Του Γιάννη Ν. Μπασκόζου. Μια επιλογή από βιβλία Νonfiction, μερικά από τα οποία μπορεί να μας διέφυγαν μέσα στην πληθώρα των εορταστικών εκδόσεων.
Andre Maurois, Ανοιχτή επιστολή σε έναν νέο για την πορεία του στη ζωή, μτφ: Ελένη Καρρά, Ροές
Μπορεί να φαίνεται παλιό το να συζητάς για την ηθική σήμερα αλλά στο βάθος ποτέ δεν έχει φύγει από την καρδιά των ανθρώπων. Ο Α. Μωρουά πολύ λογικά αναπτύσσει μια ποικιλία θεμάτων που θα έπρεπε να απασχολούν ένα νέο. Επιλέγω μια μικρή παραίνεση του: αποκτήστε καλλιτεχνική παιδεία. «Η τέχνη προσφέρει στο πνεύμα αυτό που του αρνείται η ζωή, την ένωση του στοχασμού με την γαλήνη». Για τον έρωτα θα μιλήσει με τα λόγια των λογοτεχνών, του Πωλ Βαλερύ, του Σταντάλ, του Φλωμπέρ και άλλων. Και θα μιλήσει ακόμα για το χρήμα, την πίστη, την ψυχαγωγία, την εκπαίδευση, την πολιτική, την πίστη με ένα λόγο κατανοητό και αγαπησιάρικο αλλά κυρίως λογικό γιατί όπως λέει ο Μωρουά « ο κόσμος δεν είναι παράλογος , είναι απλώς αυτό που είναι».
Andrea Marcolongo, Η υπέροχη γλώσσα, 9 λόγοι για ν΄αγαπήσεις τα αρχαία ελληνικά, μτφρ: Άννα Παπασταύρου, Πατάκης
Για την Andrea τα ελληνικά ήταν ο έρωτας της ζωής της. Ειδικά τα αρχαία ελληνικά ήταν γι αυτήν «The magic language», όπως την χαρακτήριζε το 1905 η Βιρτζίνια Γουλφ. Στο βιβλίο της περιλαμβάνει ξεχωριστές ενότητες για να τονίσει ορισμένα χαρακτηριστικά της: τρία γένη- τρεις αριθμοί, πτώσεις, ευκτική, τα ζητήματα μετάφρασης, το θέμα του χρόνου και το πώς το διαχειρίζεται η αρχαία ελληνική κ.ά. Εκείνο που ξεχωρίζει είναι το πάθος με το οποίο περιβάλλει τις απόψεις της, ο τρόπος που τα αναλύει – λες και θέλει να τα κάνει κατανοητά σε όλο τον κόσμο. Όπως λέει η ίδια θέλει στο βιβλίο της «να αισθανόμαστε ότι παίζουμε σκεπτόμενοι στα αρχαία ελληνικά», και αυτό το τελευταίο δίνει στο βιβλίο της την απαραίτητη γοητεία.
Αθήνα 1917, Με το βλέμμα της στρατιάς, επιμέλεια: Τάσος Αναστασιάδης, Λένα Κορμά, efa και Μέλισσα.
Μια Αθήνα έκπληξη. Στο λεύκωμα που ετοίμασαν η Γαλλική Σχολή Αθηνών και οι εκδόσεις Μέλισσα βλέπουμε την Αθήνα της εποχής του Μεγάλου Πολέμου όταν η Γαλλική Στρατιά της Ανατολής κατηφορίζει με τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1927. Οι φωτογραφίες είναι της Φωτογραφικής Υπηρεσίας Στρατού της Γαλλίας. Οι φωτογράφοι έχοντας μείνει πολύ μεγάλο διάστημα στη Θεσσαλονίκη ανακάλυψαν μια διαφορετική πόλη, την εν πολλοίς επαρχιακή Αθήνα με το πλούσιο παρελθόν. Εμείς σήμερα και με βοηθό τον σχολιασμό του Μανόλη Κορρέ αναγνωρίζουμε σημεία της πόλης ελάχιστα αλλαγμένα κι άλλα εντελώς διαφοροποιημένα αλλά κυρίως βλέποντας τις τότε εικόνες συνειδητοποιούμε την αλλαγή των αιώνων, την παντοδύναμη ισχύ του χρόνου αλλά και το αργόσυρτο βάδισμα ενός παρελθόντος στο σήμερα.
