Γεωργίου Καραϊσκάκη, Άγρα
Είναι δύσκολο να μυθιστορικοποιήσεις μια μορφή που ανήκει στην ιστορία, χρόνια πολλά πίσω στη μνήμη και την οποίαν θρύλοι και ιδεολογίες την έχουν φορτώσει με μαλάματα. Ο Π.Μπουκάλας καταφέρνει όμως σε αυτό το θεατρικής μορφής μυθιστόρημα να βιογραφήσει «ζωντανά» τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς ηγέτες της ελληνικής επανάστασης. Νόθος γιος της αποδιοπομπαίας καλόγριας, άτακτος, ένοπλος σε όλη σχεδόν τη ζωή του, ελευθερόστομος, σκληρός μαχητής και κυρίως στρατηγικός νους πάλλεται από το μήνυμα της ελευθερίας. Ο Π.Μ. στήνει το θεατρικό του βάζοντας δίπλα στον πολεμιστή τον προσωπικό του γραμματικό Δημήτρη Αινιάν. Συζητάνε μεταξύ τους σα να έχουν τελειώσει όλα και αναθυμούνται σκηνές του αγώνα και πρόσωπα, τα οποία ο Καραϊσκάκης σχολιάζει με τον δηκτικό, θυμόσοφο αλλά περήφανο τρόπο που τον χαρακτήριζε έχοντας όμως (συγγραφική αδεία) την ύστερη γνώση της ιστορίας. Απολαυστικό!.
Βρες το εδώ
Πάνος Κουτρουμπούσης, Το κεντράκι του Ταρζάν και άλλα παραμύθια, Απόπειρα
Ο Ταρζάν έχει ανοίξει ταβέρνα στη Ζούγκλα, «Εξοχικόν Κέντρο ο Λόρδος». Η Τζέην τον έχει χωρίσει γιατί δεν πήγε στην αποφοίτηση του γιου τους Μπόϊ στο Λονδίνο και αυτός ζει πια με την πανέμορφη ιθαγενή Λα. Το μαγαζί διαθέτει μουσική live από τον Γιάννη Τσανάκα ή αλλιώς Καϊμακ Μπέη που το ρεπερτόριο του αποτελείται από παλιά καλά λαϊκά και ελαφρά τραγούδια του μεσοπολέμου. Πελάτες είναι μηχανικοί ορυχείων, πραματευτάδες, κυνηγοί πετρελαίου, μπίζνεσμεν με τσαλακωμένα άσπρα πουκάμισα αλλά και περαστικοί από άλλες πόλεις και λιμάνια. Μαζί τους ιθαγενείς από τους Μπούντζα και τους Μ΄μπάκα- μαντζά. Αυτή είναι μία από τις ιστορίες του Π.Κ. όπου οι κοινωνίες παραμορφώνονται δημιουργικά μέσα από καλειδοσκοπικές επιλογές. Μπείτε στον κόσμο ενός εκ των πρώτων υπερρεαλιστών, του Πάνου Κουτρουμπούση, θα συναντήσετε τις πιο ευφάνταστες, δημιουργικές, δυστοπικές και ταυτόχρονα γελαστικές ιστορίες στο σώμα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Βρες το εδώ
Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, Θάνατος στα ξένα και άλλα διηγήματα, φιλολογική επιμέλεια: Πέρσα Αποστολή, ε.άρτεμις
Η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου (1867-1906) είναι μία από τις πρώτες ελληνίδες διηγηματογράφους, αρθρογράφος και φεμινίστρια σε μια αντιφεμινιστική πόλη όπως η Κωνσταντινούπολη. Εξέδιδε το κωνσταντινουπολίτικο «Ημερολόγιο των Κυριών» και συμμετείχε στην συντακτική επιτροπή του περιοδικού «Φιλολογική Ηχώ» ενώ συνεργαζόταν και με άλλα περιοδικά , όπως «Η Βοσπορίς». Στο παρόν τομίδιο η Πέρα Αποστολή παρουσιάζει πέντε διηγήματα που δεν έχουν εκδοθεί άλλοτε σε βιβλίο. Αφορούν όλα σκηνές από την αστική ζωή της Κωνσταντινούπολης και η θεματολογία της αφορά στον γάμο, στην κοινωνική ανισότητα, στα οικογενειακά στερεότυπα, σε διάφορους ανθρώπινους τύπους όπως καθαρευουσιάνος δάσκαλος ή το εργατικό νεαρό κορίτσι. «Ο θάνατος στα ξένα», ίσως το καλύτερο διήγημα της συλλογής εστιάζει στις εύκολες αποφάσεις που προκαλούν ανεπανόρθωτα τραύματα. Κατατοπιστικό, οδηγός θα έλεγα, για να καταλάβει κανείς την Α.Π. είναι το καταληκτικό σημείωμα της επιμελήτριας Πέρσας Αποστολή.
