ΤΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
Σε μια τελετή φορτισμένη από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών απονεμήθηκαν την Τετάρτη το βράδυ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τα Λογοτεχνικά Βραβεία του Αναγνώστη.
Η τελετή άνοιξε με την ομιλία του Γιάννη Μπασκόζου διευθυντή σύνταξης του περιοδικού. Αναφερόμενος στα πρόσφατα γεγονότα τόνισε ότι «διολισθαίνουμε συνεχώς αλλά δεν ξέρουμε πού θα μας βγάλει. Ένα αόρατο χέρι μας τραβάει προς τα κάτω. Υπάρχει διάσταση μεταξύ πολιτικής εξουσίας και κοινωνίας και έλλειμμα δημοκρατίας που προκαλεί» . Μίλησε με αισιοδοξία για το περιοδικό, τόνισε ότι εκφράζει τη συνέχειατου παλιού με το καινούργιο και αποτελεί πεδίο διαλόγου ενώ ανακοίνωσε ότι ο Αναγνώστης προγραμματίζει πολιτιστικές παρεμβάσεις για τον ερχόμενο χειμώνα.
Τα βραβεία παρουσίασε η ηθοποιός Μαρία Κεχαγιόγλου, ενώ τα Βραβεία ήταν πίνακες που προσέφερε το Μουσείο Φρυσίρα.
Τα βραβεία
Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά
Αλέξης Κυριτσόπουλος, «Βεγγαλικά: ένα παραμύθι εμπνευσμένο από τα ποιήματα του Νίκου Εγγονόπουλου», Ίκαρος- Μουσείο Μπενάκη
Λογοτεχνικό Βιβλίο για παιδιά
Πάνος Χριστοδούλου, «Η μπάλα της ζωής τους», Κέδρος
Λογοτεχνικό βιβλίο για εφήβους
Βασίλης Παπαθεοδώρου, «Οι άρχοντες των σκουπιδιών», Καστανιώτη
Μυθιστόρημα
Νίκη Αναστασέα , «Πολύ χιόνι μπροστά στο σπίτι», Πόλις
Διήγημα,
Γιάννης Παλαβός,« Το αστείο», Νεφέλη
Ποίηση
Σταύρος Ζαφειρίου, «Προς τα πού», Νεφέλη
Δοκίμιο
Αλεξάνδρα Ρασιδάκη, «Περί μελαγχολίας στη θεωρία, τη λογοτεχνία, την τέχνη», Κίχλη
Πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας
Λένια Ζαφειροπούλου, Patermoster Square, (ποίηση), Πόλις
Ήθελα να ρωτήσω πήγε περίπατος ο εξής κανονισμός που εσείς οι ίδιοι αναρτήσατε; “Θα πρέπει να τονιστεί ότι από την κρίση των μελών της επιτροπής αποκλείστηκαν βιβλία τα οποία περιλάμβαναν δημοσιευμένα διηγήματα”. (http://www.oanagnostis.gr/οιμικρεςλιστες/)
Γιατί με βάση αυτό το “Αστείο” του Παλαβού δεν θα έπρεπε να βρίσκεται καν στις λίστες υποψηφίων. Μιας και στη σελίδα 109 του βιβλίου (όπως αυτό έχει τυπωθεί από τις εκδόσεις “Νεφέλη”) γράφει: Το διηγημα “Password” δημοσιευτηκε στο περιοδικο πλανοδιον (τευ.51,χειμωνας 2011). Το διηγημα “Γεροι ανθρωποι” δημοσιευτηκε στο περιοδικο Το δεντρο (τευχ.163-164,καλοκαιρι 2008).Το διηγημα “Για αλλαγη”δημοσιευτηκε στην εφημεριδα Arta Press (τευχ.27, Ιανουαριος 2008). Το διηγημα “Απο την αρχη” δημοσιευτηκε στο περιοδικο Poetrix (τευχ.5,Ανοιξη-Καλοκαιρι 2011). To διηγημα “Αυτοκολλητο” δημοσιευθηκε στο περιοδικο (Δε)κατα (τευχ,26, καλοκαιρι 2011). Το διηγημα “Ο Γιωργος βγαινει στη συνταξη” δημοσιευτηκε στο περιοδικο Μοnkie (τευχ.5,Σεπτεμβριος-Οκτωβριος 2008). Το διηγημα “Μαρια” δημοσιευτηκε στο περιοδικο Project Amoeba (τευχ.4,Ιουλιος 2008).
Αν το ‘χατε στημένο εξ’ αρχής (γιατί δεν μπορώ να πιστέψω σε ότι σας διέφυγε τέτοιο χοντρό πράγμα), τί τους θέλατε τους υπολοίπους υποψηφίους; Για να νομιμοποιήσουνε το πέτσινο βραβείο που μαγειρέψατε κρυφά για τον Παλαβό;
Και μετά μιλάτε για νέο ήθος στα ελληνικά γράμματα. Λυπάμαι.
Αγαπητέ κύριε Ν. Λ. Στη συλλογή του Γιάννη Παλαβού είναι όντως δημοσιευμένα τα επτά από τα δεκαεπτά κείμενα, λιγότερα δηλαδή από τα μισά. Η πλειονότητα της ύλης έχει γραφτεί επί τούτου. Μη βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα. Αδικείτε τον εαυτό σας.
Α.
το ” πολυ χιονι μπροστα στο σπιτι” η νικη αναστασεα και οχι η νικη απιστεα η’ κανω λαθος.
διορθώθηκε, έχετε δίκιο
http://imageshack.us/a/img4/4816/oanagnostiskanonismoi.png
Σχετικά με τα όσα απαντήσατε στην επισήμανση του Νίκου Λ., θα ήθελα να τονίσω πως ο κανονισμός αναφέρει *ρητά* πως αποκλείστηκαν συλλογές που περιείχαν *δημοσιευμένα διηγήματα*. Ο τρόπος που ερμηνεύετε τώρα αυτόν τον κανονισμό, δεν υποστηρίζεται από τη διατύπωση του όρου. Ο όρος δεν κάνει αναφορά σε μη-εξαίρεση συλλογών με *κάποια* ή *λίγα* δημοσιευμένα. Εσείς λέτε *δημοσιευμένα διηγήματα* γενικά. Άρα όλες οι συλλογές που περιείχαν έστω και ένα θα έπρεπε να είχαν αποκλειστεί.