Ορσαλία – Ελένη Κασσαβέτη, Αντεστραμμένα κοσμοείδωλα (Δικαστικό δράμα, μελόδραμα ερωτικός κινηματογράφος. Μια πολιτιστική ανάγνωση). Επίκεντρο
Μελέτη για τα παρεξηγημένα είδη του ελληνικού κινηματογράφου, επιλεγόμενου και «παλιού». Η συγγραφέας μελετά το δικαστικό δράμα όπως διατυπώθηκε από τον Νίκο Φώσκολο, το μελόδραμα της πενταετίας 1965-1970 και τις ερωτικές ταινίες των αρχών της δεκαετίας του ΄70. Οι προσπάθειες της στοχεύουν να αναγνώσουν το πώς τα δημοφιλή κινηματογραφικά είδη προσφέρουν ένα αντεστραμμένο κοσμοείδωλο αναπαριστώντας συστήματα με τα οποία κατανοείται ο κόσμος και δίνοντας οδηγούς και οδηγίες για την κοινωνική ενσωμάτωση. Προκύπτει από τις μελέτες αυτές η κατανόηση της κουλτούρας και των πολιτιστικών δεδομένων μιας κοινωνίας, κατά βάση συντηρητικής και ανελαστικής. Ας μην ξεχνάμε ότι τα είδη αυτά έχουν υποτιμηθεί από την θεωρία και την πρακτική ενώ η κατά καιρούς «αναβίωσή» τους είναι χάριν παιδείας ή νοσταλγίας.
Μίλτος Λιδωρίκης, Έζησα την Αθήνα της Μπελ Επόκ, Polaris
H Αθήνα στα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου μέσα από τις αυτοβιογραφικές σελίδες του Μιλτιάδη Λειβαδίτη(1871- 1951), θεατρικού συγγραφέα, πρώην υπουργού, χρονικογράφου και μπον βιβάντ της κοσμικής και καλλιτεχνικής Αθήνας. Όπως σημειώνεται ο Μίλτος Λιδωρίκης είναι «ο αυθεντικός εκπρόσωπος ενός κοινωνικού ύφους που δεν υπάρχει πια, ενός ύφους που ήξερε να συνδυάζει με την πιο αβρή δεξιοτεχνία τη ζέστη της καρδιάς, την ατομική προσφορά και το χαρούμενο πνεύμα, την ευγένεια και την αφοσίωση». Οι αναμνήσεις πολλές, από τις γνωριμίες του με τους πρωθυπουργούς της Ελλάδος, τα σχολικά του χρόνια στο γυμνάσιο της Πλάκας,την ενηλικίωσή του, τα ιστορικά γεγονότα 1887 κ.ά. Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν οι καταγραφές της κοινωνικής ζωής τα καφέ αμάν, η ξενύχτικη ζωή, τα βαριετέ, τα σικ κλαμπ αλλά και οι αναφορές σε στοιχεία της καθημερινότητας τα τραμ, τον σιδηρόδρομο, τους αμαξάδες, τα πρώτα αυτοκίνητα, οι συνοικίες, οι δρόμοι, οι κήποι. Και επιπλέον οι αποκριές, τα ερωτικά ζητήματα, τα κοινωνικά κουτσομπολιά, το χρηματιστήριο, ο τζόγος, τα αθλητικά γεγονότα. Όπως στα παλιά Επίκαιρα (που παίζονταν πριν την κανονική έναρξη της ταινίας) περνούν εικόνες και χάνονται, χρόνια αλλοτινά μιας Αθήνας φαντασμαγορικής και εν μέρει αθώας.
