του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη.
Μπορούν τα Ομηρικά έργα να εμπνεύσουν σήμερα; Μπορούν να αποτελέσουν υλικό για τη δημιουργία νέων έργων; Μπορούν να γίνουν η αφορμή για αναστοχασμό στις σύγχρονες, χθαμαλές συνθήκες του βίου; Απ’ ότι φαίνεται ναι και μάλιστα, μπορούν να γίνουν η αφορμή για τη συγγραφή νέων κειμένων, τα οποία σχολιάζουν τη σύγχρονη πραγματικότητα με τρόπο δεικτικό και δηκτικό.
Αυτή είναι η αίσθηση που αποκομίζει κανείς διαβάζοντας την «τριλογία» του Νάσου Χριστογιαννόπουλου: Ορμυθοσκαλίσματα (Εμπειρία Εκδοτική, 2004) Μυθοπερπατήματα (Περίπλους 2007) και Ομηρομυθεύματα (Φίλντισι 2012).
Ο συγγραφέας «ξαναδιαβάζει» με απίστευτο, δηλητηριώδες, μερικές φορές, χιούμορ, τα ομηρικά έργα και δίνει τη δική του ερμηνεία σε προβλήματα παλιά όσο κι ο άνθρωπος, και, συνάμα, σύγχρονα και επίκαιρα.
Η γεμάτη χιούμορ ξενάγηση που επιχειρεί ο Χριστογιαννόπουλος σε κείμενα που έχουν τύχει εξαντλητικής ανάλυσης, τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό, αποτελούν ένα ευχάριστο, διασκεδαστικό μα και διδακτικό ανάγνωσμα.
Η αιρετική, εικονοκλαστική διάθεση του συγγραφέα, γοητεύει τον αναγνώστη αρχικά. Στη συνέχεια τον ωθεί να σκεφτεί και να αναθεωρήσει, με αφορμή τα παθήματα και τις περιπέτειες των ηρώων του, σύγχρονες καταστάσεις και, τέλος, υπερνικώντας φόβους και ενστάσεις να κοιτάξει κατάματα την πραγματικότητα και να προχωρήσει μπροστά.
Η αναπαράσταση της Αργοναυτικής εκστρατείας, των Επτά επό Θήβαις και του Θησέα, γίνεται με όρους «παγκοσμιοποίησης» (!), όπου οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι γίνονται η αφορμή για σχολιασμούς της σύγχρονης ιστορίας, αποδεικνύοντας όχι μόνο την αιώνια δυναμική των ομηρικών κειμένων, αλλά και τη ζωντάνια των διδαχών και των συμπερασμάτων που μπορεί να εξάγει ο σύγχρονος αναγνώστης τους.
Ο Χριστογιαννόπουλος με μαεστρία μεταχειρίζεται το πρωτογενές υλικό, όχι μόνο για να δείξει το βαθύ αίσθημα χιούμορ που τον διέπει ως συγγραφέα και ως άνθρωπο, αλλά και για να αναδείξει την αξία αυτής της ιδιότητας για τον άνθρωπο που καθημερινά καλείται να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της βιωτής.
Για ποιο λόγο όμως να καταπιαστεί με μια τόσο κοπιώδη προσπάθεια, να ξανα-αφηγηθεί τα γεγονότα των Ομηρικών κειμένων και μάλιστα μετά από 3.000 περίπου χρόνια; Την απάντηση τη δίνει ο ίδιος ο συγγραφέας υποστηρίζοντας πως θέλησε να παρουσιάσει «τα έργα με τρόπο εύληπτο, ευθυμογραφικό και έτσι αναγνωρίσιμο ευχερέστερα από μια άρτια λογοτεχνική και επιστημονική μετάφραση…. Να επισημάνει τη συνέχεια της φυλής…. και να συμβάλει στη γέννηση σκέψεων σχετικά με την αναλογία των τότε διαδραματισθέντων στην Τροία με διάφορες κινήσεις και συμπεριφορές που παρατηρήθηκαν στο παρελθόν και παρατηρούνται ακόμη στην ελληνική μα και στη διεθνή πολιτική κονίστρα». Και απ’ ότι φαίνεται, κατάφερε να πετύχει και τους τρεις στόχους του.
TA ΒΙΒΛΙΑ:
Νάσος Χριστογιαννόπουλος
Ορμυθοσκαλίσματα
Αθήνα 2004
Σελ: 322
Μυθοπερπατήματα
Αθήνα 2007
Σελ: 305
Ομηρομυθεύματα
Αθήνα 2012
Σελ: 275
Διανομή: εκδόσεις Φίλντισι.
Προσφορά: 20 ευρώ και τα τρία βιβλία.
