Της Αγγελικής Αθανασοπούλου.
Καταλαβαίνω , ως ένα βαθμό, την αγανάκτηση του κυρίου Χατζηθεοδώρου για την ποιότητα κάποιων παιδικών βιβλίων που εκδίδονται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Η πληθώρα των εντύπων που κυκλοφορεί, είναι το αποτέλεσμα της «βιομηχανίας του βιβλίου». Όμως, όπως αναφέρει σωστά και η κυρία Ντεκάστρο πρέπει να «μιλήσουμε με ψυχραιμία» και θα προσθέσω και με κριτική διάθεση και προβληματισμό απέναντι στην σύγχρονη παιδική λογοτεχνία.
Στο χέρι, αλλά και στις υποχρεώσεις του κάθε ευαισθητοποιημένου εκπαιδευτικού που αγαπά τη λογοτεχνία, είναι να ενημερώνεται για τις νέες κυκλοφορίες, να κρίνει και να μην αφορίζει. Να βρίσκει τρόπους να ξεδιαλέγει και να προσπερνά τα «σκουπίδια» και να αφιερώνεται σε βιβλία ταλαντούχων νέων συγγραφέων. Γιατί πώς να το κάνουμε; Υπάρχουν νέοι συγγραφείς που δεν ανήκουν στις κατηγορίες «απάντρευτες μεγαλοκοπέλες» , καλοσυνάτοι εκπαιδευτικοί, μεσόκοπες κυρίες…». Συγγραφείς που μπορεί να μην είναι μεγάλοι λογοτέχνες, έχουν όμως κάτι να πουν στις παιδικές και νεανικές ψυχές. Τα παιδιά βαριούνται εύκολα. Αν βρούμε τρόπους να τα προσελκύσουμε, τα κερδίσαμε. Το ζητούμενο είναι να αγαπήσουν το διάβασμα. Η εποχή μας είναι πολύ ανταγωνιστική και άγρια. Ας τα κατευθύνουμε λοιπόν με όποιον τρόπο γνωρίζουμε καλύτερα είτε διαβάζοντάς τους διηγήματα μαγικού ρεαλισμού, είτε απλά όμορφες ιστορίες.
Αγγελική Αθανασόπουλου, βιβλιοθηκονόμος
Προϊσταμένη Βιβλιοθήκης Αετοπούλειου Πολιτιστικού Κέντρου Δήμου Χαλανδρίου
Συμφωνώ ότι υπάρχουν αξιόλογοι νέοι συγγραφείς που έχουν καινούριες και φρέσκες ιδέες. Αλλά γιατί τόσος ρατσισμός για τις “μεσόκοπες” κυρίες; Πρέπει δηλαδή όταν μεγαλώνουμε να σταματάμε να γράφουμε; Ας αφήσουμε τους αναγνώστες να μας κρίνουν.
Παρ΄ότι με καλύπτουν απόλυτα οι σκέψεις της κας Αθανασοπούλου και φυσικά της κας Ψαραύτη, την οποία θαυμάζω απεριόριστα ως συγγραφέα και συστήνω ανεπιφύλακτα στους έφηβους αναγνώστες, νιώθω την ανάγκη να προσθέσω ένα ακόμη σχόλιο για τον Μονόχειρα Μασέρ:Μήπως τελικά αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να διδάξουμε, κυρίως με το παράδειγμά μας,ήθος στα νέα παιδιά προφυλάσσοντάς τα από την απενοχοποίηση του κακόηθους κουτσομπολιού που ενδύεται το προσωπείο της “αγανακτισμένης” κριτικής;
Συχνά, η αφέλεια των ημιμαθών και η αμετροέπεια των αλαζόνων είναι πολύ πιο αποκαλυπτική από την ανάλυση των προβλημάτων:Είναι πολλά τα στερρεότυπα με τα οποία έρχονται αντιμέτωπα ττα παιδιά και οι έφηβοι ακόμη και μέσα στο σχολείο!
Ευχαριστώ το καλό σας περιοδικό, που μας επέτρεψε να παρακολουθήσουμε-έστω και από μακριά-την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση για το παιδικό βιβλίο.
Βησσαρία Ζορμπά Ραμμοπούλου (Συγγνώμη για το διπλό όνομα)
Συγγραφέας-Εκπαιδευτικός