Μάρα Ψάλτη, Νίκος Καζαντζάκης – Κ.Γ. Καρυωτάκης, Η αισιοδοξία ως αντεστραμμένη Ασκητική, Μικρή Άρκτος
Μια προχωρημένη μελέτη που συναρμόζει μικρά ψήγματα κριτικής και κριτικών παρατηρήσεων για να βάλει στο μικροσκόπιο την σχέση δύο ανόμοιων συγγραφέων , του Κώστα Καρυωτάκη και του Νίκου Καζαντζάκη. Φαινομενικά πολύ λίγο ασχολήθηκε ο ένας με τον άλλον. Υπάρχουν όμως δεδομένα που μαρτυρούν ότι το περίφημο ποίημα «Αισιοδοξία» του Κ.Καρυωτάκη είναι μια απάντηση στην Ασκητική του Νίκου Καζαντζάκη που ήταν δημοφιλής στη δεκαετία του 20. Η συγγραφέας μελετάει τρείς κύκλους αποδοχής της Ασκητικής διαπιστώνοντας μάλιστα τη διάσταση μεταξύ της συγγραφικής πρόθεσης του Καζαντζάκη και της κριτικής αποτίμησης του. Ένα έργο μανιφέστο πολιτικής καταλήγει να διαβαστεί ως λογοτεχνικό έργο θεολογικής πνοής. Το συμπέρασμα της συγγραφέως είναι ότι ο Καρυωτάκης κατανόησε το βαθύτερο νόημα της Ασκητικής και την ανάτρεψε ειρωνικά για να μιλήσει για το δικό του νόημα ζωής.
Νίκος Γκροσδάνης, Θυμάμαι. 32 χρόνια Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Επίκεντρο
Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Ν.Γκροσδάνης έζησε από μικρό παιδί όλα τα Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη από το πρώτο Σεπτέμβριο του 1960, όταν μικρό παιδί έψαχνε να δει την Αλίκη Βουγιουκλάκη έως το τελευταίο Οκτώβριο 1991 που έκλεισε μέσα στην αδιαφορία. Από την επόμενη χρονιά θα μετατρεπόταν σε Διεθνές Φεστιβάλ. Τα 32 αυτά χρόνια το Φεστιβάλ γνώρισε δόξες και κατακραυγές, συνδικαλιστικά ατοπήματα, διπλή διοργάνωση το 1977 και «μεγάλα χασμουρητά». Ο συγγραφέας καταγράφει αναλυτικά τις 32 διοργανώσεις, με όλες τις πτυχές τους. Το πώς από τον ποιητικό κινηματογράφο του Κούνδουρου, πέρασε στο συμβολικό /πολιτικό σινεμά του Αγγελόπουλου και από εκεί στους εναλλακτικούς σκηνοθέτες μέχρι να συντριβεί στην ανία του τέλους του αιώνα. Παρατίθενται γνώμες, απόψεις των μέσων, σχόλια σκηνοθετών, ενώ καταγράφονται οι επιδοκιμασίες και τα γιούχα του κοινού. Μια λεπτομερής περιδιάβαση σε ένα Φεστιβάλ που σημάδεψε μια μεγάλη εποχή του ελληνικού κινηματογράφου.
Παντελής Μπουκάλας, Το αίμα της αγάπης. Ο πόθος και ο φόνος στη δημοτική ποίηση. Άγρα
Είναι ο δεύτερος τόμος με δοκίμια για το δημοτικό τραγούδι που δημοσιεύει ο Π.Μπουκάλας. Ο κόσμος της προφορικότητας συρρικνώνεται, τα δημοτικοφανή άσματα κατέκλυσαν τα πανηγύρια, το δημοτικό τραγούδι, ένας πλούτος που διασώζεται κυρίως μέσω της φωνής, χάνεται. Είναι η παράδοση, το γράψιμο πάνω στο αφανές ψυχικό χαρτί, το ελεύθερο πνεύμα που τραγουδήθηκε σήμερα ζητά προστασία. Ο συγγραφέας σε αυτό τον τόμο καταπιάνεται με της «αγάπης αίματα». Καταγράφει ιστορίες κορυφωμένων αισθημάτων, καταστροφικών ή και αυτοκαταστροφικών.Ο έρωτας ως πόλεμος και ως εκούσια σφαγή, ο έρωτας ως σφαγέας. Η μελέτη πλουτίζεται με την ανάλυση πολλών και διαφορετικών τραγουδιών ενώ υπάρχουν πολλές αναφορές σε παλιότερα κείμενα, αρχαία ελληνικά, χριστιανικά, μεσαιωνικά, αλλόθρησκα, νεοελληνιστών, συλλεκτών δημοτικών τραγουδιών κ.λπ. και με αναλυτικές σημειώσεις ο Π.Μπουκάλας δίνει το νόημα της σχέσης του αίματος με τον έρωτα.
