Του Γιώργου Λεονάρδου.
Όταν το ’χεις στο αίμα σου η δημιουργία αναδύεται από μόνη της από τα σωθικά της ψυχής σου. Ο Νίκος Κυριαζής, γιος του συγγραφέα μιας σειράς ιστορικών μυθιστορημάτων, Κώστα Κυριαζή, «κληρονόμησε» το χάρισμα και την αφοσίωσή του προγόνου του για τη συγγραφή τόσο των ιστορικών, όσο και των κοινωνικών μυθιστορημάτων, οπωσδήποτε όμως μαθησιακών κειμένων. Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει, που λέει και η λαϊκή σοφία.
Το τελευταίο μυθιστόρημά του, που συνέγραψε με τον Guy Féaux de la Croix, διεκδικεί μια πρωτοτυπία, γιατί είναι μυθιστόρημα δυο συγγραφέων, ενός Έλληνα κι ενός Γερμανού. Το έγραψε ο Νίκος Κυριαζής πάνω σε μια ιδέα και τις «κατευθυντήριες γραμμές» του de la Croix, που ήταν επιτετραμμένος της Γερμανικής Πρεσβείας στην Αθήνα το 2006-2012 και Πρέσβης στο Βατικανό το 2013.
Είναι όμως ιδιαίτερα πρωτότυπο γιατί συνδυάζει στοιχεία σύγχρονου αστυνομικού – θρίλερ και περιπέτειας, με στοιχεία ιστορικού μυθιστορήματος, τρεις διαφορετικές ιστορίες αγάπης και τελείως ανατρεπτικά, με την πλατωνική φιλοσοφία για τον έρωτα.
Το συνδετικό στοιχείο του «Τελευταίου έρωτα» είναι η ανακάλυψη στην σημερινή Νότια Γαλλία ενός άγνωστου χειρογράφου του Πλάτωνα, του «Ερωτικού» που τελείως αναπάντεχα, ανατρέπει τα όσα γνωρίζαμε για την πλατωνική άποψη για τον έρωτα. Το χειρόγραφο «αναδύεται και χάνεται» στην σύγχρονη εποχή και στους αιώνες, σαν υποβρύχιο στην μέση του Ωκεανού. Στην σύγχρονη εποχή, ο καθηγητής Πλάτνερ γοητεύεται από την πανέμορφη και έξυπνη φοιτήτρια του Δώρα, που γράφει την διατριβή της για τον πλατωνικό έρωτα. Στη Νότια Γαλλία ο καθηγητής Φερρέρ ανακαλύπτει χειρόγραφο του «Ερωτικού» το χάνει όταν του κλέβουν το αυτοκίνητο και ο Πλάτνερ, η Δώρα, η καθηγήτρια Αντέλ, συνάδελφος του Φερρέρ και ο φίλος της, ταγματάρχης των ειδικών δυνάμεων Γιαίγκερ, αρχίζουν ένα αγώνα για να το ανακαλύψουν. Όμως στην συζήτηση θα συγκρουστούν με σκοτεινές δυνάμεις που διεκδικούν για λογαριασμό τους το χειρόγραφο, μια επικίνδυνη εγκληματική οργάνωση, ένα ακόμα φοβερότερο τάγμα φανατικών μοναχών στο απόρρητο μοναστήρι-φρούριο τους στα Πυρηναία.
Οι συγγραφείς οδηγούν τον αναγνώστη από έκπληξη σε έκπληξη, από τη σύγχρονη εποχή, στον Μεσαίωνα των τροβαδούρων και στην Αρχαία Αθήνα των συμποσίων και της φιλοσοφίας. Έτσι θα ανακαλύψουν ποιος ήταν ο τελευταίος έρωτας του Πλάτωνα, η γλυκιά, έξυπνη και γοητευτική Κυνίσκα, που γίνεται το πρώτο κορίτσι μαθητής του και τον προτρέπει «Ας κάνουμε έρωτα σαν να φιλοσοφούμε» και έτσι γίνεται η έμπνευση για την συγγραφή του «Ερωτικού» αλλά και την συγκινητική ιστορία αγάπης του μεσαιωνικού Γάλλου ιππότη-τροβαδούρου ντε Σαντ Κρουά για την « κυρά της καρδιάς του» Ζισλέν.
Ο ρυθμός είναι καταιγιστικός, όπως και η γραφή που μεταβάλλεται συνέχεια ανάλογα με την εποχή. Όμως ο «Τελευταίος Έρωτας» είναι πάνω από όλα ένας ύμνος στην αγάπη: « Αγαπώ και δίνω νόημα στην ύπαρξη μου. Αγαπώ και γίνομαι νέος ξανά και γεννιέμαι σε κάθε φιλί και αγκάλιασμα. Αγαπώ και νιώθω χαρά να ξεκινώ με όλους τους δρόμους της σοφίας ανοιχτούς…» όπως καταλήγει ο Πλάτων στον « Ερωτικό» του.
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον Γερμανό συγγραφέα Martin Walser που γράφει (έχοντας διαβάσει την μετάφραση στα αγγλικά που θα κυκλοφορήσει σύντομα στις ΗΠΑ) «Είμαι έκπληκτος! Τι βιβλίο! Το διάβασμά του ήταν απόλαυση»
INFO: «Τελευταίος Έρωτας»
Νίκου Κυριαζή & Guy Féaux de la Croix
Εκδόσεις Ωκεανός, 2014
