Του Γιώργου Ξενάριου.
Η φυσιογνωμία του Δ. Κουτσούμπα, του νέου γενικού γραμματέα του ΚΚΕ, υπό όρους θα μπορούσε να είναι μια κανονική φυσιογνωμία. Ένας γεματούτσικος μεσήλικας, κατά προτίμηση τραπεζοϋπάλληλος, λίγο πριν από τη σύνταξη. Θα μπορούσε να είναι χαμογελαστός, τουλάχιστον στις φωτογραφίες που δόθηκαν στη δημοσιότητα. Δεν είναι όμως. Θυμάται κανείς φωτογραφία ηγέτη του ΚΚΕ να χαμογελά; Ο Δ. Κουτσούμπας είναι σοβαρός, σχεδόν βλοσυρός. Ο νέος γενικός γραμματέας του ΚΚΕ είναι συνεπής στον ρόλο του και πιστός στην παράδοση από την οποία προέρχεται. Συνεχιστής της μακράς παράδοσης που περνάει από τον Στάλιν, τον Χρουστσώφ και τον Κολιγιάννη και καταλήγει στον ίδιο, δεν θέλει να εκπέμψει αισιοδοξία. Όσο υπάρχει ο επάρατος καπιταλισμός, ο ηγέτης του ΚΚΕ δεν έχει δικαίωμα να είναι χαμογελαστός. Τι κι αν ο Μπελογιάννης αγαπήθηκε, μεταξύ άλλων, ακριβώς επειδή έμεινε στη συλλογική μνήμη με την περιώνυμη φωτογραφία με το γαρίφαλο, όπου ένα γλυκόπικρο, σχεδόν αινιγματικό, χαμόγελο χάραζε το πρόσωπό του… Τι κι αν οι επικοινωνιολόγοι του καιρού μας προτείνουν την πάση θυσία εκπομπή αισιόδοξου μηνύματος… Ο Δ. Κουτσούμπας είναι εκεί, βλοσυρός, αγέλαστος, να μας θυμίζει ότι, όσο υπάρχει καπιταλισμός, δεν υπάρχει χαμόγελο. Όσο η «πλουτοκρατία» απεργάζεται σχέδια αφανισμού της «λαϊκής οικογένειας», των «εργαζόμενων» και τού, εισέτι αριθμητικά απροσδιόριστου, «προλεταριάτου», ο αγωνιστής δεν έχει δικαίωμα να εφησυχάζει.
Στην πραγματικότητα ο νέος γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, χωρίς να το επιδιώκει, διαλέγεται με την Ιστορία – ή την άρνησή της. Εγγονός του Στάλιν, τον οποίο πρόσφατα αποκατέστησε, γιος του Πολ Ποτ και δευτεροξάδερφο του Κιμ Γιονγκ Ουν, έχει συνειδητοποιήσει άραγε ότι η Ιστορία γι’ αυτόν έγραψε «τέλος»; Και αν, παρά πάσα λογική, δεν το έχει συνειδητοποιήσει ο ίδιος, έρχεται η επιστήμη της ερμηνείας των σημείων, μελετώντας τις πρόσφατες φωτογραφίες του, να του το ψιθυρίσει έμμεσα αλλά οδυνηρά.
