Ναυάγια και απώλειες

Της Όλγας Σελλά

• Τώρα γιατί ακριβώς δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν ούτε σε μια κοινή ανακοίνωση διακοπής της συνεργασίας, δεν το γνωρίζω. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που μια συνεργασία δεν προχωράει. Αυτό συνέβη και με την ανακοινωθείσα, μέσω διαρροών είναι αλήθεια, συνεργασία του θεατρικού οργανισμού «Ακροπόλ» και του Διονύση Σαββόπουλου με το Θέατρο Τέχνης για την κωμωδία του Αριστοφάνη «Πλούτος», την καλοκαιρινή παραγωγή που, όπως όλα δείχνουν, θα δούμε και στην Επίδαυρο. Όμως προχθές  σχεδόν ταυτόχρονα ήρθαν οι ανακοινώσεις. Του Θεάτρου Τέχνης πρώτα που έλεγε τα εξής: «Το Θέατρο Τέχνης, προ τριμήνου, δέχτηκε μια πρόταση από τον Διονύση Σαββόπουλο να ανεβάσει στο Φεστιβάλ Επιδαύρου τον “Πλούτο” του Αριστοφάνη, σε δική του σκηνοθεσία και σε συμπαραγωγή με το θέατρο Ακροπόλ. Αφού συμφωνήθηκαν οι καλλιτεχνικοί και οι οικονομικοί όροι της συνεργασίας, το Θέατρο Τέχνης μαζί με το Ακροπόλ, κατέθεσαν πρόταση στο Ελληνικό Φεστιβάλ, στις 6 Φεβρουαρίου 2013, για τη συγκεκριμένη παραγωγή. Όμως από τότε, και ενώ το θέατρο Ακροπόλ αποδέχθηκε τους οικονομικούς όρους που έθεσε το Θέατρο Τέχνης, ο κύριος Σαββόπουλος από την έναρξη της συνεργασίας προχώρησε σε μια σειρά αθετήσεων και συμπεριφορών στις οποίες το Θέατρο  Τέχνης δεν μπορεί να συναινέσει. Κατά συνέπεια το Θέατρο Τέχνης αποσύρεται από τη συγκεκριμένη συμπαραγωγή».

Λίγο αργότερα ήρθε η απάντηση από τον Διονύση Σαββόπουλο, μέσω του μηχανισμού ενημέρωσης του «Ακροπόλ»:  «Είναι αλήθεια ότι από καιρό συζητούμε με το Θέατρο Τέχνης, την ιδέα μου για το ανέβασμα του αριστοφανικού “Πλούτου”. Με τον συνήθη ενθουσιασμό του ξεκινήματος, καταθέσαμε σχετική αίτηση στο Φεστιβάλ Αθηνών. Η συνεργασία μας  όμως, κατά τη διάρκεια των προβών δεν φάνηκε να οδηγεί, δυστυχώς, σε κάποιο ουσιαστικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και δεν θα ήταν νομίζω σωστό να χρησιμοποιήσουμε το όνομα του Θεάτρου Τέχνης για διακοσμητικούς και μόνο λόγους. Έθεσα αυτόν τον προβληματισμό μου στους ανθρώπους του Θεάτρου Τέχνης και τους άφησα να το σκεφτούν. Αντί άλλης απαντήσεως εκ μέρους τους, διαβάζω τώρα στο διαδίκτυο την βαρύγδουπη ανακοίνωση της αποχώρησής τους. Είναι η δεύτερη φορά που ναυαγεί συνεργασία μου με το Θέατρο Τέχνης. Ελπίζω την τρίτη φορά να τα καταφέρουμε καλύτερα». Ασάφειες υπάρχουν και στις δύο επιστολές. Αν δεν ήθελαν να σκεφτούμε διάφορα θα μπορούσαν με μια κοινή, λιτή ανακοίνωση να πουν ό,τι είχαν να πουν. Φαίνεται όμως ότι ήθελαν να πουν περισσότερα…

* Ηταν ένας από τους πολύ χαριτωμένους ζεν πρεμιέ της δεκατίας του ’60. Δεν είχε την υπερβολική αυτοπεποίθηση του Ανδρέα Μπάρκουλη, δεν είχε την εστέτ σοβαρότητα του Αλέκου Αλεξανδράκη, δεν είχε τη στιβαρότητα του Νίκου Κούρκουλου.  Ο Ανδρέας Ντούζος ήταν όμως χαριτωμένος, παιχνιδιάρης, είχε χιούμορ και κατάφερνε τελικά να κερδίσει το κορίτσι…

Ο Ανδρέας Ντούζος έχασε τη μάχη με τη ζωή τα μεσάνυχτα της Μεγάλης Δευτέρας. Ηταν 77 ετών (είχε γεννηθεί στις  19 Οκτωβρίου 1936. Εδώ και επτά χρόνια έδινε την άνιση μάχη με τη νόσο Αλτσχάιμερ και πριν από μερικούς μήνες ένα ατύχημα του έδωσε το τελειωτικό χτύπημα. Όμως οι ελληνικές ταινίες που πάντα προβάλλονται και πάντα είναι cult θα τον κρατούν όπως ήταν στα χρόνια της νιότης του, του κεφάτου ελληνικού κινηματογράφου. Θα χορεύει, θα ερωτεύεται πότε τη Λάσκαρη και πότε τη Μάρθα Καραγιάννη, θα κάνει παιχνίδια με τον Κώστα Βουτσά και τον Αλέκο Τζανετάκο.

*