της Ελένης Σβορώνου.
To Λουλούδι, ένα εφηβικό μυθιστόρημα που απευθύνεται στα κορίτσια κυρίως, θέτει πολλά και ενδιαφέροντα ζητήματα.
Η Σάρλοτ, τελειόφοιτος του Λυκείου, είναι αποφασισμένη να κάνει σταδιοδρομία ως γιατρός. Ακολουθεί ένα αυστηρό πρόγραμμα μελέτης, πρακτικής άσκησης στο Πανεπιστήμιο και απογευματινής εργασίας σε ένα ανθοπωλείο. Τίποτα δεν πρέπει να την αποσπάσει από τον σκοπό της. Ιδίως τα αγόρια. Οι άντρες, οι εφήμεροι και επιπόλαιοι έρωτες, πήραν τη ζωή της μητέρας της η οποία σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό, έχοντας προηγουμένως καταναλώσει ικανή ποσότητα ουσιών. Μαζί της, την τραγική ώρα, ήταν ένας από τους εφήμερους έρωτές της. Η γιαγιά και η αδερφή της Σάρλοτ, επίσης παρασυρμένες από το παιχνίδι των επιπόλαιων σχέσεων, απέκτησαν παιδί σε πολύ νεαρή ηλικία και μάλιστα από ανάξιους άντρες. Η Σάρλοτ λοιπόν κρατιέται σε απόσταση μεγάλης ασφαλείας από τα αγόρια. Στο λιγοστό ελεύθερο χρόνο της προσέχει τον ανιψιό της. Η κοινωνική της ζωή περιορίζεται στη φιλία της με τον Κάρλος που, διόλου τυχαία, είναι ομοφυλόφιλος.
Η ηρωίδα ζει στο Λος Άντζελες, δυο τετράγωνα πιο κάτω από την κοσμική Σάνσετ Μπούλεβαρντ, όπου λάμπουν τα αστέρια της βιομηχανίας του θεάματος. Κι όμως. Δίπλα στη χλιδή υπάρχει η φτώχεια. Αθέατη αλλά υπαρκτή. Σε τρεις κάμαρες όλες κι όλες ζούνε η Σάρλοτ, η γιαγιά, η αδερφή και ο ανιψιός της. Παρά τις δυσκολίες, τα καταφέρνουν. Αγαπιούνται.
Ώσπου όλα ανατρέπονται όταν εμφανίζεται ο πρίγκιπας. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου πρίγκιπα. Είναι κούκλος, πλούσιος και διάσημος. Ένας εξαιρετικά δημοφιλής αστέρας της ποπ που προκαλεί παραλήρημα στο νεανικό κοινό, ιδίως στα κορίτσια, ερωτεύεται τη Σάρλοτ. Εκείνη είναι τόσο εκτός τόπου και χρόνου, απορροφημένη στα διαβάσματά της, που δεν αναγνωρίζει τον σούπερ σταρ στο πρόσωπο του νεαρού που την πολιορκεί. Όταν τελικά το ανακαλύπτει, θυμώνει, αντιστέκεται αλλά σιγά σιγά ενδίδει. Ως άλλη Σταχτοπούτα ή Pretty Woman η Σάρλοτ εισάγεται στην πολυτέλεια, τα ακριβά αυτοκίνητα, τα διαμαντένια βραχιόλια, τα μεταξωτά φορέματα, τα υπερπολυτελή εστιατόρια και τα σπίτια φρούρια με πισίνες.
Αλλά ο πρίγκιπας φέρεται με εντιμότητα. Περνάει κι αυτός την κρίση του. Έχει πληγώσει θανάσιμα, έχει προκαλέσει την αυτοκτονία μιας θαυμάστριας, και έχει χάσει τον δημιουργικό του οίστρο. Θέλει να πάρει τα πράγματα από την αρχή. Στο πρόσωπο της αθώας και υπεράνω πάσης επιθυμίας για λούστρο Σάρλοτ βρίσκει τον άγγελό του. Ως πότε όμως; Ως τη στιγμή που θα πάρει πάλι την ανιούσα. Ως τη στιγμή που θα βγει στη σκηνή ξανά, με τα νέα του τραγούδια, τα εμπνευσμένα από τη μούσα του, και οι προβολείς θα στραφούν ξανά απάνω του. Τότε διολισθαίνει στον προηγούμενο εαυτό του και προδίδει τη μούσα του. Στο μεταξύ η Σάρλοτ έχει παραδοθεί πλήρως. Είναι έτοιμη να θυσιάσει τα πάντα για εκείνον. Ακολουθεί μια μεγάλη διάψευση, μια βαθιά απογοήτευση, ένα βούλιαγμα της καρδιάς της, ένας σπαραγμός ψυχής και στο τέλος μια μελαγχολία, μία νοσταλγία. Αλλά η ηρωίδα θα σταθεί στα δυο της πόδια και τότε είναι που θα βρει μια νέα ισορροπία με τον πρίγκιπά της που έχει στο μεταξύ πάρει κι αυτός το μάθημά του.
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα του πλούτου, η πολυτέλεια, η φήμη, η δόξα, η χρυσόσκονη της βιομηχανίας του θεάματος συμπρωταγωνιστούν στην ιστορία. Πιθανόν για να αμφισβητηθούν. Για να δειχθεί το σαθρό τους υπόβαθρο. Αλλά να που τελικά όλοι οι ήρωες μοιάζουν διαποτισμένοι από αυτή τη χρυσόσκονη ακόμη κι όταν της αντιστέκονται.
Τι είναι τελικά η Σάρλοτ; Μια Σταχτοπούτα ή ένα κορίτσι που παίρνει τη ζωή στα χέρια του; Λίγο και από τα δυο. Καταφέρνει τελικά να μετατρέψει την ορμή του νεανικού έρωτα σε ώριμη αγάπη και να κερδίσει ξανά τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπεια της χειραφετημένης γυναίκας. Ούτε γατούλα ούτε σύγχρονη μέγαιρα. Πρωτότυπο. Γιατί όσο συνηθισμένο είναι το στερεότυπο της Σταχτοπούτας, άλλο τόσο είναι και αυτό της άνευ θηλυκότητας και ερωτισμού πολεμίστριας. Άλλωστε, όπως δείχνει και η εξαιρετική περιγραφή της ερωτικής απογοήτευσης της Σάρλοτ, δεν είναι καθόλου εύκολος, καθόλου ροζ, ο έρωτας.
Οι δυο συγγραφείς του μυθιστορήματος, η Ελίζαμπεθ Κραφτ και η Σέι Όλσεν, είναι επαγγελματίες σεναριογράφοι και παραγωγοί της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Ο τρόπος γραφής είναι εμφανώς διαποτισμένος από τη λογική του σεναρίου. Στις ευχαριστίες οι συγγραφείς αναφέρονται σε μία σειρά από ανθρώπους που συνέβαλαν στη δημιουργία του μυθιστορήματος. Προϊόν εργασίας αρκετών ανθρώπων που ελέγχουν την ποιότητα του «σεναρίου-μυθιστορήματος», το Λουλούδι είναι από τις ιστορίες που έγιναν βιβλία πριν γίνουν τηλεοπτική σειρά.
Η οθόνη και το χαρτί αλληλοεπηρεάζονται όλο και περισσότερο στη νεανική λογοτεχνία.
Ιnfo: Ελίζαμπεθ Κραφτ-Σέι Όλσεν, Λουλούδι. Πατάκης: 2017.