Αλέξης Πολίτης, Η Ρομαντική λογοτεχνία στο εθνικό κράτος (1830-1880), Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
Ο Αλέξης Πολίτης επανέρχεται σε κάτι που αγαπάει, τη λογοτεχνία του 19ου αιώνα. Παρουσιάζει λοιπόν ποιήματα και πεζογραφικά έργα κατά τη στιγμή της κυκλοφορίας τους και προεκτείνει το μελέτημά του στην αναγνωστική πρόσληψη τους. Το τελευταίο εκλείπει από την σύγχρονη έρευνα αλλά η σημασία του είναι μεγάλη: τι προτιμούσαν να διαβάζουν οι αναγνώστες της εποχής, ποια τα μεταφρασμένα διαβάσματά τους, ποιες οι προτιμήσεις τους; Ο Αλέξης Πολίτης σημειώνει τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού ρομαντισμού καθώς η λογοτεχνία πέρα από τα ατομικά πάθη υπηρετεί και τις εθνικές προτεραιότητες και οράματα : η αρχαία κληρονομιά, οι αδούλωτες πατρίδες, η Ευρώπη κ.ά. Αν και πρόκειται για μια λογοτεχνία θαμμένη πίσω από όγκους μελετών για την μετέπειτα λογοτεχνία έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον για την συγκρότηση μιας ολιστικής αντίληψης για το ποια λογοτεχνία δημιουργήθηκε και πώς πορεύτηκε στη χώρα μας μέχρι σήμερα. Η έρευνα του Α.Πολίτη στηρίζεται σε διάφορες βάσεις δεδομένων που τις σημειώνει στην αρχή ώστε να μπορεί κάποιος να ανατρέξει γρήγορα και έγκυρα σε αυτές.
Κώστας Βούλγαρης, Η μεταμυθοπλασία στη νεοελληνική πεζογραφία, Βιβλιόραμα
Ο Κώστας Βούλγαρης φιλοδοξεί με μια συναγωγή διαφορετικών κριτικών κειμένων, να θεμελιώσει μια θεωρία για την μεταμυθοπλασία στην ελληνική λογοτεχνία. Είχε και παλιότερα με την έκδοση « Εστέτ», προσπαθήσει να συγκροτήσει ένα corpus των συγγραφέων που εισάγουν τον νεωτερισμό στην ελληνική λογοτεχνία. Ο Κ. Βούλγαρης εκκινά από την διαπίστωση ότι η ελληνική νεωτερική λογοτεχνία δημιουργείται ερήμην ενός ανάλογου θεωρητικού λόγου. Σημειώνει ότι είναι ένα πρόβλημα οπτικής, το πώς βλέπει κάποιος τον Ροΐδη, τον Βαλτινό ή τον Νάνο Βαλαωρίτη και το πώς τους εντάσσει σε μια θεωρία της λογοτεχνίας. Ο συγγραφέας εισέρχεται στις ρωγμές της παραδεδομένης λογοτεχνικής κριτικής, στην επανασύσταση του ελληνικού μοντερνισμού, στη λογοτεχνία των τεκμηρίων για να επιμείνει περισσότερο στη δημιουργία της μεταμυθοπλασίας, στις απαρχές της και στη συνέχεια της όπως διαπιστώνεται σήμερα με λογοτεχνικές μορφές.
