Φίλιππος Φιλίππου
Η αστυνομική λογοτεχνία, όπως έχουμε ξαναγράψει, έχει αρχίσει εδώ και καιρό να γοητεύει ως είδος κάποιους συγγραφείς, γυναίκες και άνδρες, οι οποίοι πριν μερικά χρόνια ούτε να το σκεφτούν δεν θα τολμούσαν το ενδεχόμενο να γράψουν αστυνομικό μυθιστόρημα. Η αφήγηση εγκλημάτων, οι έρευνες για τη διαλεύκανσή τους και οι λόγοι που οδηγούν τους ανθρώπους στη διάπραξή τους αποτελούν πεδίον δόξης λαμπρόν για όσους θεωρούν ότι διαθέτουν τα σχετικά προσόντα. Μετά, λοιπόν, από τους δημοσιογράφους, τους δικηγόρους, τους κοινωνιολόγους, τους οικονομολόγους, τους εκπαιδευτικούς, τους γιατρούς, τους σκηνοθέτες, τους ηθοποιούς, ήρθε η σειρά των χημικών. Η Μαρία Τζίτζη, οινολόγος και γευσιγνώστρια, με συμμετοχή σε διεθνείς διαγωνισμούς, έχοντας εκδώσει βιβλία σχετικά με την ειδικότητά της (Στοιχεία οινολογίας: Η τέχνη του οινοχόου, Του κόσμου τα παράξενα κρασιά) εκτίθεται δημοσίως με το αστυνομικό μυθιστόρημα Φλαμπέ –έχει προηγηθεί το μυθιστόρημα Σκοτεινό κελάρι.
Φλαμπέ (η γαλλική λέξη flambé, δηλαδή πυρπολημένος, είναι γαστρονομικός όρος και σημαίνει μια ειδική τεχνική σερβιρίσματος), ξεκινάει αλά σκανδιναβικά, με ένα περίστροφο στο χέρι κάποιου και τη φράση «τώρα θα αποδοθεί δικαιοσύνη». Η ιστορία αρχίζει στην Κύπρο, όπου καταφτάνει ο αστυνομικός Φίλιππος Μελάς, καλεσμένος από τον αρχηγό της κυπριακής αστυνομίας Ανδρέα Λίξη, για να διερευνήσει τους ξαφνικούς θανάτους τεσσάρων ανθρώπων, δοκιμαστών κρασιού, σε έναν διαγωνισμό που έγινε στη Λεμεσό. Πρόκειται για έναν γερμανό μάγειρα, τον Κουρτ, έναν ισπανό οινοχόο, τον Μιγκέλ, κι έναν άγγλο δημοσιογράφο, τον Τομ. Ο τέταρτος νεκρός, ο Τάσος Κανατάκος, ανήκε στους οργανωτές του διαγωνισμού. Κι οι τέσσερις θάνατοι εκ πρώτης όψεως μοιάζουν με αυτοκτονίες, αλλά ενδεχομένως να πρόκειται για δολοφονίες. Ειδικά, η περίπτωση του Κανατάκου προβληματίζει τους αστυνομικούς επειδή στο αίμα του ανιχνεύτηκε Βιάγκρα, κάτι που βρέθηκε και στο αίμα της Στεφανί, της Ιταλίδας συμβούλου του διαγωνισμού. Μήπως πήρε υπερβολική δόση και άρα ήταν ατύχημα;
Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο σήμερα, ωστόσο όλα άρχισαν το1985, όταν ο Λουί Καραντί, διάσημος σεφ σε όλον τον κόσμο, παρασυρμένος από τον πυρετό του τζόγου, παίζει και χάνει το ένα από τα τρία αστέρια Μισελέν που έχει κερδίσει το εστιατόριο του στην Ελβετία. Σ’ εκείνο το τραπέζι της πόκας συμμετείχαν οι τέσσερις νεκροί, όλοι υπάλληλοι και συνεργάτες του εστιατορίου του Καραντί. Ποιος μπορεί να βοηθήσει τους δύο αστυνομικούς στη λύση του μυστηρίου των δολοφονιών τους; Ίσως η όμορφη Στεφανί. Επίσης, πρέπει να εξηγηθεί και η εξαφάνιση του σεφ Καραντί, άλλο αίνιγμα κι αυτό. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της πλοκής είναι ανίχνευση του Βιάγκρα στο κρασί του Κανατάκου και της Στεφανί, που όμως δεν διατηρούσαν ερωτική σχέση. Αυτό θυμίζει την περίπτωση της Άγκαθα Κρίστι, η οποία στα έργα της χρησιμοποιούσε δηλητήρια –είχε μάθει τα πάντα γι’ αυτά στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν εργάστηκε σε φαρμακείο νοσοκομείου.
Ένα ταξίδι στον λαμπερό κόσμο της γαστρονομίας, χαρακτηρίζει το μυθιστόρημα ο ανώνυμος συντάκτης του κειμένου στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Πράγματι πρόκειται για μια διαδρομή από την Κύπρο στη Γαλλία, συγκεκριμένα στη Λυών, την πρωτεύουσα της γαστρονομίας, και στην Ελβετία, συγκεκριμένα στη Γενεύη στον αμπελότοπο του Βαλέ. Δεν είναι, βεβαίως, μόνο αυτό. Είναι, κυρίως, μια περιπλάνηση στον εσωτερικό κόσμο κάποιων ηρώων, στα αρχέγονα ένστικτα του έρωτα και της εκδίκησης, αφού η εκδίκηση είναι το κίνητρο για τα εγκλήματα, αυτή θρέφει τον δολοφόνο ή τους δολοφόνους. Οι αναγνώστες γνωρίζουν καλά πως το χρήμα και η εκδίκηση αποτελούν τα δύο βασικά στοιχεία που αξιοποιούν οι συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας στο γράψιμο των βιβλίων τους, ενώ την ανάγκη για εκδίκηση την έχουν περιγράψει χιλιάδες χρόνια πριν οι αρχαίοι έλληνες τραγικοί στα έργα τους.
info: Μαρία Τζίτζη,Φλαμπέ, Εκδόσεις Νεφέλη, 2017, σελ. 296, τιμή 14,90 ευρώ
