Της Βίκυς Βασιλάτου-Σαρρή
Πώς να μπορεί άραγε το άλφα να συμφιλιωθεί με τα υπόλοιπα γράμματα, το θήτα να ξαναγίνει σίγμα και το ρο να βγει από τη σιωπή;
Σύμφωνα με τον Γιώργο Λεμπέση, θα συμβεί όταν το Ωμέγα ελευθερώσει τα φυλακισμένα γράμματα και το Μικρό Άλφα συνειδητοποιήσει ότι όλα έχουν την ίδια αξία. Η Alice Brière-Haquet, από την άλλη, πιστεύει πως το «θ» θα γίνει «σ» μόλις μεγαλώσει ο Μικρόθ Πρίγκιπαθ κι ερωτευτεί. Όσο για την Αμάντα Μιχαλοπούλου, υποστηρίζει πως θα συμβεί όταν, με τη βοήθεια του Ίνξορ, οι Μπάριοι πάψουν να φοβούνται τους Κροαλούς.
Οι τρεις παραπάνω συγγραφείς απαντούν στην ερώτηση, αφηγούμενοι και από μία εικονογραφημένη ιστορία που έχει να κάνει -άλλοτε έμμεσα κι άλλοτε άμεσα- με γράμματα, λέξεις και προφορές. Το Μικρό Άλφα και τα Καλά Καθούμενα, Ο Μικρόθ Πρίγκιπαθ και το Έρχεται ο Ίνξορ είναι και από μία όμορφη, παιδική ιστορία, που δεν χορταίνεις να τη διαβάζεις πολύ απλά γιατί κάθε μια τους έχει την τρυφερή, χιουμοριστική, έξυπνη, μαγική δόση αστερόσκονης που ταξιδεύει μικρούς και μεγάλους σε προϊστορικούς, μεσαιωνικούς και εξωγήινους παραμυθόκοσμους.
Το Μικρό Άλφα και τα Καλά Καθούμενα
Το παραμύθι του Γιώργου Λεμπέση μάς γυρνά στην εποχή των δεινοσαύρων, τότε που δεν χρειαζόταν η αλφαβήτα κι ακριβώς επειδή δεν χρειαζόταν, τα γράμματα κάθονταν σαν καλά παιδιά (γι’ αυτό άλλωστε και τα ονόμασαν «τα Καλά Καθούμενα») πάνω σ’ ένα βράχο, προσμένοντας την εμφάνιση των ανθρώπων. Ανάμεσα σ’ αυτή την 24μελή ομάδα, υπήρχε όμως κι ένας επαναστάτης: το Μικρό Άλφα, που αποφάσισε να πάψει να είναι καλά καθούμενο, να αποκοπεί από τους υπόλοιπους για να κατακτήσει όλο τον κόσμο, και, με υπαρχηγούς το όμικρον και το ύψιλον, να φυλακίσει σε μια σπηλιά όλα τα γράμματα που έως τώρα το πείραζαν και δεν του έδιναν τη δέουσα σημασία.
Έλα όμως που πέρασε η εποχή των δεινοσαύρων κι ήρθε εκείνη των ανθρώπων, που αναγκάζονταν να μιλάνε και να εκφράζουν τα συναισθήματά τους με φτωχές λέξεις και κραυγές, διαμορφωμένες μονάχα με συνδυασμούς του «α», του «ο» και του «υ». Ευτυχώς, το γεροδεμένο Ωμέγα είχε καταφέρει να το σκάσει, προτού το φυλακίσουν στη σπηλιά, και απελευθέρωσε τα γράμματα. Έτσι, το επαναστατημένο και επαρμένο Μικρό Άλφα και η συμμορία του πήραν το μάθημά τους και συνειδητοποίησαν ότι τα γράμματα έχουν ουσιαστική χρησιμότητα μόνο όταν είναι όλα μαζί. Και μόνο με την ένωσή τους, έχουν τη δύναμη να καταφέρνουν να ενώσουν διάφορες φυλές, διάφορους πολιτισμούς…
Μετά από τις Ψαρόσουπες και το Θ’ αυγό του (εκδ. Ψυχογιός), ο Γιώργος Λεμπέσης αποδεικνύει για άλλη μια φορά την ικανότητά του να διασκεδάζει τα παιδιά, καλλιεργώντας το πνεύμα και τη φαντασία τους. Αποτυπώνει στο χαρτί μια έξυπνη σκέψη τόσο για την πιθανή προϊστορία των γραμμάτων όσο και για την πιθανή εξέλιξη της ομιλίας. Το Μικρό Άλφα και τα Καλά Καθούμενα του δεν αρκούνται όμως μόνο σ’ αυτό. Το παραμύθι μαθαίνει το παιδί, παίρνοντας παράδειγμα το Μικρό Άλφα, πως πρέπει να σκέφτεται προτού δράσει παρορμητικά, να δουλέψει τον εγωισμό του, να συμφιλιώνεται με τους γύρω του, να χαλιναγωγεί την έπαρσή του, να αγαπά τους γύρω του όσο διαφορετικό ή διαφορετικοί κι αν είναι, να εκτιμά και να αγκαλιάζει τα γράμματα γιατί είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός. Και τέλος, να σώσει τις λέξεις από τα δόντια ενός Μπλε Αλλόσαυρου, που καταβροχθίζει τα γράμματα με μεγάλη λαιμαργία…
Το Μικρό Άλφα και τα Καλά Καθούμενα του Γιώργου Λεμπέση, σε εικονογράφηση του Γιώργου Σγουρού (εκδόσεις Ψυχογιός, 2013). Από 5 ετών.
