Της Κατερίνας Γούλα. (Γαλλία).
Για 34η φορά, το σημαντικότερο γεγονός του κόσμου του βιβλίου στη Γαλλία έλαμψε στο Παρίσι με τη συμμετοχή 1.200 εκδοτών και 4.500 καλεσμένων συγγραφέων, με 500 συναντήσεις, 45 εκπροσωπούμενες χώρες και 10.000 περίπου διαφορετικούς τίτλους βιβλίων. Οι επισκέπτες που περιπλανήθηκαν στους διαδρόμους του Σαλονιού υπολογίζονται γύρω στους 200.000.
Τιμώμενη χώρα φέτος η Αργεντινή, σε μια προσπάθεια να φανεί το νέο της πρόσωπο που διεκδικεί τώρα που οι πληγές της δικτατορίας επουλώθηκαν και να δείξει την ζωηρή δημιουργικότητά της στον εκδοτικό και στον συγγραφικό τομέα. Από την άλλη βέβαια, τα περισσότερα βιβλία που είχε να επιδείξει πραγματεύονται ακριβώς αυτό το θέμα, την καταστολή που συνεχίζει να ρίχνει το βάρος της πάνω σην καθημερινότητα και στην καλλιτεχνική ζωή της χώρας. Το κλίμα δεν ξεκίνησε και πολύ θετικά, καθώς πολλοί νέοι συγγραφείς διαμαρτυρήθηκαν για τον «αποκλεισμό» τους από το Σαλόνι το οποίο σε συνεννόηση με την πρόεδρο της Δημοκρατίας της Αργεντινής, Κριστίνα Κίρχνερ, αποφάσισε να δώσει για άλλη μια φορά το λόγο σε ήδη καθιερωμένους συγγραφείς όπως τον Κορτάσαρ, τον Ρικάρντο Πίγκλια ή τον Μπόρχες, καλλιεργώντας έτσι το πολυκαιρισμένο προφίλ του στρατευμένου λατινοαμερικανού καλλιτέχνη που βρήκε καταφύγιο στη Γαλλία και αποσιωπώντας παράλληλα τα νέα ρεύματα που αναπτύσσονται μεταξύ νέων δημιουργών.
Τιμώμενη πόλη ήταν η Σανγκάη, δίνοντας έτσι στο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει πολλούς αγνώστους συγγραφείς, να ευχαριστηθεί με την ψυχή του αμέτρητα μάνγκα και άλλα κόμιξ, να παρακολουθήσει κουβέντες για το πώς η Γαλλία εμφανίζεται στη κινεζική λογοτεχνία αλλά και πώς οι Γάλλοι δημιουργοί βλέπουν τη σύγχρονη Κίνα.
Ιδιαίτερα απόν το πολιτικό βιβλίο με μόνη υπενθύμιση του φιλοσοφικού-κοινωνιολογικού αναβρασμού της χώρας τις αξιόλογες μεν πανεπιστημιακές εκδόσεις όπως οι PUF ή οι εκδόσεις της EHESS. Κατά τα άλλα, το Σαλόνι πλημμυρίστηκε από αστυνομικά, βιβλία μαγειρικής, μάνγκα όπως είδαμε παραπάνω, οδηγούς αυτοβοήθειας και κατάκτησης αυτού του περιβόητου μονίμως άπιαστου bien-être και βιβλία τέχνης ή ταξιδιωτικούς οδηγούς. Κάτι που μας δείχνει ότι μια υγιής ακόμη αγορά βιβλίου δε σημαίνει απαραίτητα ότι παράγονται και διαβάζονται και καλά βιβλία.
Η τελευταία μέρα του Σαλονιού ήταν αφιερωμένη στους επαγγελματίες. Οι πόρτες έκλεισαν για το κοινό και οι εκδότες είχαν την ευκαιρία να κουβεντιάσουν μεταξύ τους, να γυρίσουν από πάγκο σε πάγκο και να δουν από κοντά την εκδοτική παραγωγή των συναδέλφων τους, να μιλήσουν με γραφίστες, μεταφραστές, τυπογράφους, διορθωτές που ήρθαν να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Παρ’όλα αυτά, η παραγωγική εργασιακή ατμόσφαιρα επισκιάστηκε από τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών και ιδιαίτερα την έκρηξη του Front National σε πρωην βιομηχανικές επαρχιακές πόλεις φτωχών απολυμένων κατοίκων. Ο κόσμος του βιβλίου ήταν ιδιαίτερα ανήσυχος τη στιγμή που δηλώσεις καλλιτεχνών τάραζαν ήδη τα ειδησεογραφικά νερά, όπως για παράδειγμα η απειλή του Olivier Py, διευθυντή του Φεστιβάλ Θεάτρου της Αβινιόν, ότι θα πάρει κυριολεκτικά το φεστιβάλ και θα φύγει από την πόλη αν επικρατούσε ο υποψήφιος του Front National, κάτι που ευτυχώς δεν επαληθεύθηκε…
