του Χρήστου Τσιάμη
Λέσβος
Να γράψω λοιπόν
ακόμα ένα ποίημα
για το κρίμα.
Και τι να πώ;
Δείτε, πόσους
πνίγει το κύμα.
Κομμάτια στο γιαλό,
η σκέψη που ’χει φύγει
μακριά στη δύση,
η ματιά που ’χει γυρίσει
πρός τα μέσα ήδη,
η καρδιά το βαρίδι
που τους βυθίζει.
Σκέφτομαι τη γυναίκα
εκείνη, παλιά, σε φυγή,
σ’ ένα σκάφος έρμαιο
στο ίδιο κύμα που σπάει
αιώνια σ’ αυτό το νησί.
Τη σκέφτομαι στα κύματα
μ’ ένα φορτίο ποιήματα.
Απ’ το ναυάγιο εκείνο
σήμερα τι έχει απομείνει;
Λίγα κομματάκια μνήμης.
25-26 Φεβρουαρίου, 2016
