της Μαρίζας Ντεκάστρο.
Ευγένιος Τριβιζάς
Το μωρό που του κλέψανε το μπιμπερό
Εικ. Ράνια Βαρβάκη
Εκδ. Μεταίχμιο
Καιρό είχαμε να διαβάσουμε τόσο χαριτωμένο βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά. Ο αγαπημένος των παιδιών εκδίδει αρκετά βιβλία το χρόνο, όμως δεν έχουν όλα την έμπνευση και το μπρίο του τρομερού βρέφους! Δυο κακοποιοί κλέβουν το αγαπημένο μπιμπερό του μωρού, κι αυτό, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, φεύγει για να τους βρει. Περιπλανιέται στις κακόφημες γειτονιές, συναντάει κάθε είδους κλέφτη και λωποδύτη, και τους βάζει όλους κάτω το δυναμισμό του. Γιατί ποιος μπορεί να φανταστεί ότι κινδυνεύει από ένα μωρό στις πάνες; Ο Τριβιζάς έγραψε ένα έμμετρο ‘μυθιστόρημα’ με σασπένς για πολύ μικρά παιδιά, με κεφάλαια όπως στα αστυνομικά βιβλία των μεγάλων.
Εκείνο που χαρακτηρίζει τη γραφή του είναι ότι, ενώ διδάσκει στα παιδιά τι είναι καλό και τι κακό και πόσο να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους όταν βρίσκονται εν δικαίω, όπως το μωρό στην προκειμένη περίπτωση, αφαιρεί παντελώς τον διδακτισμό από την ιστορία του. Για παράδειγμα, η μητέρα του μωρού θα μπορούσε να κλαίει και να οδύρεται με την τρέλα του παιδιού της να ριχτεί στο κατόπι των κακοποιών. Αντίθετα του προτείνει λύσεις για να προστατευτεί απ’ αυτούς. Το δεύτερο σημαντικό είναι ότι τολμάει, κι έχει τον τρόπο του, να αναφέρεται σε ένα σωρό καταστάσεις που δεν είναι παιδικές. Όπως, για παράδειγμα, οι κοκότες στα μπαρ, το ποτό, η μαγκιά, η χαρτοπαιξία…
Η εικονογράφηση της Ράνιας Βαρβάκη εξίσου οργιαστική με το κείμενο διαβάζεται σαν ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο. Με τον πλούτο της μας οδήγησε να σκεφτούμε πόσο παιδαγωγικά αξιοποιήσιμες μπορεί να είναι οι ζωγραφιές σ’ ένα βιβλίο για μικρά παιδιά οι οποίες, εκτός από την αισθητική καλλιέργεια, ακονίζουν την παρατηρητικότητα και προσθέτουν στο λεξιλόγιο. Αν δηλαδή κάποιος ψάξει μέσα στις εικόνες, πολύ πιθανόν να μην ασχοληθεί με τα παιχνίδια που προτείνονται στις τελευταίες σελίδες.
Κριστίνε Νέστλινγκερ
Ποιος φοβάται τον μπαμπούλα;
Εικ. Στεφανί Ράιχ,
Μετ. Μαρία Σούμπερτ
Εκδ. Διάπλαση
Ο μπαμπούλας είναι για να φοβίζει τα παιδιά, αλλά καταλήγει να φοβίζει τις μαμάδες. Και καλά κάνει! Ο Άντον, ένα αγοράκι, δεν μπορεί να περιορίσει τις αταξίες και ζει συνέχεια με την απειλή του μπαμπούλα, ενός τεράστιου άσχημου τέρατος με βαμπιρόδοντα και γεμάτο κακία. Όμως ο μπαμπούλας βαριέται κι αυτός να τον χρησιμοποιούν συνεχώς εναντίον των παιδιών, κι αντίθετα χαίρεται να παίζει μαζί τους. Για να παίξει με τον Άντον, συρρικνώνεται και γίνεται σαν παιδί. Όταν η αυστηρή μαμά του Άντον τον συναντά κρυμμένο κάτω από το κρεβάτι του γιου της, οι ρόλοι αλλάζουν: εκείνη από θύτης γίνεται θύμα και το παιδί προστάτης της. Συμπέρασμα: οι απειλές ποτέ δεν βοήθησαν να αλλάξει η στάση κανενός.
Η Κριστίνε Νέστλινγκερ, πάντα ανατρεπτική!
Κριστίν Ναμάν-Βιλμέν & Μαριάν Μπαρσιλόν
Το κοριτσάκι… και το ποντικάκι
Μετ. Αλέξανδρος Πανούσης
Εκδ. Διάπλαση
Ένα μικρό κορίτσι κι ένα ποντικάκι ζουν στο ίδιο σπίτι, το κορίτσι πάνω και το ποντίκι κάτω. Η συνάντησή τους καταλήγει σε μια τεράστια παρεξήγηση καθώς ο καθένας από τη μεριά του αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο τις αντιδράσεις του άλλου. Ο φόβος του κοριτσιού εκλαμβάνεται από το ποντίκι ως εκδήλωση χαράς και το αντίθετο. Όταν μετά από χρόνια διηγούνται αυτή τη συνάντηση στα παιδιά και στα εγγόνια τους, κάτι που τους αρέσει πολύ, ο αναγνώστης διαπιστώνει ότι πολλές φορές η πραγματικότητα δεν είναι μονοσήμαντη, αλλά διαφορετική για τον καθένα ανάλογα με την οπτική γωνία που κοιτάζει τα πράγματα και τη διάθεσή του. Με απλά λόγια, ας προσπαθήσουμε να δούμε τον άλλο σε όλες του τις διαστάσεις προτού του φορέσουμε μια συγκεκριμένη ταμπέλα.