Το γεγονός ότι δέκα από τα δεκαεπτά της συλλογής του Παλαβού γράφτηκαν επί τούτου δεν αναιρεί το γεγονός ότι η συλλογή περιέχει *δημοσιευμένα* διηγήματα. Με άλλα λόγια παραβιάζει τον δικό σας κανονισμό.
Εγείρονται λοιπόν πλείστα ερωτήματα σχετικά με τις προθέσεις της επιτροπής και με την εγκυρότητα αυτής της βράβευσης. Είναι κρίμα πάντως γιατί προσπαθείτε να στήσετε έναν νέο θεσμό. Τέτοιες πρακτικές μόνο κύρος δεν του αποδίδουν και αίρουν την όποια εμπιστοσύνη του αναγνωστικού κοινού προς την προσπάθειά σας.
M.
Με όλο το σεβασμό μάλλον κάνετε δικές σας ερμηνείες μιας δικιάς μας διατύπωσης, όπως εσείς θέλετε. Είναι άλλο να γράφεται ένα βιβλίο για να εκδοθεί κι άλλο να μαζεύει κάποιος κείμενα (πολλά από τα οποία συνήθως παραγγέλλονται με συγκεκριμένο θέμα) και να τα εκδίδει για να μη χαθούν.
Α.
οκ, πάντως για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δεν είναι λάθος η ερμηνεία του Μάνου Ν., ήταν προφανώς λάθος η δική σας διατύπωση.
“Αποκλείονται συμμετοχές με δημοσιευμένα διηγήματα” είναι απολύτως ξεκάθαρο τι σημαίνει και τι συνεπάγεται για τους όρους ενός διαγωνισμού, μιας βράβευσης, κτλ, κτλ.
Τώρα αν εσείς μας λέτε ότι σημαίνει “Αποκλείονται συμμετοχές με δημοσιευμένα διηγήματα που μαζεύτηκαν για να εκδοθούν για να μη χαθούν” δικαίωμά σας.
Δεν είναι δυνατόν να μεταφερθούν στη δημοσιότητα όλες οι συζητήσεις σχετικά με κάθε βιβλίο. Αν γενικά θέλετε να υποστηρίξετε κάποιο άλλο βιβλίο, μπορείτε να το πείτε ανοικτά. Η πολύ στεγνή ερμηνεία μιας απόφασης της επιτροπής που κάνετε είναι λάθος. Η άποψη της επιτροπής είναι ότι το βιβλίο του Γ.Παλαβού (κανείς δεν τον γνώριζε ούτε εξ όψεως) γράφτηκε για να εκδοθεί ως καινούργιο, ενώ κάποια άλλα ήταν απλώς συλλογή δημοσιευμένων άρθρων. Μπορείτε να διαφωνείτε. Αλλά αυτή είναι η γνώμη της επιτροπής.
Α.
Δεν θέλω να υποστηρίξω κανένα βιβλίο, ούτε γνωρίζω την ποιότητα του βιβλίου του βραβευθέντος γιατί δεν το έχω διαβάσει, σχολιάζω μόνο το προφανές, δεν υπάρχουν “στεγνές” ερμηνείες και μη, οι κανονισμοί είναι κανονισμοί και όταν είναι τόσο ξεκάθαροι όσο οι δικοί σας, οτιδήποτε άλλο (συζητήσεις τις επιτροπής, ερμηνείες κτλ) θα δημιουργούν πάντα υποψίες.
Δεν αμφιβάλλω καν ότι ο διαγωνισμός ήταν αδιάβλητος, σας λέω μόνο να προσέχετε στο μέλλον τις διατυπώσεις σας και να έχετε την ευθιξία να παραδεχτείτε την αστοχία και όχι να προσπαθείτε να μας κάνετε να ξεχάσουμε τα ελληνικά μας ή να μας λέτε “σσσ, δεν ξέρετε τι συζητήσαμε στην επιτροπή, μη μιλάτε…”
Θα μου επιτρέψετε να σας πω πως παρ’ ότι η διατύπωση όντως είναι δική σας παραμένει γραμμένη στην ελληνική, η γνώση της οποίας μου επιτρέπει -όπως και σε όλους τους αναγνώστες της συγκεκριμένης πρότασης- να πω πως η παράμετρος που θέτετε δεν προκύπτει από το κείμενο του όρου. *Αν* όταν το συντάσσατε είχατε αυτό που λέτε στο μυαλό σας, τότε οφείλατε να επιλέξετε μία πιο ξεκάθαρη διατύπωση, η οποία θα στήριζε την ερμηνεία που υιοθετείται τώρα. Ως έχει, αυτό που λέτε *δεν προκύπτει* από πουθενά.
Επιπλέον, αν δείτε τα δημοσιευμένα διηγήματα του Παλαβού, εμπίπτουν ακριβώς στην κατηγορία που περιγράφετε. Είχαν δηλαδή εκδοθεί κατά παραγγελία -ή αίτημα του συγγραφέα- με συγκεκριμένο θέμα που δεν είχε οριστεί από τον συγγραφέα. Π.χ.
-το διήγημα “Για αλλαγή” γράφτηκε για τον διαγωνισμό διηγήματος που διοργάνωσε η εφημερίδα «Arta Press» και οι εκδόσεις Μεταίχμιο, κλπ
Το γεγονός ότι “μόνο” το 40% της συλλογής του Παλαβού δεν συμφωνεί ακόμα και με τα κριτήρια που δευτερευόντως θέτετε φαίνεται πως δεν είναι αρκετό για να τον αποκλείσετε όπως π.χ. τον Δημητρίου, η συλλογή του οποίου είχε πολύ λιγότερα δημοσιευμένα διηγήματα κι επί του συνόλου της, αλλά και σε απόλυτο αριθμό. Εύλογη η απορία λοιπόν για το γιατί. Όπως και η σκέψη για ευνοϊκότατη μεταχείριση του Παλαβού έναντι όλων των υπολοίπων -υποψηφίων και αποκλεισθέντων βάσει των όρων σας.