Βρες το εδώ
Πέλα Σουλτατου, Η θάλασσα δεν είναι μπλε, Καστανιώτης
Με το τέταρτο βιβλίο της η Πέλα Σουλτάτου μπαίνει στον δρόμο της ωριμότητας. Στηριγμένα σε βιωματικές εμπειρίες τα διηγήματα της ανακαλούν τρυφερά την αθώα παιδική εποχή και τα γεμάτα ερωτηματικά χρόνια της ενηλικίωσης. Θέματα βιωμένα, ζωντανεμένα με αυτό- κριτική διάθεση και με αρκετές, σπινθηροβόλες χιουμοριστικές πινελιές , οι οποίες δίνουν την εσάνς της αναπόλησης μιας ανεπίστρεπτα χαμένης ευτυχίας. Το θηλυπρεπές αγόρι που αποδεικνύεται πιο άντρας από τον «μάτσο» αλλά ευθυνόφοβο αδελφό, το πιτσιρίκι που ανακαλύπτει τον κόσμο μέσα από υπερρεαλιστκές προσομοιώσεις, οι παλιές διακοπές όταν έφταναν η άμμος και η θάλασσα να ορίζουν την ευτυχία, ο παππούς που έφυγε ως δεξιός από την Κρήτη για να γυρίσει κομμουνιστής από την Τσεχία, οι πρώτοι ανολοκλήρωτοι έρωτες, ιστορίες κρητικών οικογενειών γεμάτες αίμα και «κουλαμάρες»…και ανάμεσα τους μικρές αποδρομές στη σύγχρονη ιστορία διανθισμένες με μικρά προσωπικά σχόλια.
Βρες το εδώ
Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Προσοχή: εποχιακή διέλευση βατράχων, Πατάκης
Συλλογή διηγημάτων καταβύθισης στον προσωπικό χωρόχρονο του συγγραφέα. Μεταξύ ρεαλισμού και παραλόγου οι χαρακτήρες των διηγημάτων του Γ.Σ. αποκτούν μια δική τους διάσταση που κυμαίνεται ανάμεσα στο υπαρκτό κόσμο και στην άλω της μνήμης. Στο «Jumbo», ο αφηγητής παρατηρεί έναν κλοσάρ να γεμίζει το καλάθι του με παιδικά παιχνίδια, τα οποία δεν μπορεί να αποκτήσει μιας και στο ταμείο τού ζητάνε χρήματα. Τα πληρώνει ο αφηγητής – σπονδή σε μια παιδική ηλικία που στερήθηκε ανάλογα παιχνίδια. Ο γέρος που ανακατασκευάζει μια παλιά μοτοσυκλέτα Triumph μόνο και μόνο για να κάνει μια τελευταία βόλτα, ξεγελώντας προς στιγμή την ηλικία του. Μια ταλαιπωρημένη λάμπα από το Πέραν οδηγεί νοερά τον αφηγητή στα χρόνια του προπάππου του. Πεζογραφία εσωτερικής δύναμης, με κρυφές και φανερές εκρήξεις, πάντα γοητευτική στην ανάγνωσή της.
