της Μαρίζας Ντεκάστρο
Γνώρισα τον Βασίλη Παπατσαρούχα (1975) ως εικονογράφο. Βλέποντας τους πίνακες της έκθεσης Μικρές καταιγίδες, δεν ψάχνω να βρω αυτή του την πλευρά, όμως τη διακρίνω όπως διέκρινα τη ζωγραφική στις εικόνες των βιβλίων. Ανέτρεξα στα βιβλία του και επιβεβαίωσα πως κάθε εικόνα βιβλίου είναι ολοκληρωμένο έργο.
Στέκομαι μπροστά στα έργα όπου πρωταγωνιστούν μακριές στιγμές. Οι σημειώσεις που τα τελαρώνουν υποδηλώνουν τον χρόνο του συμβάντος που αποτυπώνεται σ’ αυτά.
Το υλικό, το μελάνι που απορροφιέται αμέσως από το χαρτί, δεν επιδέχεται μετέπειτα διορθώσεις. Επιβάλει αποφασιστικότητα στην εκτέλεση, χέρι που προχωρά χωρίς δισταγμό στη δημιουργία. Τα υποδεκάμετρα, τα σανίδια, το μέτρημα, οι σκαλωσιές -του νου- συνηγορούν στις εικαστικές κατασκευές που ζωγραφίζει ο Β. Π.
Εικ. 1
Ο Άνθρωπος και οι Σκαλωσιές του Νου
Αποσπασμένα μέλη σωμάτων και πορτρέτα ζωγραφισμένα από παράξενες γωνίες, σε αχνούς ή βαθείς γκρίζους τόνους, πλακάτο μαύρο, λευκό που κερδίζει, όψεις της προσωπικής πραγματικότητας του Β. Π.
Μυστήρια πρόσωπα, άλλα γνωστά κι άλλα που ξεφεύγουν από το όνομα που ορίζει η εικόνα τους, μυστήριοι χώροι που θυμίζουν τον κόσμο που ξέρω. Αλλά και πάλι όχι, δεν είναι ακριβώς η αίσθηση του γνωστού που κυριαρχεί, παρόλο που θέλω να φέρω στα δικά μου μέτρα ό,τι πιάνουν τα μάτια και το μυαλό μου.
Σίγουρα βλέπω την αμφισβήτηση του ρεαλισμού στην αναπαράσταση της πραγματικότητας. Οι εικόνες μού δημιουργούν την ανάγκη να επιμηκύνω τον χρόνο προσαρμογής σ’ αυτή την πραγματικότητα, τη γνωστή και ταυτόχρονα ανοίκεια.
Οι πίνακες είναι σαν σκηνές θεάτρου. Και όχι μόνο όταν, ή επειδή, απεικονίζουν τους κατασκευαστές μιας παράστασης- τον σκηνοθέτη, τον ενδυματολόγο, τον ηχολήπτη- και τα πρόσωπα που υποδύονται ρόλους-τον Γκοντό, την πρωταγωνίστρια, την κούκλα. Τα πρόσωπα στα πορτρέτα και τα μέλη ντύνονται ή χειρονομούν θεατρικά. Είναι δυνάμει πρωταγωνιστές σε παράσταση, αποτελούν τη σκηνογραφία της ημέρας κάθε έργου και δημιουργούν προσμονή για την επόμενη.
Εικ. 2
Ηχολήπτης σε Πρόβα Τζενεράλε
Στο βιβλίο της έκθεσης, αντικριστά στη ζωγραφική
… Γραμμές, υπογραμμίσεις, γραφικός χαρακτήρας
Παρέα στην έντυπη σκέψη…
διάσπαρτα ποιήματα του Β. Π. καταγράφουν μια άλλη πιθανή διαδρομή προς τις ζωγραφισμένες σκέψεις, τις ώρες και τους τόπους όπου δημιουργεί ο ζωγράφος. Πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, δείπνο, Κατακάλι, πατάρι, Νέα Φιλαδέλφεια.
Οι πίνακες μού δημιούργησαν ένα παραξένισμα που εξάπτει την περιέργειά μου ώστε να ψάξω το εφήμερο που εικονίζουν.
Οι εντυπώσεις μου είναι εφήμερες, όχι τα έργα που μένουν.
INFO
Βασίλης Παπατσαρούχας, Μικρές καταιγίδες
Γκαλερί Έκφραση-Γιάννα Γραμματοπούλου (διάρκεια έως 11/2/2018)
Κατάλογος, κείμενα: Γιώργος Ζιάκας και Στέλλα Παγώνη
Σχεδιασμός καταλόγου: Βουβούλα Σκούρα