Ο Μικρόθ Πρίγκιπαθ
Όχι μη σας παραπλανεί ο τίτλος. Το παραμύθι της Brière-Haquet, αν και πραγματεύεται τη ζωή ενός μικρού πρίγκιπα, δεν είναι μια επανέκδοση ή παραλλαγή με πολλά «θ» του Μικρού Πρίγκιπα του Saint-Exupéry. Έχει να κάνει με τον γόνο μιας βασιλικής οικογένειας, που μόλις άρχισε να μιλά πρόφερε όλες τις λέξεις λίγο… διαφορετικά. Όσες λέξεις περιείχαν το γράμμα σίγμα, τις πρόφερε λίγο ιθπανικά, λίγο πθευδά: ο αρκούδος έγινε αρκούδοθ· οι κάλτσες, κάλτθεθ· οι τηγανητές πατάτες, τηγανητέθ πατάτεθ κ.ο.κ. Και ενώ το βασιλικό ζεύγος στην αρχή προβληματίζεται και ανησυχεί, στη συνέχεια δίνει ρητή εντολή όλοι να μιλούν όπως ο μονάκριβός τους. Έτσι κι έγινε, μιας και η αθτυνομία δεν χαριζόταν σε κανένα.
Να όμωθ που πέραθαν τα χρόνια κι ήρθε η θτιγμή ο Μικρόθ Πρίγκιπαθ να παντρευτεί. Θτο χορό που διοργάνωθαν οι γονείθ του για αυτό τον θκοπό, γνώριθε την κόρη ενόθ πρωθυπουργού που είχε μια φίνα προφορά και όλα τα «θ» τα πρόφερε λίγο… διαφορετικά. Με τις κάλτθεθ να ξαναγίνονται κάλτσες. Ύστερα λοιπόν από πριγκιπική ρητή εντολή, όλοι άρχισαν να (ξανα)μιλούν όπως η εκλεκτή της καρδιάς τού Πρίγκιπα. «Και ζήθαν αυτοί καλά κι εμείθ καλύτερα..» ή, μάλλον καλύτερα για να μην με ακούθει η αυθτηρή αθτυνομία του βαθιλείου και μου κόπθει το κεφάλι, «Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…»
Όπως η συνονόματή της, η Alice Brière-Haquet μας ρίχνει στη λαγότρυπα ενός φανταστικού κόσμου. Έχοντας στο ενεργητικό της μαγικής της πένας πάνω από εικοσιπέντε βιβλία (βλ. το blog της: le-wonderblog.blogspot.com), έχει κλέψει την καρδιά γονέων και παιδιών κι αυτό όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου. Διαβάζοντας το Ο Μικρόθ Πρίγκιπάθ της, καταλαβαίνει κανείς το γιατί. Πέρα του ότι είναι μια πολύ αστεία, τρυφερή, ανθρώπινη και γεμάτη κατανόηση ως προς τη διαφορετικότητα έμμετρη ιστοριούλα, είναι και μια ζωντανή απόδειξη πως η αγάπη όλα τα νικά. Η δε εικονογράφηση της Camille Jourdy είναι ένα κομψοτέχνημα, που στολίζει και αναδεικνύει με το καλύτερο δυνατό τρόπο το κείμενο της Brière-Haquet. Ένα κείμενο που, αξίζει να σημειωθεί, ότι δεν θα έφτανε τόσο καλοδουλεμένο στο ελληνικό τυπογραφείο χωρίς την αξιόλογη συμβολή και απόδοση του Θεόφιλου Μπαχτσεβάνη.