Βρες τοεδώ
Γιάννης Ατζακάς, Σκυφτοί περάσανε, Άγρα
Διηγήματα παλιάς αλλά ζωντανής πάντα κοπής. Ο Γ.Α. έχοντας πίσω του ην θεσσαλονικιώτικη αλλά και την παπαδιαμαντική παράδοση στήνει χαρακτήρες που συνήθως δεν τους ευνόησε η ζωή αλλά ακόμα κι αν κάποτε ορισμένους ευνόησε αυτοί προτίμησαν να ζήσουν ήρεμα «περνώντας σκυφτά» κάτω από τις σειρήνες της ευδαιμονίας ή της προκατασκευασμένης ευτυχίας. Χαρακτηριστική περίπτωση ο Αργυρός στο πιο εκτενές διήγημα – σχεδόν νουβέλα – με τίτλο «Ο Αργυρός και τα αργύρια», ηθοποιός, με ιδιόκτητο, από τον πατέρα του, μικρό νησάκι, μπαίνει μέσω της γυναίκας του στον χορό της αστικής ζωής, αποχωρεί απαυδισμένος, αποστρέφει το πρόσωπό του από τον εκσυγχρονισμό που καταρρακώνει το χωριό του, επιλέγει τη λιτότητα και την καθαρότητα των αισθημάτων, όσο κι αν αυτό τού επιφέρει προσωπικές ήττες. Άλλοι χαρακτήρες του Ατζακά είναι παραλοϊσμένοι όπως ο μοναχικός, κωφάλαλος Παρασκευάς και ο Φανούρης, ο απομονωμένος πυροφύλακας και γητευτής φιδιών και αετών. Στα πρόσωπα του Γ.Α. αναγνωρίζει ο αναγνώστης την ανόθευτη ζωή, στηριγμένη σε αέρινες ή γήινες δοξασίες και εμμονές. Διηγήματα γραμμένα με την ευθυκρισία που προσφέρει η ανόθευτη ζωή και η επίγνωση της προσωρινότητας του ανθρώπινου είδους που συνιστά η μοναχικότητα.
Βρες το εδώ
Δήμητρα Λουκά, Η Μούτα και άλλες ιστορίες, Κίχλη
Την αισθητική που χάραξαν τα προηγούμενα διηγήματα της (πρώτη συλλογή Κόμπο τον Κόμπο, 2019, Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου λογοτέχνη από το περιοδικό Ο Αναγνώστης) ακολουθούν και τα διηγήματα αυτής της συλλογής. Χώρος: τα αφιλόξενα βουνά της Ηπείρου, άνθρωποι: σκληραγωγημένοι με πάθη. Ρεαλισμός με φυγές προς το παραμύθι, τον μαγικό ρεαλισμό και το υπερφυσικό. Ξεχωρίζει το αρκετά μεγάλο διήγημα (υπό τύπον αφηγήματος) για τον χορευτή – μύθο Σιαμαντάκα ή αλλιώς Οσμάν Τάκας. Γραμμένο αλα Μπόρχες, όπου ο μύθος, η ηπειρώτική πραγματικότητα και η ευφάνταστη δημιουργικότητα της Δ.Λ. δίνουν ένα γοητευτικό κείμενο. Όλοι σχεδόν οι κεντρικοί χαρακτήρες της συγγραφέως έχουν κάτι ξεχωριστό, σαν να απεκδύονται το τετριμμένο ανθρώπινο για να μεταμορφωθούν στο υπερ-λογικό. Η εκδικητικότητα της κωφάλαλης Μούτα, ο νεκροθάφτης που θάβει τον εαυτό του, ο περίεργο ράφτης/ κυνηγός, μανάδες ξεροκέφαλες και άλλες ερωτοχτυπημένες, δοτικές και μάγισσες. Νίκες και ήττες ανθρώπων, όλες δοσμένες γλυκά σας κάτι φυσικό, όπως η ζωή που μας περικλείει.
