Τι είδα στην Φρανκφούρτη

0
121

 

 

Της Όλγας Σελλά. 

 

Ηταν όλα στη θέση του και φέτος, στην 65η Διεθνή Εκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, την θεσμικά επίσημη σύναξη των εκδοτών όλου του κόσμου. Ηταν εκεί οι νέοι της πόλης, που ντύνονται με άλλόκοτες και εκτυφλωτικές στολές που παραπέμπουν στα γοτθικά παραμύθια, ήταν η υπαίθρια αγορά μικρών αντικειμένων τέχνης στο αίθριο της Messe, ήταν τα δεκάδες κιόσκια με τα λουκάνικα, ήταν οι περίπου 7.000 εκδότες απ’ όλο τον κόσμο, ήταν εκείνη η μοναδική γκαλερί με επιτοίχια ημερολόγια (για κάποιον λόγο αρέσουν πολύ στους Ευρωπαίους). Μέχρι και ο Γκύντερ Γκρας ήταν, το περασμένο Σάββατο, ως επισκέπτης της έκθεσης, με το μπαστουνάκι του και τη συνοδό-βοηθό του. Το μόνο που έμεινε έξω φέτος ήταν η μαζική προσέλευση τόσο εκδοτών όσο και επισκεπτων. Εκείνο που κατάφερε να μπει μέσα, ήταν η λιτότητα. Παντού. Από την υποδοχή των δημοσιογράφων (έλειπαν φέτος τα έγχρωμα χαρτονένια καρτελέκια, αλλά υπήρχε ψαλίδι (!) για να κόψει ο καθένας μόνος του την τυπωμένη διαπίστευση), μέχρι τα περίπτερα των εκδοτών που φέτος ήταν λιγότερο εντυπωσιακά. Το ίδιο και η προσέλευση, τόσο των επαγγελματιών όσο και του κοινού (το Σαββατοκύριακο), εκτός από τα περίπτερα των Γερμανών εκδοτών, που ήταν και φέτος γεμάτα. Η περικοπή εξόδων φαίνεται ότι αφορά όλους τους εκδότες, σ’ όλο τον κόσμο, οι οποίοι «εκμεταλλεύονται» άκρως τις υπηρεσίες και τις διευκολύνσεις της τεχνολογίας. Κι έτσι, η προσωπική επαφή που κάποτε ήταν καίρια, αποφασιστική και αναντικατάστατη, περνά σε δεύτερη μοίρα, αφού μειώνει εξαιρετικά το κόστος των συνεννοήσεων.

Κατά τα άλλα, και στη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης εξακολουθεί να μαίνεται η «μάχη» μεταξύ έντυπου και ηλεκτρονικού βιβλίου, με το δεύτερο να κάνει προσεκτικές και αθόρυβες κινήσεις και να κατακτά, σιγά σιγά, χώρο στο πεδίο του αναγνωστικού κοινού. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε φέτος στη λογοτεχνία, σε όλα τα ξένα περίπτερα, αλλά και στα βιογραφικά ή αυτοβιογραφικά βιβλία κυρίως για επώνυμους.

 

Το γκολ της Βραζιλίας

Μία από τις εικόνες που καλωσόριζαν το κοινό στο Forum της Messe, εκεί που κάθε χρόνο στήνει το δικό της προφίλ η τιμώμενη χώρα, ήταν εκείνη του Πελέ, που υψώνοντας το χέρι του για να πανηγυρίσει ένα από τα δεκάδες γκολ που έβαλε στην καριέρα, υψώνει ένα βιβλίο (με τη βοήθεια του φωτομοντάζ). Τιμώμενη χώρα για το 2013 η Βραζιλία, λοιπόν, που κατάφερε να κάνει την έκπληξη. Εστησε έναν χώρο εξαιρετικά μίνιμαλ, με αποκλειστικό υλικό το πεπιεσμένο χαρτί, είχε χωρίσει την αίθουσα σε μικρές ενότητες και με τη σοφή χρήση του βίντεο, σε ευφυή συνδυασμό πάντα με τη λογοτεχνία αλλά και πολλές από τις πολιτισμικές καθημερινές ιδιαιτερότητες της Βραζιλίας (την αιώρα ή το ποδήλατο, π.χ.) κατάφερε να δημιουργήσει στο χώρο ένα κλίμα γαλήνης, απόλαυσης και γνώσης. Ο,τι είναι το ζητούμενο δηλαδη. Κεντρικο της σύνθήμα, «Η Βραζιλία, μια χώρα γεμάτη φωνές». Βέβαια, δεν μπορούσε να μην υπερκεράσει τους πολλούς Βραζιλιάνους συγγραφείς που έφτασαν στη Φρανκφούρτη, ο σταρ Πάολο Κοέλιο, που η μορφή του ήταν σε όλα τα λεωφορεία που διαρκώς έκαναν τις εσωτερικές διαδρομές στην έκθεση. Οσο για το καθιερωμένο εθνικό περίπτερο της Βραζιλίας, που φέτος ήταν ακριβώς απέναντι από το ελληνικό, προσφερόταν καφές (βραζιλιάνικος φυσικά) και μια υπέροχη φρουτοσαλάτα με ανανά, παπάγια, μάγκο και άλλα εξωτικά φρούτα). Εξαιρετική!

 

Η ελληνική αποστολή

Το ελληνικό περίπτερο (στην ευθύνη του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού φέτος) ήταν αξιοπρεπέστατο, εξωστρεφές, με λειτουργικούς χώρους-stand για τους εκδότες και με μία επιλογή από την πρόσφατη βιβλιοπαραγωγή. Παρότι η εθνική αποστολή στη Φρανκφούρτη οριστηκοποιήθηκε και υλοποιήθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, με ενέργειες, είναι αλήθεια, του υπουργού Πολιτισμού. Και θα ήταν πράγματι λάθος επιλογή η απουσία μας από τη Φρανκφούρτη φέτος. Γιατί μπορεί πολλά να γίνονται μέσω του διαδικτύου, αλλά οι εθνικές αποστολές εξακολουθούν να έχουν έναν ιδιαίτερο ρόλο στην πολιτιστική διπλωματία (και στο χώρο του βιβλίου φυσικά). Είναι η πρώτη φορά έπειτα από καιρό που το εθνικό περίπτερο στη Φρανκφούρτη δεν είναι ευθύνη του ΕΚΕΒΙ, για το οποίο οι πληροφορίες λένε ότι το επόμενο διάστημα θα τελειώσει η εκκρεμότητα που ταλανίζει τους εργαζόμενους και τις δράσεις τους. Και επιμένουν (οι πληροφορίες) ότι σύντομα θα διοριστεί διευθυντής. Για να δούμε!

Προηγούμενο άρθρο“Bleeding Edge” του Thomas Pynchon
Επόμενο άρθροΕλεύθερος ο Guillaume Apollinaire

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