Δυστυχώς δεν υπήρχε καν “παραθυράκι” για να δώσετε την ερμηνεία αυτή. Η σύνταξη της πρότασης που εμπεριέχει τον όρο δεν αφήνει αμφιβολίες.
Φυσικά, οι κανόνες δικοί σας, άρα και δικό σας δικαίωμα να τους αναιρείται. Το ίδιο ισχύει και για το βραβείο. Δικό σας και σε δικό σας το δίνετε .
Απλά μην περιμένετε να το “αγκαλιάσει” ο κόσμος και το αναγνωστικό κοινό, όπως φιλοδοξείτε. Γιατί είναι ξεκάθαρο κι από τα όσα λέτε -στρεψόδικα τουλάχιστον- ότι οι βραβεύσεις είναι υπόθεση για εσάς μεταξύ σας.
Και μην ξεχνάμε. Ένα βραβείο και ένα περιοδικό απευθύνεται σε κοινό. Το κοινό του δίνει κύρος. Το δε κοινό ενός λογοτεχνικού περιοδικού κατέχει ένα κάτιτί παραπάνω γνώσεις πάνω στη γλώσσα, όπως και κοινή λογική και νοημοσύνη. Σας παρακαλώ μην την υποτιμάτε.
M.
Αναρωτιέμαι..πόσες ερμηνείες μπορεί να έχει η συγκεκριμένη πρόταση;Προφανώς εξαρτάται από τις “προθέσεις” του Αναγνώστη της..
Η βράβευση του Γιάννη Παλαβού πρέπει να κριθεί επί της ουσίας, όχι από μια λαθεμένη διατύπωση της επιτροπής. Προφανής δεν μοιάζει καθόλου να είναι σε όσους παρακολουθούν τα λογοτεχνικά δρώμενα. Περισσότερο δείχνει για σημάδι μιας νέας τάσης, μιας καινούργιας εποχής. Ο παραλογισμός της σύγχρονης πραγματικότητας ανάγεται σε λογοτεχνικό γεγονός. Βραβεύεται ένας μικρός, ανεξάρτητος και ιστορικός εκδοτικός οίκος και ένας νέος και φέρελπις συγγραφέας.
Πλέκεται αμέσως μια θεωρία συνωμοσίας που υποστηρίζει πως ήτανε στημένο. Γιατί;
Το διά ταύτα που εξάγεται εύκολα από τις διαμαρτυρίες των διαφωνούντων: δεν κρύβουν ότι εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους που δεν βραβεύτηκαν (ξανά) τα διηγήματα του Δημητρίου, ορισμένα από τα οποία είναι γραμμένα στην “χωριάτικη ποιητική γλώσσα” (sic), και εκδοθέντα από τον περήφανο εκδότη της γυναικείας σοφτ πορνογραφίας των πενήντα και βάλε αποχρώσεων του γκρι.
Το μελαγχολικό ερώτημα που μου γεννάται παρακολουθώντας όλα αυτά είναι αν ποτέ η Ελλάδα θα αλλάξει, αν θα ακολουθήσει λογοτεχνικές προτιμήσεις που θα την οδηγήσουν από το χωριό στην πόλη και πολιτικές που θα την βγάλουν από το θλιβερό τριτοκοσμικό κλίμα και θα την φέρουν πλησιέστερα στον ευρωπαϊσμό.
Μια έκκληση στον webmaster: θα ήθελα τα σχόλια να είναι επώνυμα, ως είθισται ως στιγμής να είναι τα περισσότερα στον Αναγνώστη, με λιγοστές εξαιρέσεις όσα γράφονται από ανθρώπους που επιθυμούν να κρύβονται και να λασπολογούν εκ του ασφαλούς. Να μην ολισθήσει αυτός ο νεότευκτος λογοτεχνικός ιστότοπος στο επίπεδο των φανατισμένων ψευδωνυμικών σχολίων των εφημερίδων που επιτρέπουν τέτοιες θηριωδίες για λόγους μάρκετινγκ και αναγνωσιμότητας.
Αχ σας παρακαλώ, τι εννοείται πλέκονται συνωμοσίες; Με γεια του με χαρά του το βραβείο, μπράβο και εύγε, δεν αμφιβάλει κανείς για το ταλέντο του, μακάρι να πάει μπροστά κι αυτός και ο εκδοτικός οίκος, αλλά τόση ώρα εμείς εδώ δεν συζητάμε την αξία του λογοτέχνη, συζητάμε την “λαθεμένη διατύπωση της επιτροπής” (δικά σας λόγια) που αναπόφευκτα δημιούργησε στη συνέχεια τις υποψίες που δημιούργησε, και επιπλέον συζητάμε την αδυναμία του “Αναγνώστη” να παραδεχθεί την λαθεμένη αυτή διατύπωση και αντ’ αυτού να προσπαθεί να ανασκευάσει όρους και να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, εγείροντας ακόμη περισσότερες υποψίες στους κακεντρεχείς.
Τέλος, όχι, δεν θίγω κανέναν, δεν λασπολογώ, ίσα-ίσα σχολιάζω το αυτονότητο και το αν θα μιλάω με ονοματεπώνυμο ή όχι στο ίντερνετ είναι επιλογή μου.
Σαφώς και είναι επιλογή σας η ανωνυμία, δεικτική και του ήθους και του θάρρους σας, κύριε “κατάσκοπε”. Κακώς όμως κατά την γνώμη μου που ο ιστότοπος την επιτρέπει, διότι εγκυμονεί και την θρασυδειλία.
