Το Νομπέλ Λογοτεχνίας για το έτος 2016 απονέμεται στον αμερικανό τραγουδοποιό και ποιητή Μπομπ Ντύλαν διότι «δημιούργησε νέους ποιητικούς εκφραστικούς τρόπους μέσα στη μεγάλη παράδοση του αμερικανικού τραγουδιού». Την ανακοίνωση έκανε το μεσημέρι της Πέμπτης 13 Οκτωβρίου, στη Στοκχόλμη, η μόνιμη γραμματέας της Σουηδικής Ακαδημίας Σάρα Ντάνιους. Σε ερώτηση δημοσιογράφου να τα όρια βράβευσης για το Νόμπελ Λογοτεχνίας διευρύνθηκαν η κ. Σάρα Ντάνιους δήλωσε: «Όχι, δεν τα έχουμε διευρύνει. Αν ανατρέξετε στην ιστορία του ποιητικού λόγου θα δείτε ότι και ο Όμηρος και η Σαπφώ συνέθεσαν ποιητικά έργα που απαγγέλλονταν και τραγουδιούνταν. Σήμερα διαβάζουμε τον Όμηρο. Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να διαβάζουμε και να ακούμε τα ποιήματα του Μπομπ Ντύλαν. Είναι ένας μεγάλος ποιητής στη μεγάλη παράδοση της αγγλόφωνης ποίησης».
Αυτό το νομπελ μας προβληματίζει. Δεν αμφιβάλουμε για το ταλέντο του Ντύλαν. Τον έχουμε επανειλλημένα απολαύσει με άπειρες μπουκάλες ουίσκυ, πολλά πολλά τσιγάρα και νωχελικές σκέψεις. Εχουμε καταναλώσει εξ αιτίας του δεκάδες κουτια algon για τον πονοκέφαλο, έχουμε αδειάσει τασάκια φίσκα στα αποτσίγαρα και έχουμε ακούσει τη φωνή της αγαπημένης μας να λέει πόσο της αρέσει η μουσική του Ντύλαν και να απολογείται για την τρύπα στον καναπέ μας από το τσιγάρο της. Ωραίες αναμνήσεις σίγουρα, αλλά το νόμπελ μήπως είναι υπερβολή;