Το παλιό και το νέο που δεν παντρεύτηκαν

1
546

Της Όλγας Σελλά.Όλγα_Σελλά

 

 

Δεν έκλεισε απλώς ένα ακόμη μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας. Έκλεισε ένα βιβλιοπωλείο που κουβαλούσε τη βιβλιολογική ιστορία της Αθήνας τα τελευταία 128 χρόνια. Το «Βιβλιοπωλείον της Εστίας», στην οδό Σόλωνος 60, από το Σάββατο 30 Μαρτίου έπαψε πια να υπάρχει. Τουλάχιστον με τη μορφή που το ξέραμε, στον τόπο που το ξέραμε τα τελευταία 21 χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια γινόμασταν όλοι μάρτυρες του μαρασμού του. Ένας μαρασμός που μπορεί να επηρεάστηκε από κάποιες λανθασμένες επιχειρηματικές στρατηγικές, αλλά ήταν και το αποτέλεσμα της συρρίκνωσης της ζωής στο κέντρο της Αθήνας τα τελευταία χρόνια.

Το «Βιβλιοπωλείον της Εστίας» ιδρύθηκε το 1885 από τον Γεώργιο Κασδόνη, που εργαζόταν ως δάσκαλος και δημοσιογράφος στο Βουκουρέστι και οραματιζόταν να ιδρύσει ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο που θα εξέδιδε «αξιόλογα, καλαίσθητα και σε προσιτές τιμές» βιβλία, τα οποία να μπορούν να καλλιεργήσουν τις νέες γειές του νεαρού, τότε, κράτους. Το 1890 τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του Ιωάννης Δημήτριος Κολλάρου, που έκανε το βιβλιοπωλείο ξεχωριστό και έβαλε τις βάσεις της μεγάλης και σημαντικής διαδρομής του. Έμεινε πολλά χρόνια στο τιμόνι της «Εστίας» ο Ιωάννης Δημήτριος Κολλάρος. Μέχρι το 1956 που πέθανε και άφησε τη διεύθυνση της εταιρείας στον γαμπρό του, Κωνσταντίνο Σαραντόπουλο. Εν τω μεταξύ η «Εστία» στέγαζε ήδη όλους τους συγγραφείς της γενιάς του ʼ30. Τον Κωνσταντίνο Σαραντόπουλο διαδέχτηκε, το 1972, η κόρη του Μάνια Καραϊτίδη. Η κυρία Μάνια όλων μας. Στο μικρό της γραφείο χωρούσε όλο το ελληνικό βιβλίο. Δεν είχε καν πόρτα αυτό το γραφείο. Μπορούσες να μπεις ό,τι ώρα ήθελες, όποτε ήθελες, να μοιραστείς τις δερμάτινες πολυθρόνες με ακαδημαϊκούς και μεγάλους συγγραφείς, να πιεις τσίπουρο ή καφέ, να φας οπωσδήποτε το κουλουράκι που τράταρε και να χαζέψεις εκείνο τον χώρο τον ελάχιστων τετραγωνικών με τα χιλιάδες αντικείμενα. Και με τα δεκάδες βιβλία που υπήρχαν παντού. Είτε σε print out, έτοιμα για εκτύπωση, είτε έτοιμα, δεμένα, έτοιμα για τα ράφια.

Τα παιδιά της κυρίας Μάνιας, μοιράστηκαν το βιβλιοπωλείο και τις εκδόσεις της «Εστίας». Ο Γιάννης Καραϊτίδης ανέλαβε το βιβλιοπωλείο και η Εύα συνεχίζει με αυταπάρνηση τις εκδόσεις στον ιδιόκτητο χώρο της οδού Ευριπίδου.

Τι συνέβη μ’ ένα τόσο ιστορικό βιβλιοπωλείο; Τι δεν πήγε καλά; Δεν πρόλαβε το τρένο των νέων σύγχρονων βιβλιοπωλείων; Κάποιοι λένε ότι θα έπρεπε να «παίξει» στο ταμπλό των παραδοσιακών βιβλιοπωλείων. Τα βιβλία της γενιάς του ʼ30 ήταν μια καλή παρακαταθήκη, έτσι κι αλλιώς, και η παράδοση της συναναστροφής του πνευματικού κόσμου της χώρας γύρω από τους πάγκους του ήταν υπαρκτή εγγύηση. Κάποιοι άλλοι προσθέτουν ότι τη χαριστική βολή έδωσε η κρίση του κέντρου της Αθήνας από το 2008 και μετά.

Τα επιχειρηματικά ζητήματα είναι το ένα. Οι μνήμες και η ιστορία του Βιβλιοπωλείου της Εστίας είναι το άλλο. Και είναι πολλών οι μνήμες που έχουν να κάνουν με την «Εστία». Ο Νίκος Παντελάκης, ο παλιός βιβλιοπώλης της «Εστίας», ο κύριος Νίκος όλων μας, έγραφε σ’ εκείνο το τρυφερό βιβλίο με τον τίτλο «Σαν να διάβασα ένα βιβλίο»: «Στη Σόλωνος κρατούσαμε, όσο μπορούσαμε, τη γραμμή την παλιά. Μετά άρχισαν και άλλαξαν λίγο τα πράγματα, ήθελαν να γίνουν πιο μοντέρνοι, ξερω ʼγω… Κρατήσαμε όμως την παράδοση της Εστίας, δηλαδή είχαμε και το παλιό και το καινούργιο».

Έτσι ήταν όσο τα θυμόταν ο κύριος Νίκος. Γιατί η πορεία έδειξε ότι το παλιό δεν μπόρεσε να παντρευτεί ποτέ με το καινούργιο…

Προηγούμενο άρθροΣυγκίνηση και σοκ από το κλείσιμο του Βιβλιοπωλείου της Εστίας.
Επόμενο άρθροΗ δυσκολία να ζεις ως συγγραφέας: Χωρίς άλλους πόρους

1 ΣΧΟΛΙΟ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