Του Γιάννη Ν. Μπασκόζου.
Με το βραβείο ποίησης Lerici Pea γύρισε την Κυριακή το βράδυ ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος. Λίγο πιο αδύνατος από την πολυήμερη περιοδεία στην Ιταλία αλλά πολύ ευχαριστημένος. Δευτέρα μεσημέρι έλαβε με fax το συγχαρητήριο τηλεγράφημα του υπουργού Πολιτισμού (που βρισκόταν στις ΗΠΑ): «Μαζί με όλους τους φίλους της ποίησης, που παρακολουθούν εδώ και δεκαετίες το τόσο σημαντικό έργο σας, επιτρέψτε μου να σας συγχαρώ για την απονομή του ιταλικού λογοτεχνικού βραβείου Lerici Pea», γράφει ο κ. Παναγιωτόπουλος. Και συνεχίζει: «”Ποτέ δεν είναι οι μέρες ποιητικές και ακριβώς γι’ αυτό χρειάζεται η ποίηση. Και όσο λιγότερο ποιητικές είναι τόσο πιο κόντρα πρέπει να πηγαίνεις”, είχατε δηλώσει όταν βραβευθήκατε από την Ακαδημία Αθηνών το 2008. Και αυτή σας η δήλωση, που είναι και στάση ζωής, είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ».
«Με εξέπληξε το τηλεγράφημα γιατί δεν νόμιζα ότι ασχολείται η πολιτεία με την ποίηση και ότι παρακολουθεί τις εκδηλώσεις πέρα από την παρουσία των πολιτικών σε κοσμικά εγκαίνια», λέει στον Αναγνώστη ο Τίτος. «Παρόλα αυτά», συμπληρώνει, «στη βράβευσή μου στο Lerici ήρθε ο πρόξενος από το Μιλάνο, πρώτη φορά είδα διπλωμάτη να ενδιαφέρεται, τόσα χρόνια που συμμετέχω σε εκδηλώσεις στο εξωτερικό».
Μου εξηγεί ότι το Lerici Pea είναι ένα μακρόχρονο ετήσιο Βραβείο Ποίησης, του χρόνου ο θεσμός αυτός κλείνει 60 χρόνια. Ο 59ος βραβευμένος ήταν ο Τίτος Πατρίκιος και ο προηγούμενος, το 2012, ήταν ο «πολύς» Ρώσος ποιητής Γεφτουσένκο. Έχουν βραβευτεί ακόμα ο Εντσενσμπέργκερ, ο μεγαλύτερος Γάλλος ζων ποιητής Υβ Μπονφουά, ο Άδωνις, ο Σίμους Χίνι κ.ά
To Lerici- Λιγουρία στο ελληνικότερο – μια μικρή παραλιακή πόλη στα βορειοδυτικά της Ιταλίας, αναφέρεται και ως «ο κόλπος των ποιητών» μιας και εκεί έζησε κάποιο διάστημα ο Μπάιρον με τη συνήθεια του να κολυμπάει ανοικτά στον κόλπο , όπως και ο Σέλλει με τη σύντροφο του Μαίρη. Ο Σέλλει θα πεθάνει λίγο αργότερα από πνιγμό στη θάλασσα στα ανοικτά του Λιβόρνο το 1822 σε ηλικία 30 ετών.
Η μεγαλύτερη τιμή πάντως ήταν αυτή που επεφύλασσε στον Τίτο Πατρίκιο η μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα Κοριέρε ντε λα σέρα καθώς κυκλοφόρησε με μεγάλη συνέντευξη του ποιητή στην 3η σελίδα και κτύπημα στην πρώτη σελίδα του site της με τίτλο «Θα σωθούμε, λόγος ενός που επέζησε». Η εφημερίδα αναφέρεται στην ελληνική κρίση όπως τη βλέπει ο ποιητής, με «μια ειρωνική γεύση της πρόκλησης». Ο συντάκτης χαρακτηρίζει τον ποιητή «ήρεμο, χωρίς ψευδαισθήσεις». Ο Τίτος Πατρίκιος δηλώνει στον δημοσιογράφο της εφημερίδας: «Μετά τον πόλεμο πιστεύαμε ότι η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός θα είχαν σβήσει για πάντα. Σήμερα ξαναγεννιούνται. Λένε ότι η Χρυσή Αυγή είναι γέννημα της κρίσης. Αλλά τότε πώς εξηγείται η άνοδος των ακροδεξιών στη Νορβηγία , τη χώρα του δολοφόνου Μπρέιβικ, ένα κόμμα, στο οποίο ο δολοφόνος ήταν μέλος, και που μπορεί να μπει στην κυβέρνηση; Είναι αυτή η δίψα κυριαρχίας πάνω στους άλλους που με ανησυχεί. Η δημοκρατία φαίνεται να είναι σήμερα μια πολυτελής επιλογή και θέλω να δηλώσω ότι αυτή η πολυτέλεια μ΄ αρέσει».
Η συνέντευξη του ποιητή τελειώνει με τον δημοσιογράφο να επικαλείται ένα λόγο του Τίτου Πατρίκιου «Η ποίηση αναζητά απαντήσεις σε ερωτήματα που ακόμα δεν έχουν τεθεί».
«Η Ιταλία μια χώρα σε κρίση ενδιαφέρεται ακόμα για την ποίηση και το βιβλίο, το βλέπεις παντού», μου λέει ο Τίτος Πατρίκιος, « κι αυτό είναι που μ΄αρέσει στους Ιταλούς».
Στο πλαίσιο της βράβευσης του ποιητή κυκλοφόρησε και μικρή δίγλωσση συλλογή ποιημάτων του με τίτλο «le parole nude» (γυμνός λόγος) από τις εκδόσεις Interlinea και με πρόλογο του ποιητή και κριτικού Τζουζέπε Κόντε.
Ο ποιητής τιμήθηκε και στο Μιλάνο σε εκδήλωση και συνέντευξη Τύπου του Μορφωτικού Κέντρου και Ελληνικής Κοινότητας του Μιλάνου, όπου είχε τη δυνατότητα να συναντήσει ιταλούς φιλέλληνες και διανοούμενους, αλλά και Έλληνες που ζουν και δραστηριοποιούνται σε όλη τη βόρεια Ιταλία. Επίσης έλαβε μέρος στις εκδηλώσεις Pordenomelegge, μια γιορτή του βιβλίου και των συγγραφέων.
Στην Ελλάδα, σε πείσμα όλων, όσων προσπαθούν και μας απαξιώνουν καθημερινά, και προσπαθούν να σκύψουμε το κεφάλι, να νοιώθουμε αναξιοπρεπείς, πάντα υπάρχει μια μικρή σπίθα, η οποία αναζωπυρώνεται μας ενδυναμώνει ώστε να πάρουμε μια μεγάλη βαθιά ανάσα, για να συνεχίσουμε!!!!! αυτή η φλόγα λέγεται «ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ». Μας κάνει και αισθανόμαστε υπερήφανοι!!!!!
θΑΥΜΆΣΙΑ! Τέτοια άξια βράβευση σου διώχνει την μελαγχολία των καιρών.