Νέος θεσμός για τις ελληνογερμανικές σχέσεις

0
122

 

                   

 

 

 

Βαγγέλης Χατζηβασιλείου.

 

 

Δεν ξέρω αν στις ημέρες μας υπάρχει συγγραφέας που να έχει απασχολήσει την κριτική της λογοτεχνίας τόσο όσο ο Θανάσης Βαλτινός. Πολύ πρόσφατο δείγμα αυτού του ενδιαφέροντος, το οποίο παλαιότερα εκδηλώθηκε και μεταξύ των ιστορικών, η ημερίδα που διοργάνωσε το Κέντρο Νέου Ελληνισμού το περασμένο Σάββατο στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο (Freie Universitat) του Βερολίνου. Έλληνες πανεπιστημιακοί και κριτικοί, ξένοι νεοελληνιστές, αλλά και μεταφραστές της ελληνικής λογοτεχνίας επικέντρωσαν την προσοχή τους επί εννέα συνεχείς ώρες στη σχέση της πολιτικής με την Ιστορία, όπως έχει αποτυπωθεί στο Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, στα Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60, στην Ορθοκωστά και στον Ανάπλου, κάνοντας μια καινούργια αρχή για μια σειρά ζητημάτων τα οποία έχουν συζητηθεί κατ’ επανάληψη στο παρελθόν: από τον ρόλο του αφηγητή και των τεκμηρίων στη μυθιστορηματική αρχιτεκτονική του Βαλτινού μέχρι το πού ακριβώς εντοπίζεται το βάρος της ιστορικής αλήθειας στις μυθοπλασίες του (αν εντέλει μπορούμε να το εντοπίσουμε κάπου).

Με την ευκαιρία, ωστόσο, της αναφοράς στην ημερίδα για τον Βαλτινό, θέλω να πω δυο λόγια για τον θεσμό ο οποίος ανέλαβε τη διοργάνωσή της. Το Κέντρο Νέου Ελληνισμού είναι δημιούργημα της Έδρας Νεοελληνικών Σπουδών του Ελεύθερου Πανεπιστημίου και ανήκει οργανικά σ’ αυτό. Σκοπός του νεοϊδρυθέντος θεσμού (τα εγκαίνια έγιναν στις 6 Ιουνίου παρουσία εκπροσώπων της ακαδημαϊκής κοινότητας, φοιτητών, πολιτικών και διπλωματών) είναι η ανάπτυξη της ελληνογερμανικής συνεργασίας σε διεπιστημονικό επίπεδο και η έκδοση λογοτεχνικών και επιστημονικών έργων μέσω του εκδοτικού οίκου Ρωμιοσύνη (ανήκει πλέον στο Κέντρο). Το Κέντρο Νέου Ελληνισμού, που έχει διευθυντή του τον Μίλτο Πεχλιβάνο, καθηγητή της Έδρας Νεοελληνικών Σπουδών, υποστηρίζεται οικονομικά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, που θα καλύπτει για τα πρώτα οκτώ χρόνια της λειτουργίας του το 70% των αναγκών του ενώ την κάλυψη των υπόλοιπων δαπανών έχει αναλάβει το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο.

Τα νέα είναι σε κάθε περίπτωση παρήγορα: όταν ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα διεθνούς ακτινοβολίας, που φημίζεται για τον τομέα των ανθρωπιστικών σπουδών του, συμπράττει με την ιδιωτική πρωτοβουλία, έχοντας ως στόχο την ανάπτυξη της ελληνογερμανικής συνεργασίας στο πεδίο της λογοτεχνίας, μπορούμε να περιμένουμε μόνο τα καλύτερα.

Προηγούμενο άρθροΣυνοδοιπόροι στην ποίηση του κυβερνοχώρου
Επόμενο άρθροΟ «Ροβινσώνας Κρούσος» της Πόλης

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