Μπα, μια χαρά είναι το ήθος μου -ειδικά όταν συζητάω κόσμια και με λογικά επιχειρήματα- όσο για θάρρος, το φυλάω για την πραγματική μου ζωή – (αλήθεια τι θαρραλέο νομίζετε ότι υπάρχει πίσω από το Νίκος Δημητρακόπουλος; -βλέπετε δεν έχω κάποια σπουδαία ειδικότητα για να θέλω να την προωθήσω παντοιοτρόπως, αφήστε που το αληθινό μου όνομα έμελλε να είναι τόσο κοινότυπο που προτιμώ να το παίζω “Κατάσκοπος Ρούμπυ” -άλλωστε σε λογοτεχνικό σάιτ είμαστε, ήθελα να κάνω κι εγώ τις βιβλιοφιλικές μου αναφορές.
Τέλοσπάντων, υποθέτω είστε άνω των 50 -συνήθως αυτή η γενιά ωρύεται για την ανωνυμία του ίντερνετ, αδυνατώντας συχνά να το κατανοήσει και να αποδεχθεί τους κώδικές του. Φυσικά μπορεί να κάνω και λάθος, έχω όμως το θάρρος να το παραδέχομαι -άλλωστε ήταν αυτή η αδυναμία παραδοχής του λάθους από πλευράς του “Αναγνώστη” που δημιούργησε όλη αυτή τη στιχομυθία.
Κύριε Νίκο Δημητρακόπουλε, τα ονοματεπώνυμα παίζουν ρόλο, όπως θα δείτε παρακάτω. Αν ψάχνατε το δικό μου π.χ., θα μαθαίνατε πολύ εύκολα και γρήγορα πως δεν είμαι άνω των πενήντα, είμαι συγγραφέας που έχει γράψει (άκουσον άκουσον) έως και λογοτεχνικά βιβλία με θέμα τους υπολογιστές και το ίντερνετ (π.χ.: “Μπάρτλεμπυ ο κομπιουτεράς”, εκδόσεις Απόπειρα 2004). Την ιντερνετική ανωνυμία την γνώρισα ήδη από τα τσατ ρουμ από τα μέσα του 1990, και δεν λειτούργησε σωστά, στην συνέχεια απορρίφθηκε από τα κοινωνικά ιντερνετικά δίκτυα.
Γράφετε πως “φυλάτε το θάρρος για την πραγματική σας ζωή”. Για κάποιους όμως ανθρώπους, τα βιβλία, το έργο τους ως συγγραφείς, η υπόληψή τους, συνιστούν την δική τους πραγματική ζωή. Αν γράφετε λοιπόν επώνυμα, τουλάχιστον δείχνει το μίνιμουμ του σεβασμού προς αυτό το γεγονός. Αμφιβάλλω ότι θα σας άρεσε, κάποιος στον δικό σας επαγγελματικό στίβο, στην δική σας “πραγματικότητα” να διέβαλε τη δουλειά σας ανώνυμα, εκ του προχείρου και με ιλαρή διάθεση.
Εν προκειμένω, αναφέρομαι στον συγγραφέα του βραβευθέντος βιβλίου και σε όσα υπονοούνται και ανακινήθηκαν με αυτό το όλο ζήτημα, και ο οποίος ουδόλως στο κάτω κάτω δεν ευθύνεται για το αν μια επιτροπή βραβείων επέλεξε να τον βραβεύσει, και αν η εν λόγω επιτροπή έκανε λάθος στις διατυπώσεις της.
χαχα, σας γέρασα αρκετά από ότι βλέπω, συγχωρέστε με και μάλιστα έχω διαβάσει και ένα από τα βιβλία σας, στο διαταύτα όμως, δεν διέβαλα την δουλειά και την πραγματική ζωή κανενός, αν διαβάσατε τα σχόλια μου, θα δείτε πως δεν αναφέρομαι καν στο συγγραφέα ούτε υπονοώ κάτι για αυτόν, λέω μόνο πως δεν φρόντισε η ίδια η επιτροπή με το λάθος της να τον προστατεύσει από τις κακόβουλες γνώμες και σαν να μην έφτανε αυτό, τις ενισχύει κιόλας με το να μην τολμά να παραδεχτεί μια μικρή αστοχία αλλά να την δικαιολογεί με επιχειρήματα του στυλ “κάποιες φορές 1+1=5”
από εκεί και πέρα χάρηκα για τη γνωριμία, μη με γκουγκλάρετε πάντως με το ονοματεπώνυμό μου, δεν παράγω κάτι!
Οι επιτροπές βραβείων γενικά επηρεάζονται από πολλούς παράγοντες, ειδικά τις πολύ δύσκολες εποχές που ζούμε, στην πλειοψηφεία τους δεν είναι καθόλου αντικειμενικές. Παρακολουθώντας τα τελευταία χρόνια την πορεία των Βραβείων του περιοδικού «ΔΙΑΒΑΖΩ» και την συνέχεια τους αυτή του «ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ» πιστεύω ότι είναι η όσο γίνεται αντικειμενική.
Σίγουρα στην συγκεκριμένη περίπτωση, της βράβευσης του κου Παλαβού υπήρχε μια λαθεμένη διαχείριση της επιτροπής. Θα μπορούσαμε να πούμε όμως και αρκετά αλλά όπως ότι η επιτροπή θα μπορούσε να απαρτιστεί καλύτερα πχ. 2 από τα 5 μέλη του παιδικού βιβλίου έχουν σχέση με τον εκδοτικό οίκο ΚΕΔΡΟΣ, ότι βράβευσαν τον φιλικό τους εκδοτικό οίκο ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, όμως ήταν άξιο βράβευσης «Οι άρχοντες των σκουπιδιών». ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ η επιτροπή δεν επηρεάστηκε από τους μεγάλους εκδοτικούς οίκους και τις εμετικές δημόσιες σχέσεις ορισμένων συγγραφέων.