Νικόλαος Ε. Παπαδάκης, Ελευθέριος Βενιζέλος, ο άνθρωπος, ο ηγέτης, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Πληθαίνουν οι μελέτες για τον Ελευθέριο Βενιζέλο, για τη ζωή και κυρίως το έργο του. Τις πολιτικές και κοινωνικές του παρεμβάσεις, τον ρόλο του στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Επίσης αυξάνονται και οι μελέτες για τον μεταρρυθμιστικό του ρόλο, τον τρόπο με τον οποίο έπαιρνε τις αποφάσεις, τη βαθύτερη αντίληψή του για τον κόσμο και τις αλλαγές που συντελούνται. Στο δίτομο αυτό έργο ο Ν.Παπαδάκης συγκεντρώνει στοιχεία μιας πλήρους βιογραφίας για τον σπουδαίο αυτόν έλληνα ηγέτη. Για την προσωπική του ζωή, την παιδεία του, την οικογένειά και τους έρωτές του, την πολιτική του πορεία, τις τομές στο Σύνταγμα και την κοινωνία που επιχείρησε, τις συγκρούσεις του με τον βασιλιά, την εξωτερική πολιτική που ακολούθησε, την αποχώρησή του από την πολιτική σκηνή για να φτάσει σε ένα τέλος που ίσως δεν του άξιζε.
Θανάσης Αγάθος, Ο Νίκος Καζαντζάκης στον κινηματογράφο, Gutenberg
Μιας και το 2017 ήταν έτος Καζαντζάκη ο Θανάσης Αγάθος μας προσφέρει μια όχι τόσο γνωστή πλευρά του, αυτή του σεναριογράφου και την μανία που είχε με τα σενάρια.( Κανένα δεν ολοκληρώθηκε σε ταινία). Από την άλλη μας γνωρίζει με τις κινηματογραφικές ταινίες που γυρίστηκαν με αφορμή και έμπνευση πολύ γνωστά μυθιστορήματα του κρητικού συγγραφέα. Είναι οι κινηματογραφικές διασκευές των μυθιστορημάτων «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» και «Ο τελευταίος πειρασμός» από τους Ζυλ Ντασέν, Μιχάλη Κακογιάννη και Μάρτιν Σκορτσέζε. Υπάρχει ακόμα μία αναφορά στην ταινία «Καζαντζάκης» του Γιάννη Σμαραγδή, η οποία στηρίζεται στο «Αναφορά στον Γκρέκο», την οποία όμως ο συγγραφέας δεν πρόλαβε να δει γιατί ήδη είχε γραφτεί το βιβλίο. Ο Θ. Αγάθος σχολιάζει την κριτική αποδοχή και τις αντιδράσεις που συνόδεψαν βιβλία και προβολές.
Η Φιλική Εταιρεία, Επαναστατική δράση και μυστικές εταιρείες στη Νεότερη Ευρώπη, επιμέλεια: Άννα Μανδυλαρά- Γιώργος Νικολάου, Ασίνη
Συναγωγή κειμένων με επίκεντρο τους «Φιλικούς» αλλά και την κοινωνική ατμόσφαιρα που ώθησε στη δημιουργία Μυστικών Εταιρειών στη νεότερη Ευρώπη. Στο πρώτο μέρος εξετάζονται οι ιδεολογικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί χώροι της μεταναπολεόντιας Ευρώπης και της οθωμανοκρατούμενης Ελλάδας. Στο δεύτερο μέρος, την έρευνα απασχολεί η Φιλική Εταιρεία ως εθνική επαναστατική μυστική οργάνωση με ξεκάθαρο πολιτικό στόχο, καθώς και ως μέρος μετεπαναστατικών αφηγήσεων, όπως τα απομνημονεύματα αγωνιστών και τα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η εισαγωγή από τους δύο επιμελητές καταγράφει το πώς πρωτογράφτηκε και με τι στόχους η ιστορία της Φιλικής Εταιρείας για να φτάσει έως τις μέρες μας.
