Γιάννης Ν. Μπασκόζος.
Λίγο πριν την έναρξη της παράστασης του «Μαγικού Αυλού» του Μότσαρτ πενήντα με εβδομήντα μαυροντυμένοι τεχνικοί και ηθοποιοί του θεάτρου ανεβαίνουν στη σκηνή και προειδοποιούν τους θεατές ότι η παράσταση αυτή γίνεται για να ενημερώσουν τους θεατές ότι «ο πολιτισμός κινδυνεύει». Δεν επιλέξαμε, λένε, να απεργήσουμε αλλά να δώσουμε αυτή την παράσταση για να σας ενημερώσουμε ότι πρέπει να συμμετάσχετε στον διάλογο που ανοίγει η κυβέρνηση για τις νέες εργασιακές σχέσεις και περικοπές και να βοηθήσετε και σεις ώστε να μην περικοπούν κονδύλια από τον πολιτισμό ούτε και θέσεις εργασίας. Αυτά συμβαίνουν στην Αιξ – αν- Προβάνς και στο υπερμοντέρνο Grant Theatre της πόλης στην έναρξη της όπερας του Μότσαρτ. Σημειώνω την επιλογή των εργαζομένων να μην απεργήσουν αλλά να χρησιμοποιήσουν κατά κάποιο τρόπο την ίδια την παράσταση για να ενημερώσουν τους θεατές εκτιμώντας ότι το ανοικτό θέατρο είναι μεγαλύτερο όπλο πίεσης από ότι ένα κλειστό θέατρο. Το Φεστιβάλ Λυρικής Τέχνης της Αιξ – αν – Προβάνς είναι ζωντανό εδώ και 66 χρόνια ακολουθώντας το Φεστιβάλ Θεάτρου της Αβινιόν και αυτό του Κινηματογράφου των Καννών, όλα μεταπολεμικές εμπνεύσεις σημαντικών ανθρώπων. Τα φεστιβάλ αυτά συντηρούν τον πολιτισμό, φέρνουν τουρίστες, εξάγουν την γαλλική δημιουργία στο εξωτερικό. Παρόλα αυτά ο πολιτισμός στη Γαλλία υφίσταται κι αυτός τις συνέπειες της κρίσης. Σημειωτέον ότι ο γαλλικός πολιτισμός είναι όντως μια βιομηχανία ( σε αντίθεση με αυτά που λέμε εμείς για τον δικό μας πολιτισμό ως «βαριά βιομηχανία» , η οποία, βεβαίως, δεν αντιπροσωπεύει σχεδόν τίποτα πέρα από μια ιδεοληψία) αφού στο πεδίο αυτό στη Γαλλία εργάζονται 700.000 άτομα και παράγουν το 3,7% του ΑΕΠ. Η Μεγάλη Βρετανία έχει τα τελευταία χρόνια περικόψει τις επιδοτήσεις στις δημόσιες βιβλιοθήκες, στην Ιταλία επίσης έχουν γίνει περικοπές στη δράση και τις πολιτιστικές επενδύσεις ‘όπως περικοπές με τον έναν ή άλλον τρόπο έχουν γίνει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Εμείς ακολουθούμε απλώς τον κανόνα. Περικόπτουμε χωρίς σκέψη και παράλληλα δεν στηρίζουμε αντίβαρα- θεσμούς και πεδία- που θα κρατήσουν τον πολιτισμό σε εγρήγορση.
Οι βιβλιοθήκες επί των ημερών μας, προσπαθούν μέσα από τις στοχευμένες δράσεις τους, είτε παιδικές δράσεις ανάγνωσης και δημιουργικότητας, είτε προγράμματα δημιουργικότητας ενηλίκων, να έχουν εξελιχθεί σε είναι μικρές κοιτίδες μόρφωσης, γνώσης, για την ανάδειξη και την προβολή των Γραμμάτων, και των Πολιτισμών είτε τοπικών, είτε εθνικών, προσφέροντας έτσι γερά και σταθερά θεμέλια, πάνω στα οποία ένα Κράτος μπορεί και πρέπει να οικοδομήσει την πολυπόθητη ανόρθωση της Χώρας. Για τους λόγους αυτούς, πιστεύω ότι θα πρέπει να κοιτάξουν όλοι με ευαισθησία, ώστε να μπορέσουν οι Βιβλιοθήκες, να συνεχίσουν το σημαντικό τους έργο. Διότι όλοι εμείς που δουλεύουμε στο χώρο της Βιβλιοθήκης, διαπιστώνουμε καθημερινά την μεγάλη προσέλευση ανθρώπων οι οποίοι στο παρελθόν, δεν είχαν επισκεφθεί ξανά το χώρο της Βιβλιοθήκης, και την αναζήτηση τους για την ανάγνωση ενός καλού βιβλίου