Εντύπωση τέλος μου έκανε η κριτική της κας Ντεκάστρο σε ένα υποψήφιο βιβλίο «Η τάξη που νίκησε την κρίση» (το διάβασα χθες), μια βδομάδα πριν, η οποία βγάζει μια περίεργη, βαριά και λανθασμένη υπόνοια, πρωτόγνωρη για την εξαιρετική μέχρι στιγμής πορεία της στην κριτική.
Κύριε Δωτηρόπουλε
χαίρομαι που διαβάζετε τόσο προσεχτικά τον Αναγνώστη.
Σας διέφυγε ίσως ότι στην επιτροπή παιδικών συμμετείχαν 5 άτομα, τα υποψήφια βιβλία ήταν 9 και η κριτική για το βιβλίο “Η τάξη που νίκησε την κρίση” δημοσιεύτηκε στα πλαίσια ενός γενικότερου αφιερώματος με θέμα την Κρίση. Μήπως όμως θεωρείτε ότι οι κριτικοί πρέπει να σταματούν να γράφουν όταν συμμετέχουν σε επιτροπές; Ελπίζω πως όχι!
Επιπλέον, τα περί σύνδεσης της επιτροπής παιδικών με συγκεκριμένους εκδότες είναι σαχλαμάρες. Ξεχάσατε ότι Ο Αναγνώστης σας απάντησε σχετικά με αυτό το θέμα στις 29/5 και αποδεχτήκατε την απάντησή μας στο σχόλιό σας που δημοσιεύτηκε στις 6/6; Γιατί επανέρχεστε;
‘
Σίγουρα δεν έγινα κατανοητός(ίσως φταίει η διατύπωση μου). Στο σχόλιο μου αναφέρομαι σε 2 διαφορετικά πράγματα στα Βραβεία του Αναγνώστη και σε μία συγκεκριμένη κριτική σας.
Για τα βραβεία αναφέρω τα καλύτερα εκτός από την λαθεμένη, κατά την γνώμη μου, διαχείρηση της επιτροπής στην βράβευση του κου Παλαβού και μάλιστα καταλήγω ότι η επιτροπή( λάθος έπρεπε να γράψω οι επιτροπές) δεν επηρεάστηκαν από τους μεγάλους εκδοτικούς οίκους και τις εδημόσιες σχέσεις ορισμένων συγγραφέων και πιστεύω ότι τα βραβεία σας είναι όσο γίνεται αντικειμενικά.Ουσιαστικά αποδέχτηκα την απάντηση σας από 29/5.
Όσον αφορά την κριτική σας στο συγκεκριμένο βιβλίο είχατε στο τέλος μια αβάσιμη υπόνοια που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, έχοντας διαβάσει πολλές κριτικές σας, σας έχω κατατάξη στις εξαιρετικές τουλάχιστον στην κριτική.
Ελπίζω σε αυτό το σχολιό μου να έγινα πιο κατανοητός.
Διάβασα το βιβλίο του Γιάννη Παλαβού και είναι από τα καλύτερα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια στην ελληνική λογοτεχνία, το λέω δημόσια. Ο τύπος γράφει καλά. Ωστόσο, οι όροι σας ήταν ξεκάθαροι: Θα πρέπει να τονιστεί ότι από την κρίση των μελών της επιτροπής αποκλείστηκαν βιβλία τα οποία περιλάμβαναν δημοσιευμένα διηγήματα.
Άρα σαν βιβλίο «το Αστείο» έπρεπε να αποκλειστεί από την αξιολόγηση.
Πόσες ερμηνείες επιδέχεται η εξίσωση 1+1=2;
Και το πιο άπειρο μάτι μπορεί να δει ότι κάθε χρόνο συγκεκριμένοι εκδοτικοί οίκοι είναι ευνοημένοι ενώ άλλοι ποτέ δεν έχουν κάποια υποψηφιότητα, πόσο μάλλον βράβευση. Έχω την τρομερή υποψία από τη μικρή θητεία μου στο χώρο ότι παίζει μεγάλο ρόλο αν ο εκδότης ή ο συγγραφέας έχει καλές σχέσεις με όσους δίνουν τα βραβεία ή γράφουν ασύστολα κριτικές. Ανθρώπινα είναι αυτά, τουλάχιστον να τα παραδεχόμαστε όμως, αν και αυτό που πρέπει πάντα να κρίνεται είναι η λογοτεχνική ποιότητα, εφόσον νοιώθουμε ότι είμαστε λογοτέχνες, επομένως άνθρωποι με, θεωρητικά, κάποια ανωτερότητα και χωρίς κόμπλεξ. Με τον τρόπο που δίνονται τα βραβεία μοιάζουν να είναι υποβάθμιση, κινούν υποψίες, για αυτόν που το παίρνει, και ειδικά φέτος δεν του άξιζε του Παλαβού κάτι τέτοιο, το «Αστείο» ήταν ένα πολύ καλό βιβλίο, όσο υποκειμενικές και να είναι οι κρίσεις. Και έτσι συρρικνώνεται η αγορά, περιοδικά κλείνουν, βιβλιοπωλεία κλείνουν, ο κόσμος δεν διαβάζει, ελληνική ιδίως λογοτεχνία, και ψάχνουμε σε πολύπλοκες αναλύσεις να δούμε τι φταίει, με μεγάλο άλλοθι φυσικά την οικονομική κρίση.
Καταστάσεις, το άσπρο δεν είναι άσπρο, αλλά και λίγο γκρι, που σε κάνουν να λες υπάρχει ένα λογοτεχνικό κατεστημένο, μετέωρο και σαστισμένο, που δεν παραδέχεται ούτε καν τα λάθη του, την εποχή που μας ενοχλούν οι φασίζουσες ιδεολογίες, ρισκάρω εδώ να πω τη γνώμη μου επώνυμα, γιατί έτσι πρέπει, όπως λέει ο κύριος από πάνω, αλλά και γιατί έτσι νοιώθω, παρά το γεγονός ότι κινδυνεύω με ισόβιο λογοτεχνικό αποκλεισμό.
