της Κατερίνας Γούλα.
Το σκάνδαλο που ξέσπασε ήταν τόσο μεγάλο που κόστισε στον Μεγάλο Ραβίνο της Γαλλίας, Gilles Bernheim, τον εκθρονισμό του από τη θέση του ηθικού ηγέτη των Εβραίων της Γαλλίας και φυσικά μια ντροπιαστική παραίτηση. Η όλη φασαρία ξέσπασε στις αρχές του Μάρτη, όταν οι φιλόσοφοι Jean-Clet Martin και Pierre Girardet, διαβάζοντας το έργο του Bernheim “Quarante méditations juives” (Stock, 2011), παρατήρησαν ότι κάτι τους θυμίζει… και αφού έκαναν την έρευνά τους, διαπίστωσαν ότι κομμάτια ολόκληρα ήταν όχι παρόμοια αλλά πανομοιότυπα με αποσπάσματα από το λόγο του φιλοσόφου της μεταμοντέρνας κατάστασης, Jean-François Lyotard, στο έργο “Questions au judaïsme” (Desclée de Brower, 1996).
Στην κατηγορία αυτή, ο Bernheim απάντησε κλονισμένος ότι κατά πάσα πιθανότητα ο Lyotard τον είχε αντιγράψει! Καθώς όμως το μικρόβιο της υποψίας είχε ήδη εξαπλωθεί, η έρευνα συνεχίστηκε και αποδείχθηκε ουσιαστικά ότι το συγκεκριμένο έργο του ραβίνου είναι μια συρραφή αποσπασμάτων έργων άλλων φιλοσόφων (Jean-Marie Domenach, Elie Wiesel, Jean Grosjean), ακέραιων και απαράλλαχτων! Αναγκάστηκε τότε να παραδεχτεί ότι, λόγω φόρτου εργασίας, είχε αναγκαστεί να αναθέσει ένα μέρος της συγγραφής του βιβλίου του σε έναν μαύρο (!) φοιτητή του, ο οποίος τον εξαπάτησε (!) και ζήτησε ιπποτικά την απόσυρση του τίτλου από τη βιβλιογραφία του και τον πάγκο του εκδότη του.
Αλλά υπάρχει και συνέχεια. Διαπιστώθηκε ότι τον ίδιο δεοντολογικό κανόνα ακολούθησε κι όταν έγραψε ένα δοκίμιο με τον τίτλο “Mariage homosexuel, homoparentalité et adoption: ce qu’on oublie souvent de dire” (2012), στο οποίο καταφερόταν εναντίον του γάμου μεταξύ ομοφυλόφιλων και του δικαιώματός τους στην υιοθεσία. Η ειρωνεία δε έγκειται στο ότι ο Πάπας Benoît XVI σε λόγο του επί του ίδιου καυτού θέματος αναφέρθηκε με καμάρι στο έργο αυτό. Όταν μάλιστα αποδείχθηκε ότι ουδέποτε απέκτησε κανένα δίπλωμα καθηγητή φιλοσοφίας (τη λεγόμενη agrégation) για το οποίο όμως πολύ παινεύεται στο βιογραφικό του, δεν είχε παρά να αποχωρήσει όπως-όπως από το βαρυσήμαντο πόστο του.