Βρες το εδώ
Γιώργος Τένορμαν Τζιουβάρας, Χαρούκι, μαρμελάδα από χιονισμένα ρόδα, Απόπειρα (πρωτομεφανιζόμενος)
Ιστορία ερώτων και αναζήτησης με οδηγούς τέσσερα χαρισματικά παιδιά. Ο Χαρούκι είναι ένας πιτσιρικάς πολύ διαφορετικός από τους άλλους, εκφράζεται και ζει ποιητικά. Ο μικρός αδελφός του Πανούργος ρεαλιστής με μεγάλη κατανόηση. Η Ματίλντα μετά από ένα ατύχημα πέφτει σε κώμα ενώ η μικρή αδελφή της Μίριαμ αναζητά εναλλακτικές διεξόδους σε μια άτονη ζωή. Μέχρι που θα συναντήσει τον Πανούργο και αυτός θα γνωρίσει τον αδελφό του Χαρούκι στην κοιμισμένη Ματίλντα. Ο Χαρούκι θα καταφέρει με την ποίηση να ξεκλειδώσει τον ύπνο της Ματίλντας και αυτή να αρχίσει να ζει τη ζωή της από την αρχή και ας είναι ήδη 17 χρονών. Ο συγγραφέας, μουσικός και συνιδρυτής της Opera Chaotique αφηγείται ιστορίες ενηλικίωσης μέσα από την ποίηση, τη μουσική, το παραμύθι (και λίγο από την ρεαλιστική ζωή). Κάθε χαρακτήρας έχει ιδιαιτερότητα που διαμορφώνεται από την ευαίσθητη και ρέπουσα στη φαντασία εφηβική ηλικία. Οι τέσσερις ήρωες συνυπάρχουν, χάνονται και ξανασυναντώνται με τα οράματά τους τους να παραμένουν ζωτικές δυνάμεις, καθώς είναι αυτά που δικαιώνουν το να ζεις.
Βρες το εδώ
Στρατούλα Θεοδωράτου, Ο ουρανός της παλάμης, Αλεξάνδρεια (πρωτοεμφανιζόμενη)
Πολύ ενδιαφέροντα, νεορεαλιστικού χαρακτήρα, διηγήματα. Η συγγραφέας όντως η ίδια σκηνοθέτης και σεναριογράφος στηρίζει τις ιστορίες της σε ισχυρές εικόνες της καθημερινότητας. Οι χαρακτήρες της είναι φτωχοί άνθρωποι, Πειραιώτες, ηττημένοι σε πολλά επίπεδα: εργασιακά, κοινωνικά, ερωτικά, υπαρξιακά. Ο άπορος χρυσαυγίτης που εναντιώνεται στην οργάνωση όταν θίγεται ο φίλος και ευεργέτης του, η παλιά αντάρτισσα που ζει με μνήμες και τα κόκκαλα της συναγωνίστριας της, η ναρκομανής φωτογράφος και η δύσκολη σχέση με τον πατέρα της, ο κλοσάρ και η ομορφούλα… ήρωες που έχουν χάσει το τρένο αλλά περιμένουν ακόμα στο σταθμό, αγωνίζονται με την καρδιά να ανατρέψουν τα πεισματάρικα δεδομένα. Οι οκτώ ιστορίες της Σ.Θ. λειτουργούν και ως σπονδυλωτό αφήγημα καθώς οι ήρωες της περνούν από τη μια ιστορία στην άλλη άλλοτε ως πρωταγωνιστές και άλλοτε ως κομπάρσοι.
Βρες το εδώ
Κώστας Πούλος, Αμφίβια τέρατα, Ιστορίες στον δρόμο για τη λίμνη, Μεταίχμιο
Διηγήματα δύο ταχυτήτων. Μεγάλα και μικρότερα. Στα πρώτα άνθρωποι, γέροι, νέα κορίτσια, απείθαρχοι νεολαίοι, που κατοικούν στο άστυ ή στην επαρχία είναι οι ήρωες των περισσότερων κειμένων. Στα μεγαλύτερα διηγήματα, οι ήρωες παρμένοι από την καθημερινότητα, βρίσκονται συνήθως σε μεταιχμιακές καταστάσεις. Λίγο πριν ή λίγο μετά τον θάνατο. Ζώα που αφηγούνται τη ζωή τους με τους ανθρώπους αντιστρέφοντας τους παραδοσιακούς ρόλους κατοικίδιου και κηδεμόνα. Η απιστία και το κενό ανάμεσα σε δύο φίλους. Η κατάσταση της ανυπαρξίας σε καθεστώς ανεργίας. Ο Κ.Π. ρίχνει διαγώνιες ματιές και στιγμές φωτός σε υποφωτισμένες ζωές. Και από την άλλη μεριά φωτογραφικά ενσταντανέ, μικρές σε διάρκεια στιγμές μέσα σε μια καφετέρια, ένας υδραυλικός και ο μπαγκλαντεσιανός βοηθός του, μια γουλιά Λαγκαβούλιν στο μικρό μπαρ, μια εικόνα από τη λίμνη Πλαστήρα δίνουν την αφορμή για να ξεδιπλώσει ο Κ.Π. σύντομες ιστορίες, μικρές όσο χωράνε μέσα σε μια φωτογραφία. Όλα τα διηγήματα διαθέτουν μια ιμπρεσσιονιστική έκλαμψη, μια μη συνηθισμένη οπτική, μια αγάπη για το κενό που συνυπάρχει με τους ανθρώπους.