Φιλικούς χαιρετισμούς και εύχομαι οι οποιεσδήποτε στρεβλώσεις στο μέλλον να αποφευχθούν.
Κ. Βλαντή, διάβασα με έκπληξη τις διαπιστώσεις σας και την προσπάθειά σας να με κατατάξετε για λόγους εντυπώσεων -γιατί δεν το αποδεικνύετε- στην κατηγορία του συκοφάντη. Επιτρέψτε μου μερικά πολύ σύντομα σχόλια.
1) Μας κατηγορείτε ως φανατικούς οπαδούς (εμένα κι όσους σχολίασαν ήδη) του Δημητρίου και του Πατάκη. Με λυπεί ο τρόπος που σκέφτεστε και δείχνει πως αντιμετωπίζεται εσείς το θέμα. Ποτέ μου δεν χαρακτηριζόμουν από οπαδισμό, ειδικά στη λογοτεχνία. Ο Δημητρίου αναφέρθηκε ως τυχαίο παράδειγμα για να καταδείξω την αντίφαση στο συλλογισμό της απάντησης του *Αναγνώστη*.
2) Η όποια βράβευση πρέπει να κρίνεται και επί της ουσίας και επί της διαδικασίας (την οποία έχει ορίσει η επιτροπή). Οι κανονισμοί δεν είναι λάστιχο για να τεντώνουν μόνο για κάποιους -ανεξάρτητα της λογοτεχνικής τους αξίας, η οποία κρίνεται άλλωστε υποκειμενικά. Κατά παραδοχήν της επιτροπής υπάρχουν συγγραφείς που *αποκλείστηκαν* *ΜΟΝΟ* εξαιτίας αυτού του όρου. Δεν μπήκαν στη διαδικασία να κρίνουν καν την λογοτεχνική τους αξία! Συνεπώς οι όροι που θέτονται, πρέπει να γίνονται σεβαστοί. Ειδάλλως ξέρετε τί μου έρχεται στο μυαλό; Αυτό που έχουν πει πολλοί πολιτικοί όταν τους πιάνουν να βάζουν τους δικούς τους σε θέσεις: “Ε, ναι, είναι γιος μου, αλλά ήταν και αυτός με τα περισσότερα προσόντα”. Η τήρηση της διαδικασίας *ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ* είναι το θεμέλιο της διαφάνειας.
3) Γράφεται: “…η Ελλάδα… λογοτεχνικές προτιμήσεις που θα την οδηγήσουν από το χωριό στην πόλη και πολιτικές που θα την βγάλουν από το θλιβερό τριτοκοσμικό κλίμα και θα την φέρουν πλησιέστερα στον ευρωπαϊσμό.” Λέω να το αφήσω ασχολίαστο και να πω μόνο αυτό: Η μη τήρηση της διαδικασίας για όλους χαρακτηρίζει την Ελλάδα που εσείς βδελύσσεστε.
4) Το όνομά μου (όπως είναι στην Α.Τ.) είναι Εμμανουήλ (Μάνος) Νίκου. Αλλάζει τώρα κάτι από τα όσα είπα;
Ωραίος ο θόρυβος για τη βράβευση του Παλαβού. Αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί χωρίς σκοπό. Εξηγούμαι: Σε μια συνέντευξη τύπου είπε ένα μέλος της επιτροπής είπε ότι δεν λήφθηκαν υπόψη όσοι είχαν συλλογές δημοσιευμένων κειμένων. Δεν ξέρουμε ακριβώς ποιες αποκλείστηκαν. Άλλες γιατί είχαν δημοσιευμένα κείμενα κι άλλες γιατί δεν άρεσαν (πιθανόν). Από ότι κατάλαβα από την επίσημη απάντηση του Αναγνώστη ένα κριτήριο ήταν το βιβλίο να είχε γραφτεί επί τούτου για να εκδοθεί. Όταν λοιπόν κάποιος στα 7 δημοσιευμένα γράφει άλλα 10 είναι φανερό ότι γράφει ένα νέο έργο. Το βρίσκω πολύ λογικό. Τα υπόλοιπα είναι για να γκρινιάζουμε.
Στέλιος Μακρής
Υ.Γ. Θα ήθελα κι εγώ να μη δημοσιεύονται ανώνυμες απόψεις
Στην Ελλάδα ζούμε. Κυριαρχεί η συνωμοσιολογία, η καχυποψία , η διάθεση να είναι όλοι με το δάκτυλο σηκωμένο και να κρίνουν. Είναι κάτι τύποι που γράφουν “έπρεπε να το πάρει αλλά…. ” Αφού έπρεπε τι νόημα έχει το “αλλά”. Η δεοντολογία λέει ο άλλος. Και ποια δεοντολογία σε καλύπτει βρε ανώνυμε εσένα; Να σκεφτούμε και μεις με τη σειρά μας πως υποστηρίζεις τον φίλο σου γι αυτό φροντίζεις υποκριτικά να “σκοτώσεις” τον άλλον.
Νικος Παπαβασιλειου
Προς τον κύριο Εμμανουήλ (Μάνο) Νίκου (Α.Τ.) :
Κάποιος θα πρέπει κάποτε να σας εξηγήσει (κατ’ αρχήν) την σωστή ορθογραφία του δεύτερου πληθυντικού προσώπου (“γράφετε” αντί για γράφεται”, γιατί προφανώς δεν γράφτηκε μόνη της η φράση μου, “αντιμετωπίζεται” αντί για “αντιμετωπίζετε”, “υιοθετείτε” αντί για “υιοθετείται” κ.ο.κ.) και αυτός προφανώς δεν είναι ο ορθογράφος του υπολογιστή σας, που παραπλανητικά σάς το προσπερνάει για σωστό.
Καλό θα είναι επίσης να συνηθίσετε στο γεγονός πως όσα δηλώνετε δημόσια, κάποιος έχει δικαίωμα να τα σχολιάσει και να τα ερμηνεύσει, όπως κάνετε και εσείς με αυστηρότητα αμείλικτου κριτή για τα λεγόμενα και τα πεπραγμένα συγγραφέων, επιτροπών και περιοδικών.
