Του Σπύρου Κακουριώτη.
Ως Ηρακλείς της Ορθοδοξίας εμφανίζονται εσχάτως τα μυώδη ξυρισμένα κρανία των συμμοριών της Χρυσής Αυγής –ποιος δεν θυμάται το πογκρόμ κατά της 
παράστασης του έργου του Τέρενς Μακνάλι Corpus Christi, στο θέατρο Χυτήριο, το περασμένο φθινόπωρο. Κι αν η μεταμφίεση αυτή των νεοπαγανιστών σε «αμνούς του Θεού» μπορεί να πείσει μονάχα όποιον είναι απολύτως αθεολόγητος, η εμφάνισή τους στο πλευρό του Πειραιώς Σεραφείμ (ή μήπως το αντίστροφο συνέβη;) προκειμένου να καταθέσει μήνυση για «κακόβουλη βλασφημία» κατά των συντελεστών της παράστασης, όπως και τα εγκώμια του Καλαβρύτων Αμβρόσιου για τον μεταστάντα δολοφόνο «στρατηγό» Ντερτιλή, δείχνουν πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτή τη σχέση… Το ανέδειξε με ενάργεια ο Σταύρος Ζουμπουλάκης στη συλλογή άρθρων του Χρυσή Αυγή και Εκκλησία (Πόλις 2013), έρχεται τώρα η Σύναξη, με το νέο (125ο) τεύχος της να εμβαθύνει τον αυτοκριτικό προβληματισμό, αναδεικνύοντας τον βαθιά αντιχριστιανικό χαρακτήρα του ναζισμού. Ένα μόρφωμα που εδράζεται «στην απόρριψη της “εξ ενός αίματος” συγγένειας πάντων των ανθρώπων, στην εξολόθρευση του αδύναμου ως ελαττωματικού» και τοποθετείται στον «αντίποδα του εκκλησιαστικού γεγονότος».
Το αφιέρωμα της Τριμηνιαίας έκδοσης σπουδής στην Ορθοδοξία ξεκινά με μια ιστοριογραφική προσέγγιση ενός «δύσκολου παρελθόντος», αυτού των προτεσταντικών Εκκλησιών την εποχή του εθνικοσοσιαλισμού, από τον γερμανό καθηγητή Heinrich Holze, για να οδηγηθεί σύντομα στα καθ’ ημάς με τον προβληματισμό του Θανάση Παπαθανασίου («Σημεία εθνικοσοσιαλισμού στην ελλαδική Εκκλησία;»), τη μελέτη του Δημήτριου Μόσχου για τις «Όψεις αντιπαράθεσης Ορθοδοξίας και γερμανικού ναζισμού κατά την περίοδο του μεσοπολέμου» και τις «Τέσσερις πλάνες κι ένα βιβλίο» του Βασίλη Αργυριάδη, με αφορμή την κυκλοφορία της Μαύρης Βίβλου της Χρυσής Αυγής του Δημήτρη Ψαρρά (Πόλις, 2012). Το αφιέρωμα του καλού περιοδικού ολοκληρώνεται με την «Ψυχαναλυτική και πολιτισμική ανάλυση του εθνικοσοσιαλισμού και του αντισημιτισμού» από τον Θάνο Λίποβατς, καθώς και εντυπώσεις από μια επίσκεψη σε «Μνήματα μαρτύρων», τον τόπο κράτησης και εκτέλεσης των μελών της φοιτητικής αντιναζιστικής οργάνωσης «Λευκό Ρόδο» (1942-43), του Πανεπιστημίου του Μονάχου, από την Ελένη Ταμαρέση-Παπαθανασίου.
[ΣΥΝΑΞΗ, Θερμοπυλών 39, 152 35, Βριλήσσια, 210-80.49.396, synaxi@otenet.gr, http://www.synaxi.gr]