Ο Μικρόθ Πρίγκιπαθ της Alice Brière-Haquet, σε εικονογράφηση της Camille Jourdy και μετάφραση του Θεόφιλουθ Μπαχτθεβάνηθ (εκδόσεις Νεφέλη, 2013). Από 3 ετών.
Έρχεται ο Ίνξορ
Ο Ίνξορ Αχουνόδ, ο ήρωας της Αμάντας Μιχαλοπούλου, μας δηλώνει εξαρχής πως η ιστορία του δεν είναι όπως όλες οι άλλες. Στον πλανήτη του, την Πετιλάνδη, όλα είναι διαφορετικά. Μα κυρίως εκείνος είναι που θέλει να κάνει τη διαφορά και, με αφορμή ένα γράμμα του στους εξωπετιλάνδιους, αποφασίζει να αποδείξει την αξία του σε όλους -και πρωτίστως στην οικογένεια του και στη Μία Σαβόρ- και ανοίγει τα φτερά του, κάνοντας ένα περιπετειώδες ταξίδι στη Γη.
Ένα περιπετειώδες ταξίδι που θα τον διδάξει πολλά, γιατί μπορεί να μην καταφέρνει εν τέλει να προσεδαφιστεί με το πάναρ του στη Γη, αλλά του δίνεται η ευκαιρία ν’ ανακαλύψει τη διαγραμμένη από τους συντοπίτες του, Κροαλούς, Μπάρια. Μια πόλη όπου θα ανακαλύψει τις δυνάμεις του, το ταλέντο του ως πρεσβευτής, αλλά και θα μαλακώσει τον φόβο των Μπαριανών που έως τώρα αποσιωπούσαν το ρο μη τυχόν τους ακούσουν οι Κροαλοί. Χάρη στον Ίνξορ λοιπόν, το «ρ» έπαψε να σιωπά κι επανήλθε στο λεξιλόγιο τους, και όχι μόνο: κατάφερε να συμφιλιώσει τις δύο φυλές και να γίνει ο μεγάλος μικρός ήρωας των Κροαλών.
Το πλούσιο σε περιπέτειες ταξίδι του, δίδαξε σ’ εκείνον, την οικογένειά του και τους Πετιλάνδιους τι σημαίνει να «ακούς» τις ανάγκες του άλλου, να βοηθάς και να σέβεσαι τον πλησίον σου. Ενώ, ταυτόχρονα, κέρδισε την πολυπόθητη καρδιά της έως τώρα ακατάδεχτης, Μία Σαβόρ. Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν στον Πετιλάνδη κι ας μην κατάφερε ο Ίνξορ να συναντήσει, εμάς τους εξωπετιλάνδιους, και να μας μιλήσει αυτοπροσώπως για τις ιδιαιτερότητες του πλανήτη του…
Όλα τα βιβλία της Αμάντας Μιχαλοπούλου (είτε απευθύνονται σε παιδιά είτε σε ενήλικες), διαβάζονται απνευστί. Έχει ένα σπάνιο ταλέντο να σε ρουφάει μες στο καλοδουλεμένο και ευφυές κείμενό της. Όπως ακριβώς και με τον Ίνξορ. Μέσα από το άκρως ενδιαφέρον μυθιστόρημά της, η συγγραφέας, μας συστήνει τον εντεκάχρονο Ίνξορ της που ονειρεύεται όπως όλα τα παιδιά να τριφτεί με το άγνωστο, να ζήσει περιπέτειες, να πατήσει μονάχο στα πόδια του. Μας διηγείται μια ιστορία βαθειά ανθρώπινη, γεμάτη καινούργιες, πρωτότυπες εικόνες και λέξεις. Μας περιγράφει γνώριμες οικογενειακές στιγμές, γεμάτες αγάπη και εντάσεις. Μας ξεναγεί στον εξωγήινο κόσμο της Πετιλάνδης και μας φιλοξενεί σε μια ιστορία που μας μένει αξέχαστη.
Έρχεται ο Ίνξορ της Αμάντας Μιχαλοπούλου, σε εικονογράφηση της Σοφίας Τουλιάτου (εκδόσεις Πατάκη, 2012). Από 9 ετών.