Εσείς μπήκατε στον κόπο να εντοπίσετε και να φέρετε ως παράδειγμα τον συγκεκριμένο συγγραφέα που διατείνεστε πως αποκλείστηκε λόγω κριτηρίων (ο οποίος έχει ήδη πάρει δύο βραβεία διηγήματος από το ίδιο περιοδικό). Δεν εξέλαβα καθόλου ως δείγμα “οπαδισμού” (sic) την στάση σας, όπως αναφέρετε, αλλά ως οπισθοδρομική, όπως άλλωστε εξήγησα, με ένα συγκεκριμένο σκεπτικό που κατά πώς φαίνεται σας διαφεύγει.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, αμαυρώνετε έναν νέο συγγραφέα που θεωρώ ότι αξίζει και μία επιλογή που μου φαίνεται σωστή και δίκαιη, το βρίσκω θλιβερό: το λάθος δεν έγινε καν από αυτόν για να διαβάλλεται από ανώνυμους κριτές σε ό,τι αφορά την επιλογή που έκαναν άλλοι να τον βραβεύσουν, και είναι κρίμα να πιάνεστε από μία λαθεμένη διατύπωση και να δημιουργείτε εντυπώσεις εναντίον του.
Εν πάση περιπτώσει, κακώς έδωσα τόση σημασία. Οι επισημάνσεις σας άλλωστε καταγράφηκαν, μαζί πλέον και με την βαρύτητα του ονοματεπωνύμου σας (ΑΤ), το ίδιο κι οι δικές μου, και αυτό αρκεί.
Προς τον κύριο Βαγγέλη Γεωργάκη: συγχαρητήρια για το θάρρος και το ήθος της γνώμης σας. Κατανοώ και συμμερίζομαι τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς σας. Ο “κύριος από πάνω” είναι συγγραφέας όπως εσείς, που έχει εκδώσει 11 βιβλία σε διάφορους εκδοτικούς οίκους, χωρίς ουδέποτε να βρεθεί κάποιο δικό του ούτε καν στις λίστες των υποψηφίων των συγκεκριμένων βραβείων. Παρενέβην ωστόσο γιατί θεωρώ πως είναι κρίμα να λιθοβολείται μια καλή επιλογή, που δείχνει μια πολιτιστική στροφή που πιστεύω ότι χαιρετίζετε, κάτι που ισχυρίζομαι έχοντας υπόψη μου το ανάλογου ύφους τελευταίο σας βιβλίο, το “Λυκόφως”.
Προς Νίκο Βλαντη:
το “κυριος από πάνω” δε στο’ γραψα με ειρωνική διάθεση. Περιληπτικά είπα ότι έχουμε ένα βιβλίο που άξιζε να βραβευτεί, μια επιτρόπη που μπορούσε να παραδεχτεί ένα λάθος στους όρους αξιολογησης, με αφορμή αυτά εξέθεσα και κανά δυο προβληματισμούς για το χώρο.
Είμαι σίγουρος ότι και’ συ πονάς για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η ελληνική λογοτεχνία. Συνέχισε την καλή δουλειά.
Προς Βαγγέλη Γεωργάκη:
Το “κύριος από πάνω” μου φάνηκε αστείο, ειδικά για την χωρική αναφορά (επί της οθόνης), γι’ αυτό και το μετέφερα με εισαγωγικά.
Μπράβο για το τελευταίο σου βιβλίο. Οι προβληματισμοί σου είναι υγιείς, και κατά την γνώμη μου βρίσκονται στην σωστή κατεύθυνση, συγγενείς με τους δικούς μου. Συνέχισε ανεπηρέαστος το έργο σου, αυτό είναι που έχει σημασία, αυτό είναι που μένει. Σου εύχομαι με την σειρά μου καλή συνέχεια.
Ως απλή (αλλά όχι ανώνυμη) αναγνώστρια, δηλώνω τη ΘΛΙΨΗ μου γι΄ αυτήν την ανούσια συζήτηση που ξεκίνησε από κάποιους κακόπιστους και συνωμοσιολόγους χολερικούς σχολιαστές που κολλάνε στον “κανονισμό” (αλήθεια πού αναγράφηκαν αυτοί οι κανονισμοί κι εμείς οι υπόλοιποι ούτε που τους πήραμε χαμπάρι) και όχι στην ουσία. Και οι ουσία κύριοι διαμαρτυρόμενοι είναι ότι το βιβλίο του Παλαβού είναι εξαιρετικό: είναι πρωτότυπο, συγκινητικό,γλωσσικά ευφραντικό. Το διάβασα κατά τύχη, μπήκα στον πειρασμό να το αγοράσω (το ομολογώ) επειδή με κέντρισε το όνομα του συγγραφέα που στην αρχή το θεώρησα ψευδώνυμο και το χάρηκα όσο λίγα. Το βραβείο λοιπόν το θεωρώ παρά πάνω από δίκαιο. Κι ύστερα, και “κανονισμός” να υπάρχει, τα περισσότερα από τα διηγήματα (όπως είδα εκ των υστέρων, ανατρέχοντας στο βιβλίο) ήταν αδημοσίευτα.