Βρες το εδώ
Κώστας Ακρίβος, Πότε διάβολος πότε άγγελος, Μεταίχμιο
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ως ιδιόμορφή προσωπικότητα απασχόλησε τόσο τους ιστορικούς όσο και τους μυθιστοριογράφους στο πλαίσιο των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821. Ο Γ. Καραϊσκάκης ήταν ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο και ταυτόχρονα ένας μυθικός ηγέτης της εξέγερσης. Ο Κώστας Ακρίβος με το ιστορικό του μυθιστόρημα Πότε διάβολος πότε άγγελος φωτίζει εκ των ένδον τη ζωή και την προσωπικότητα του ιδιαίτερου αυτού ήρωα, που η δράση του ακροβατούσε ανάμεσα στην καταστροφή και την εξέγερση. Χρησιμοποιεί πιστά πλήθος γεγονότων και πληροφορίες, χωρίς να εγκαταλείπει την δημιουργικότητα του μυθιστοριογράφου. Εξάλλου η ίδια η ζωή του Καραϊσκάκη προσφέρεται για μυθοποίηση. Νόθος γιος της καλόγριας έζησε όλη τη σύντομη ζωή του με το όπλο στο χέρι. Αθυρόστομος, εγωιστής αλλά και μεγάλος τακτικιστής της μάχης απέκτησε φήμη και σεβασμό ανάμεσα σε φίλους και εχθρούς. H αφήγηση ξεδιπλώνεται παράλληλα με την ιστορία του Μήτρου Αγραφιώτη, ταμία και συνοδοιπόρου του Καραισκάκη και ανάμεσα τους οι λιτοί υπαινιγμοί του συγγραφέα για την δύσκολη εκείνη εποχή.
Του ιδίου μπορείτε να διαβάσετε και το Ιστορία ενός αιχμαλώτου, (Μεταιχμιο), όπου ο Κ.Α. μεταπλάθει μυθιστορηματικά με σεβασμό και αγάπη τη ζωή του Στρατή Δούκα.
Βρες το εδώ
Αλέκα Πλακονούρη, Οι δαίμονες του Αρέτσο, Κέδρος
Ιστορίες ανθρώπων που έφυγαν από τη ζωή και «δεν έμεινε παρά μια λεπτή στρώση χώματος στη φλούδα της γης, ένα κενό μνήμης στο διάβα της Ιστορίας..». Ο Χρήστος Π. πηγαίνει για δεύτερη φορά μετανάστης στην Αμερική. Τα καταφέρνει, γυρίζει με χρήματα, ζει μια ήσυχη ζωή, ώσπου μια οικονομική κρίση τον φέρνει πάλι στην αρχή της ιστορίας. Η Θεία Ελένη τυραννισμένη στη ζωή πιστεύει πως μέσα στο μυαλό της ζει μια άλλη Ελένη, δημιουργική αλλά τόσο καταπιεσμένη που μετατρέπεται σε όγκο και την σκοτώνει. Ένας παραλογισμένος στέλνει απελπισμένα γράμματα στις αρχές πιστεύοντας ότι όλος ο κόσμος είναι εναντίον του. Ένας αμόρφωτος άνδρας των ΜΑΤ βλέπει τον κόσμο με το φτωχό του μυαλό και αντιδρά ως μηχανή. Ιστορίες ταλαιπωρημένων ανθρώπων, που είτε με λάθος είτε με σωστές επιλογές βλέπουν την ευτυχία να τους γυρίζει την πλάτη.
