Της Κατερίνας Γούλα.
40.000 ευρώ είναι το πρόστιμο που επιβλήθηκε στη συγγραφέα Christine Angot και τον εκδοτικό οίκο Flammarion για παραβίαση προσωπικών δεδομένων της Elise Bidoit, πρώην συζύγου του μετέπειτα συντρόφου της συγγραφέως. Η ενάγουσα κατηγόρησε την Angot ότι χρησιμοποίησε για το βιβλίο της “Les Petits” προσωπικές πληροφορίες που επέτρεπαν την ταυτοποίηση της από γνωστούς και μη. Παρά τους ισχυρισμούς της συγγραφέως ότι άλλαξε το όνομα της ηρωίδας και χρησιμοποίησε τις λεπτομέρειες της ζωής της Bidoit (όπως το βιασμό της μεγαλύτερης κόρης της από τον πατέρα της…) σαν μυθιστορηματικό υλικό, το δικαστήριο έκρινε ότι φωτογραφίζεται συστηματικά η ενάγουσα και ότι της επιβάλλει ένα είδος δημόσιας καταδίωξης μέσα από τα 20.000 αντίτυπα του βιβλίου. Η Angot δεν είναι γνωστή στην Ελλάδα αλλά στη Γαλλία ανήκει στο πολυσυζητημένο, αν όχι διαβόητο, ρεύμα της σύγχρονης ερωτικής λογοτεχνίας στο οποίο συγκεταλέγονται και οι Virginie Despentes, Catherine Millet, Marie Nimier, Catherine Cusset, Claire Castilllon, Annie Ernaux, Catherine Breillat, Cecile de la Baume, και πολλές άλλες, χωρίς βέβαια το ταλέντο να είναι ισόποσα κατανεμημένο μεταξύ τους…
Άλλο πρόστιμο 10.000 ευρώ επιβλήθηκε λίγες μέρες πριν στον εκδοτικό οίκο Robert Laffont μετά από κατηγορίες του Raphaël Duroy κατά του βιβλίου “Colères” με συγγραφέα τον… πατέρα του ενάγοντα, Lionel Duroy, στο οποίο ο τελευταίος περιγράφει τη θυελλώδη σχέση τους και τα προβλήματα του γιου του με ναρκωτικά μέσα από ανατυπώσεις πραγματικών μέιλ που αντάλλαξαν οι δυο τους…
Και φυσικά ο Dominique Strauss-Kahn κέρδισε 50.000 ευρώ από τη Marcela Iacub καιτις εκδόσεις Stock για το βιβλίο που περιγράφει την ερωτική σχέση τους – το οποίο κατάφερε να εκτοπίσει τον Mισέλ Ουελμπέκ και τη Γιασμίνα Ρεζά και να κερδίσει το Prix de la Coupole 2013 – αλλά και 25.000 από το περιοδικό Le Nouvel Obserbateur για παραβίαση της ιδιωτικότητάς του.
Στο παρελθόν, τέτοιες υποθέσεις εχουν απασχολήσει στη Γαλλία πλήθος συγγραφέων (Régis Jaufret, Patrick Poivre d’Arvor, Mathieu Lindon, Nicolas Fargues, κ.ά) αλλά παρόμοια προβλήματα είχαν ήδη ταλαιπωρήσει και τους Jules Vern ή Georges Simenon. Οι δικαστές που ήρθαν αντιμέτωποι με αυτή τη σπαζοκεφαλιά έπρεπε να αποφασίσουν αν θα δώσουν το βήμα στην ελευθερία της δημιουργίας ή στην ιδιωτική ζωή ακροβατώντας ανάμεσα σε αυτά τα δύο πεδία δικαιωμάτων με μόνο γνώμονα τη δυνατότητα αναγνώρισης του θιγόμενου προσώπου περά από τον στενό κύκλο των πολύ κοντινών του ανθρώπων. Κι ενώ παραδοσιακά η πλάστιγγα έγερνε προς την ελευθερία έκφρασης του δημιουργού, οι καιροί φαίνεται ότι άλλαξαν…
