Γιάννης Ν. Μπασκόζος.
Η ιδέα της Βασιλικής Γραμματικογιάννη ακούστηκε εν πρώτοις περίεργη. Θα μπορούσες να την χαρακτηρίσεις εκκεντρική ή και άστοχη. Ποια ήταν; Να εκθέσει σε μια γκαλερί δημοσιογραφικά κείμενα που αφορούσαν την κρίση. Κείμενα διαφόρων ειδών, από διαφορετικούς συντάκτες, πολιτισμικής απόχρωσης , που μεγεθύνθηκαν ομοιόμορφα , με τα ίδια στοιχεία, τον ίδιο φωτισμό και αναρτήθηκαν με μεσηνέζα όπως και οι πίνακες ζωγραφικής στους τοίχους της γκαλερί genesis στο Κολωνάκι. Είχα μεγάλη περιέργεια να δω πώς λειτουργεί μια τέτοια έκθεση, όπου οι καλεσμένοι αντί να θαυμάζουν πίνακες θα αντιμετώπιζαν κείμενα, ομοιόμορφα ως εικόνες, κρεμασμένα στους τοίχους. Πήγα στα εγκαίνια , εξάλλου μου είχαν ζητήσει κι εμένα ένα κείμενο μου για την κρίση στο χώρο του βιβλίου και το είχα δώσει. Και τι έκπληξη. Οι καλεσμένοι αντί να κάνουν πηγαδάκια με το ποτό στο χέρι – συνηθισμένη εικόνα στα εγκαίνια εικαστικών – ήταν κολλημένοι στους τοίχους και διάβαζαν, και μάλιστα με τη σειρά που ήταν αναρτημένα, τα κείμενα. Ήταν πραγματικά έκπληξη. Εντρυφούσαν στο διάβασμα ακόμα και των πιο μεγάλων κειμένων. Σκέφτηκα ότι είχαμε μπροστά μας έναν άλλο «τοίχο» που έπαιρνε τη ρεβάνς από τους τοίχους του facebook. Βέβαια κείμενα σε τοίχους βλέπουμε χρόνια στο δρόμο, τις περίφημες αφίσες τοίχου, τα κατεβατά με τα μανιφέστα των αυτόνομων ομάδων αλλά και κείμενα διαφημιστικά ή απλώς αναγγελτικά. Στην έκθεση αυτή είχαμε έναν «τοίχο» που δεν αρκείτο σε μια καταγγελία ή αναγγελία αλλά γινόταν όχημα διατύπωσης μια ολοκληρωμένης άποψης. Που η όποια αισθητική του αξία είχε να κάνει με το περιεχόμενό του. Που απέδειξε, έστω και για ένα τριήμερο που διήρκεσε η έκθεση (13-15 Φεβρουαρίου), ότι ο έντυπος λόγος μπορεί και κρατάει τη δύναμη του. Βοήθησαν και τα κείμενα καθώς είχαν διαλεχτεί έτσι ώστε να προέρχονται, κυρίως από πρόσωπα που διακρίνονται για την ανεξαρτησία της σκέψης τους, να θίγουν και να κρίνουν την κρίση πέρα από την στεγνότητα των αριθμών, να θέτουν την προσωπικότητα και την κουλτούρα στο επίκεντρο του προβληματισμού. Πλην μικρών εξαιρέσεων τα κείμενα που αναρτήθηκαν δεν έσερναν τη μιζέρια της απόλυτης κριτικής αλλά περιείχαν θετικά μηνύματα, στοιχεία αντιπροτάσεων, δημιουργικές σκέψεις.
Εκτός από τη Βασιλική Γραμματικογιάννη που είδε την ιδέα της να επιβραβεύεται με το ενδιαφέρον του κόσμου να σημειώσουμε και το ανοικτό πνεύμα του γκαλερίστα Γιώργου Τζανέρη που δέχτηκε να στηρίξει ένα τέτοιο ιδιαίτερο θέμα για γκαλερί.
Για την ιστορία οι εκθέτες- συγγραφείς των κειμένων ήταν:
Αύγουστος Κορτώ, Βαγγέλης Δαβιτίδης, Βαγγέλης Κορωνάκης, Βασίλης Καραγιάννης, Βασιλική Γραμματικογιάννη, Γιάννης Μακριδάκης, Γιάννης Μπασκόζος, Ήρα Σινιγάλια, Θάνος Δημάδης, Θοδωρής Αντωνόπουλος, Κρίτων Αρσένης, Νάνος Βαλαωρίτης, Νίκος Βατόπουλος, Ντίνα Δασκαλοπούλου, Πέτρος Μπιρμπίλης, Προκόπης Δούκας, Στάθης, Φλώρα Τζημάκα.