Βρες το εδώ
Γιώργος Κυριακόπουλος, Η περίληψη, Εστία
Το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέα μετά την επιτυχημένη συλλογή διηγημάτων «Η τρισεγγονή της αραπίνας και άλλες ιστορίες». Η αφήγηση αρχίζει το 1976 με το θάνατο ης μητέρας του Νίκου , ο οποίος είναι και ο αφηγητής. Ημέρες μεταπολίτευσης με την παρέα να φοιτά στην Νομική, να περνά ώρες με Μάρξ, πολιτικολογίες και ραντεβουδάκια. Ο έρωτας του Νίκου με την Σοφία δυναμώνει στη Σέριφο και συνεχίζεται στην Σίφνο, όπου θα βρεθεί όλη η παρέα, η Λίνα, ο Μάρκος, ο Αντώνης…Εκεί θα βρουν τον αδελφό της Σοφίας, Αλέξανδρο, διανοούμενο της Οξφόρδης, σνομπ και δεξιών αντιλήψεων. Η αρχική αντιπάθεια του Νίκου στον Αλέξανδρο θα καταλαγιάζει. Χρόνια μετά θα βρεθούν μαζί στην Οξφόρδη και αργότερα σε χειμερινό ταξίδι στη Σίφνο. Οι παλιές αντιπάθειες χωνεύονται, η πολιτική συνεχίζει τον μοναχικό της δρόμο έξω από τις ζωές των χαρακτήρων. Η ζωή θα δείξει την σκληρότητά της και οι ήρωες του μυθιστορήματος θα περάσουν απότομα στην ωριμότητα.
Βρες το εδώ
Σωτήρης Δημητρίου, Ουρανός απ΄άλλους τόπους, Πατάκης
Ο Σωτήρης Δημητρίου σπάνια γράφει πολυσέλιδα βιβλία. Παραβαίνει τον κανόνα του σε αυτό το μυθιστόρημα καθώς θέλει να δώσει πλάτος στο θέμα του. Η θεματολογία του αφορμάται από την παιδική του ηλικία και διατρέχει όλη την ενήλικη ζωή του. Αφηγήτρια μια γριά κοντά στα εκατό χρόνια της που περνάει τους πάντες από ψιλό βελόνι και παράλληλα ο αναγνώστης βυθίζεται στην κουλτούρα των βουνών, των ζώων, των φυτών αλλά και των συνηθειών, των περιστατικών της δυστυχίας και της ελάχιστης ευτυχίας που πολιορκεί τις αθώες ζωές των χαρακτήρων του. «Τυραννιούμασταν από τότε που γεννιόμασταν», θα πει η Αλέξω,η κεντρική αφηγήτρια. Ο Σ.Δ. γράφει στην ηπειρώτικη ιδιόλεκτο δίνοντας στη γλώσσα την ποιητικότητα που διαθέτει η χωριάτικη ντοπιολαλιά. Το μυθιστόρημα είναι μία κιβωτός πολύτιμων αναμνήσεων και στοιχείων μιας κουλτούρας που σβήνει.
Βρες το εδώ
Αναστασία Κάτσικα, Κίτρινο σκοτάδι, ενύπνιο (πρωτοεμφανιζόμενη)
Μικρά διηγήματα με ιστορίες μοναχικών ανθρώπων. Η απώλεια με όλες τις εκφάνσεις πρωταγωνιστεί παντού. Μπορεί να είναι η απώλεια της αθωότητας, της εμπιστοσύνης, της αξιοπρέπειας. Η μοναχική δασκάλα και ο γυμνασιάρχης, η επιστροφή στην Αθήνα στο σπίτι του παππού, ο βίαιος πατέρας και τα μπισκότα με φράουλα, η δολοφονημένη μητέρα και η κόρη, ένα χωρισμένο ζευγάρι. Και παντού αναμνήσεις – μοιάζει η ζωή των ανθρώπων να ήταν ευτυχισμένη κάπου αλλού, στον παρελθόντα χρόνο και τώρα έχουν απομείνει τα ξέφτια της σε φωτογραφίες και πεταμένα ρούχα.
Βρες το εδώ