Θα επανέλθω όμως στο αίσθημα της θλίψης που με διακατέχει την ώρα αυτή. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι όσοι κόπτονται για την διαδικασία το κάνουν για λόγους “διαφάνειας” κλπ. Τι υποκρισία! Ποιος αναγνώστης πραγματικός θα ενδιαφερόταν να ξεψαχνίσει “διαδικασίες” αν συμφωνούσε πραγματικά με μια βράβευση; Κανείς. Οι “διαμαρτυρόμενοι” σχολιαστές, λοιπόν, μήπως στην ουσία είναι “παραπονούμενοι της λογοτεχνικής πιάτσας, που επειδή δεν είδαν το όνομά τους χολώθηκαν; Κι αν η Ελλάδα που “βδελύσσονται” είναι αυτή της “αδιαφάνειας”, γιατί δεν βδελύσσονται εξίσου και την Ελλάδα της κακοπιστίας, του φθόνου, της αμετροέπειας και της υποκρισίας;
Υ.Γ. Βρήκα τα βραβεία του Αναγνώστη δίκαια και τολμηρά. Κανένα από τα βιβλία που ξεχώρισαν δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ως προς την ποιότητά του. Αυτό κρατάμε όσοι διαβάζουμε, και όσοι παρακολουθούμε διαδικτυακά το ενδιαφέρον περιεχόμενο του “Α”>
Ας ζήσουν με τις υποψίες τους όσοι τρελαίνονται από φθόνο και αυτοδηλητηριάζονται! Υποψίες, υποψίες, αυτές μας φάγανε. Μήπως μας ψεκάζουν κιόλας; Το βιβλίο του Παλαβού είναι από τα λίγα! Χαίρομαι που βραβεύτηκε ένας νέος συγγραφέας με τόσο αξιόλογη γραφή. Όσο για τους κανονισμούς, από πότε είναι τόσο αυστηροί, ώστε να βαραίνουν περισσότερο από την ποιότητα; Θα έπρεπε να ντρέπονται όσοι βγήκαν έτσι ασύστολα να αμαυρώσουν μια δίκαιη βράβευση.
Η κριτική επιτροπή των λογοτεχνικών βραβείων του “Αναγνώστη” δεν αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί για τις επιλογές της – ωστόσο τα πολλά σχόλια που ακολούθησαν την αναγγελία των βραβείων ίσως να το επιβάλλουν.
Η πρώτη παρατήρηση αφορά το ύφος και το ήθος των “διαμαρτυρόμενων” σχολιαστών. Για άλλη μια φορά, παρατηρούμε με λύπη μας ότι στον μικρό, χειμαζόμενο χώρο του βιβλίου, ενδημεί η κακοπιστία, ο φθόνος και η υποκρισία. Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ορισμένοι, επειδή δήθεν δεν τηρήθηκε “η διαδικασία” και “οι κανονισμοί”, με αποτέλεσμα να πληγεί η “διαφάνεια” του “νεοσύστατου θεσμού” – αλλά στην ουσία καταφέρονται εναντίον ενός νέου συγγραφέα που έγραψε ένα πολύ καλό βιβλίο, πράγμα που δεν αναγνώρισε μόνο η κριτική επιτροπή των βραβείων του “Αναγνώστη” αλλά και οι κριτικοί (Ελισάβετ Κοτζιά, Τιτίκα Δημητρούλια, Ηλίας Μαγκλίνης, Κωστής Παπαγιώργης, και πολλοί άλλοι). Έωλα επί της ουσίας τους, τα σχόλια των “διαμαρτυρόμενων”, αν δεν είναι υπαγορευμένα, είναι οπωσδήποτε άδικα και υποκριτικά.
Η δεύτερη παρατήρηση αφορά το ίδιο το περιεχόμενο των αιτιάσεών τους. Πράγματι, στο σκεπτικό των επιτροπών περιλαμβάνεται η πρόταση “Θα πρέπει να τονιστεί ότι από την κρίση των επιτροπών αποκλείστηκαν βιβλία τα οποία περιλάμβαναν δημοσιευμένα διηγήματα”. Η φράση αυτή δεν αποτελεί άρθρο κάποιου “κανονισμού”, αλλά περιγραφή ενός σταδίου της διαδικασίας – την οποία μάλιστα θα μπορούσαμε να αποφύγουμε, αν δεν επιδεικνύαμε υπερβολική μέριμνα για την διαφάνεια, για καταστρατήγηση της οποίας (άκουσον, άκουσον!) μας εγκαλούν οι “διαμαρτυρόμενοι”. Η διατύπωση αυτή, για όποιον ξέρει να διαβάζει, για όποιον δηλαδή παρατηρεί την απουσία άρθρου μπροστά από τη λέξη “βιβλία”, σημαίνει ότι κάποια βιβλία δεν συμπεριλήφθηκαν στις λίστες της επιτροπής. Αν αναφερόμασταν διεξοδικότερα σε αυτά τα κάποια βιβλία που αποκλείστηκαν με το κριτήριο της πρότερης δημοσίευσης των κειμένων που τα συναποτελούν, θα επισημαίναμε ότι οι συλλογές αυτές (διηγημάτων, αλλά και άρθρων ή σύντομων δοκιμίων) περιέχουν στο σύνολό τους κείμενα γραμμένα κατόπιν παραγγελίας, ή δημοσιευμένα σε διάφορα έντυπα.
Αλλά ας επανέλθουμε στην ουσία: τα βραβεία, όποια κι αν είναι, όπου και αν απονέμονται, δημιουργούν παράπονα και εντάσεις, γεννούν ενστάσεις και κάποτε οργισμένες και κακόβουλες επιθέσεις. Θα ήταν παράδοξο αν δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο και στα καθ’ ημάς. Ωστόσο, είναι πραγματικά κρίμα, οι δήθεν ενστάσεις “επί της διαδικασίας” και οι υπαινιγμοί περί “ημετερισμού” να δηλητηριάζουν και την ίδια την ουσία της βράβευσης,η οποία, στην περίπτωση του Γιάννη Παλαβού, άγνωστου σε όλα τα μέλη της επιτροπής πριν από την ανάγνωση του βιβλίου του, είναι μία: ότι ο νεαρός συγγραφέας έγραψε μερικά από τα πιο πρωτότυπα, φρέσκα και αναζωογονητικά για τη λογοτεχνία μας διηγήματα. Έστω κι αν αυτό ενοχλεί μερικούς.
Η κριτική επιτροπή των λογοτεχνικών βραβείων του “Αναγνώστη”
Ευριπίδης Γαραντούδης, Γιάννης Μπασκόζος, Μανώλης Πιμπλής, Κατερίνα Σχινά, Στρατής Χαβιαράς, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Έλενα Χουζούρη