Μη φας, έχουμε γλάρο

1
1244

Της Αλεξάνδρας Σαμοθράκη.

Τις προάλλες έπεσε στα χέρια μου από ένα ψηλό ράφι που ξεσκόνιζα το θεατρικό έργο με τον τίτλο ‘ο Γλάρος’. Η εμπειρία ήταν το κοντινότερο που έχω φτάσει Μη φας, έχουμε γλάροκυριολεκτικά στην έκφραση ‘πιάνω πουλιά στον αέρα’ αλλά κατά τα άλλα με απογοήτευσε τα μάλλα επειδή είχα τη στιγμιαία έμπνευση να το ξεσκονίσω με τον πλέον χρονοβόρο τρόπο, διαβάζοντάς το.

Ο νεαρός συγγραφέας του έργου, αναφέρεται μόνο με την εθνικότητα του και μάλιστα ο επιμελητής της έκδοσης δεν κάνει καν τον κόπο να διορθώσει ποτέ το τυπογραφικό λάθος , την χαρακτηριστική ρωσική κατάληξη του ονόματος ‘ωφ’ δημιουργώντας τον εφιάλτη κάθε ποδοσφαιρικής ομάδας- έναν Τσέχο που κατάγεται από τη Ρωσία.  Ίσως ο επιμελητής έχει μπερδευτεί από τα ρώσικα ονόματα των πρωταγωνιστών- ονόματα αρκετά περίπλοκα για να δημιουργήσουν υποψίες δυσλεξίας και στον πιο καθιερωμένο ρήτορα.

Θα το παραδεχτώ πάντως- αυτός ο Τσέχος όπως και αν τον λένε στην πραγματικότητα, γράφει καλά. Όχι ότι αυτό από μόνο του δικαιολογεί την ακατάσχετη φλυαρία του. Ο τύπος δεν ξέρει καν τι πα να πει στιχομυθία και ουσιαστικά ενώνει μονόλογους. Αν αυτό το τερατούργημα παιχτεί ποτέ σε σκηνή- πράγμα που αμφιβάλω-ο ηθοποιός που πρέπει να περιμένει ενώ ο άλλος απαγγέλει τα κατεβατά του ίσως να καταφέρει να βαρεθεί περισσότερο και από το κοινό.

Η ιστορία δεν είναι πρωτότυπη. Είμαι σχεδόν σίγουρη πως είναι ίδια με την Άννα Καρέννινα που θα διαβάσω οπωσδήποτε όταν πάρω καινούργια τραπεζαρία και βγάλω τον πρώτο τόμο από κάτω από το πίσω αριστερό πόδι του τραπεζιού που δίχως τη συμβολή του Τολστόι θα προκαλούσε σεισμικές δονήσεις λίγων ρίχτερ όποτε κόβαμε μπριτζόλα.

Σας κάνω μια σύντομη περίληψη για να σας γλιτώσω τον κόπο να το διαβάσετε- ή θεός φυλάξοι- να το δείτε στο θέατρο.  Ο νεαρός Τρέπλιεφ θέλει να γίνει συγγραφέας και είναι ερωτευμένος με την πεταχτούλα Νίνα που καταλήγει με τη σειρά της να ερωτευτεί το φτασμένο συγγραφέα και αντίστοιχο του Έλληνα Χριστόφορου Παπακαλιάτη, Τριγκόριν. Έχουμε έτσι ένα πολύ ωραίο ιψενικό τρίγωνο που έχει παραπάνω από 3 πλευρές αφού η ξεπεσμένη ντίβα και μητέρα του Τρέπλιεφ, Αρκάντινα είναι ερωμένη του Τριγκόριν (Παπακαλιάτης γαρ).  Από αυτή την ανθρώπινη ρώσικη σαλάτα δε θα μπορούσε να λείπει η μπεκρού Μάσα που κάνει τη μαγιονέζα ή το χούφταλο ο αδελφός της Ντίνας, που περιφέρεται όπως λέει και το όνομα του (Σόριν), σα σορός.  Ο πατέρας της Μάσα είναι ο βάιλος του κτήματος του Σόριν (να το βάλετε στο google το βάιλος να δείτε τι σημαίνει, μην τα περιμένετε όλα από εμένα). Υπάρχει και ένας γλάρος που πετάει πάνω από τη λίμνη αλλά τον πυροβολάνε και τον κάνουν λούτρινο επειδή κουτσουλούσε.

Ο ίδιος ο Τσέχος περιγράφει το έργο του ως ‘κωμωδία σε 4 πράξεις’. Ίσως αυτή η αστοχία να οφείλεται και πάλι στον καρεκλοκένταυρο επιμελητή ή στην έλλειψη χιούμορ του Τσέχου. Έχει μερικά καλά αστειάκια αλλά δεν το λες και κωμωδία.

Η τσαπατσουλιά της έκδοσης γίνεται εμφανέστατη και στη σκηνική οδηγία σύμφωνα με την οποία ανάμεσα στην τρίτη και την τέταρτη πράξη μεσολαβούν δυο ολόκληρα χρόνια.  Αν και είμαι οπαδός των μεγάλων διαλειμμάτων καθότι ο πραγματικός λόγος που ο κόσμος πηγαίνει στο θέατρο είναι για να κουτσομπολεύει την πασαρέλα στο φουαγιέ, βρίσκω ένα τόσο μεγάλο διάλλειμα κάπως υπερβολικό.

Εν ολίγοις, το έργο απαντάει κάθε ηθικό, δημιουργικό ή φιλοσοφικό ερώτημα που μπορεί να θέσει όποιος θέλει να γίνει συγγραφέας ή ηθοποιός καταφέρνοντας να γίνει ακόμη πιο αδιάφορο αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις απορίες τέτοιων αργόσχολων ατόμων. Ο Έλληνας γλάρος που τόσα χρόνια κράζει ‘όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές’ είναι καλύτερος και έχει βαθύτερο κοινωνικό μήνυμα. Τζάμπα το ξεσκόνισα το βιβλίο. Πάω να το πετάξω σε καμιά ακτή.

Προηγούμενο άρθροΟ Ναμπόκοφ και η μάχη με τη μνήμη
Επόμενο άρθρο110η Δημοπρασία σπάνιων βιβλίων

1 ΣΧΟΛΙΟ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