William H.McNeill, Η μεταμόρφωση της Ελλάδας μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, Παπαδόπουλος
Σημαντικό βιβλίο που μεταφράζεται με μεγάλη καθυστέρηση στην Ελλάδα παρόλο που θα έπρεπε να είχε ήδη προσεχτεί αφού αφορά στη διαμόρφωση της σύγχρονης Ελλάδας. Ο καναδο-αμερικανός συγγραφέας, από τους διασημότερους ιστορικούς στον κόσμο, είχε έρθει στην Ελλάδα ως βοηθός στρατιωτικός ακόλουθος του Αμερικανού πρέσβη στην πείρος των Δεκεμβριανών και από τότε αγάπησε την Ελλάδα και δεν έπαψε να ασχολείται με αυτήν και την ιστορία της. Η μελέτη αυτή γράφτηκε το 1977 και αποτελεί σημαντικό βήμα στις σύγχρονες ιστορικές έρευνες για τη χώρας μας, όπως σημειώνουν έλληνες ιστορικοί. Στόχος της μελέτης του Μακνίλ είναι η διερεύνηση του περάσματος της χώρας στην νεοτερικότητα. Συνδυάζοντας την πολιτική ιστορία με την κοινωνιολογία και την ανθρωπολογική οπτική διαμορφώνει ένα ερμηνευτικό πλαίσιο το οποίο εδράζεται πάνω στη γεωγραφία, την δημογραφία και την παραγωγή. Πρόκειται για μια πρωτότυπη ερμηνεία, θα την λέγαμε «οικολογική» και «πολιτιστική» αφού παίρνει πολλές και διαφορετικές – όχι συνηθισμένες για ιστορικούς – παραμέτρους υπόψη του.
Yuval Noah Harari, Homo deus, Μια σύντομη ιστορία του μέλλοντος, μτφρ: Μιχάλης Λαλιώτης, Αλεξάνδρεια
Ο άνθρωπος θα ήθελε να ξέρει το μέλλον του και πολλοί προσπάθησαν να το φανταστούν. Σε αυτόν τον πόθο τουλάχιστον στηρίζεται η επιστημονική φανταστική λογοτεχνία. Όμως και οι επιστήμονες έχουν έναν δικό τους λόγο, συνήθως φειδωλό. Αντίθετα άλλοι αρέσκονται να βλέπουν πολύ μακριά όπως ο μπεστελερίστας, καθηγητής ιστορίας, Χαράρι, που στο πόνημα του προσπαθεί να φανταστεί τον επόμενο άνθρωπο μετά τον homo sapiens. Προβλέπει ότι στον 21ο αιώνα η ανθρωπότητα θα προσπαθήσει να επιλύσει τρία βασικά αιτήματα: την αθανασία, την ευτυχία και την θεϊκότητα. Όσον αφορά στην αθανασία μπορεί να επιδιώξει να διπλασιάσει το προσδόκιμο ζωής, να φτάσει και στα 150 χρόνια. Για την ευτυχία πιστεύει σε μια βιοχημική λύση , η οποία θα προσφέρει ευδαιμονία επικουρική χάρις σε κάποια «φάρμακα». Για την αναβάθμιση των ανθρώπων σε θεούς πιστεύει στη βιολογική μηχανική ή στη μηχανική μη οργανικών όντων. Για να εδραιώσει τις προβλέψεις του χρησιμοποιεί πολλά επιστημονικά δεδομένα και ιστορικές αναφορές κάνοντας το βιβλίο του ευχάριστο διάβασμα.
Διονύσης Π. Σιμόπουλος, Είμαστε αστρόσκονη, Σύμπαν, μια ιστορία χωρίς τέλος, Μεταίχμιο
Ο Διονύσης Σιμόπουλος έχοντας μιλήσει για χρόνια σε χιλιάδες μαθητές, καθηγητές φυσικής και ενδιαφερομένους για το Σύμπαν έχει την ικανότητα να είναι κατανοητός, απλός χωρίς να προδίδει τα επιστημονικά δεδομένα και κυρίως κατέχει την τέχνη της απάντησης ακόμα και σε δύσκολα ερωτήματα. Στο βιβλίο αυτό περιηγείται το Σύμπαν εισάγοντας τον αναγνώστη σε έναν κόσμο με ένα τρισεκατομμύρια άστρα, όσοι και οι κόκκοι της άμμου στους ωκεανούς όλης της γης. Και από την άλλη στον κόσμο των πιο μικρών σωματιδίων που συνεχώς τα ακουμπάμε αλλά δεν τα βλέπουμε ποτέ. Αρχίζει από την γέννηση των άστρων για να περιγράψει την εξέλιξή τους, τις αστρικές καταστροφές, τις μαύρες τρύπες και τα «τέρατα των γαλαξιακών κέντρων» με μια ήρεμη πένα που κάνει τον αναγνώστη να καταλάβει ότι πρόκειται για ένα φυσιολογικό ταξίδι σε έναν κόσμο που μπορούμε να κατανοήσουμε.
Πένυ Μίνεϋ, Η Οδύσσεια του Κάβουρα. Από τη Μάλτα στην Κωνσταντινούπολη με ανοιχτό σκάφος, μτφρ: Ισμήνη – Λουίζα Ταμβακάκη, Alpha Trust
H Alpha Trust εδώ και χρόνια κάθε χρόνο εκδίδει ένα ιδιαίτερο βιβλίο, μια επιλογή από σπάνια βιβλία, κυρίως ταξιδιωτικά, που αφορούν όμως με τον έναν ή άλλον τρόπο την Ελλάδα. Για το τέλος του 2017 μας επεφύλασσε ακόμα μία έκπληξη, ένα ναυτικό ταξιδιωτικό πεζό. Η συγγραφέας στη δεκαετία του ΄50 αγοράζει μια σωστική λέμβο δεκαεπτά ποδών, την εμπλουτίζει με αξιόπλοα στοιχεία και πραγματοποιεί τέσσερα ταξίδια από την Μάλτα έως την Κωνσταντινούπολη, παραπλέοντας την Ελλάδα και γνωρίζοντας νέους τόπους. Από την Αδριατική στο Ιόνιο και από εκεί στην ηπειρωτική Ελλάδα και αργότερα από Πειραιά προς Ρόδο , Κωνσταντινούπολη και Μικρά Ασία. Οι καταγραφές καταστρώματος και οι εντυπώσεις από τα μέρη που επισκέπτονται κινούνται σε ένα κλίμα εποχής, τόσο ως προς τα υλικά πολιτιστικά στοιχεία όσο και ως προς τις συνήθειες των ανθρώπων που συναντούν δίνοντας για την ενδοχώρα και κυρίως τα νησιά μια οπτική πολυπρισματική και άκρως ενδιαφέρουσα.
Μαρία Θερμού, Στα μαγειρεία των αρχαίων, Ολκός
Μια ανεπίσημη ιστορία της αρχαίας Ελλάδας μέσα από γευσιγνωστικά ταξίδια, όπως μας τα παρέδωσαν οι πηγές. Η συγγραφέας βλέπει την διατροφή όχι μόνον ως παράγοντας επιβίωσης αλλά και ως έκφραση πολιτισμού και εκλέπτυνσης της ζωής. Αρχαίες συνταγές, μάγειροι, σκεύη, τρόποι ψησίματος,είδη τροφίμων, πρώτες ύλες, καρυκεύματα, ιδιοτροπίες, συνήθειες γευμάτων και δείπνων, ειδικά φαγητά, ταβέρνες και μαγειρία όλα όσα αποτελούν τον μαγικό κόσμο της αρχαίας γευσιγνωσίας παρατίθενται μέσα από τα ίδια τα κείμενα των αρχαίων, σχολιασμένων με προσοχή και αγάπη, ένα «ανάλαφρο παιχνίδι ανάμεσα στην ιστορία και τις αισθήσεις, την πληροφορία και την απόλαυση.
Εξαιρετικές επιλογές!