To Βγάλε ένα φύλλο… όπως δηλώνει ο υπότιτλός του είναι μια ανθολογία ισπανόγραφου ερωτικού μικροδιηγήματος που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη το 2014 σε επιμέλεια Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και με πρόλογο του Μιχάλη Μητσού. Η μετάφραση είναι προϊόν των εργαστηρίων μετάφρασης μικροδιηγημάτων από τα ισπανικά στα ελληνικά που οργάνωσε και συντόνισε ο αναπληρωτής καθηγητής Εφαρμοσμένης Μεταφρασεολογίας του ΑΠΘ, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στο Κέντρο Ισπανικής, Πορτογαλικής και Καταλανικής γλώσσας Abanico κατά τις περιόδους Φεβρουαρίου – Μαΐου 2013 και Φεβρουαρίου – Ιουνίου 2014. Συμμετείχαν οι: Ελένη Βότση, Χρυσάνθη Γιαννιά, Ελένη Γκόγκου, Βαγγέλης Καμπούνιας, Ασπασία Καμπύλη, Eduardo Lucena, Ζωή Μαγουλά, Μαρία Μελαδάκη, Ελένη Παλαιολόγου, Κατερίνα Παπαδάκη, Αγγελική Παλασοπούλου, Μαρία Ρουσάκη.
Βλέποντάς τον σκράπα στα προκαταρκτικά, η Εύα το πήρε πάνω της: «Παίζουμε τη δασκάλα. Μαθητή Αδάμ, βγάλε ένα φύλλο!»
Καρολίνα Φερνάντες (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ)
Γάτα
Και ενόσω εσύ, κρυμμένος πίσω από τις κουρτίνες του σαλονιού σου, με κοιτάζεις, εγώ ανοίγω τα πόδια μου δίπλα στην πισίνα και τα τρίβω, το ένα με το άλλο, πολύ αργά, το κεφάλι προς τα πίσω, τα μάτια ανοιχτά πίσω από τα γυαλιά ηλίου, και μιλάω για τη γάτα μου με την αρραβωνιαστικιά σου.
Εσπίδο Φρέιρε (ΙΣΠΑΝΙΑ)
Το φιλί
Το φιλί ήταν θανατηφόρο, ποτέ δεν είχε υπάρξει έρωτας τόσο παράφορος. Γνωρίστηκαν και κυριεύτηκαν από πόθο. Έσμιξαν. Χάνονταν στα κορμιά τους για να βρεθούν στα γράμματα που αντάλλασσαν όταν οι ρυθμοί του κόσμου τούς χώριζαν. Έζησαν μαζί τέσσερα χρόνια, τους χώρισε ένας ανόητος καβγάς. Ακολούθησαν μήνες με δάκρυα και ξαγρύπνιες και μοναξιές. Ο κόσμος τούς ένωσε ξανά σε μια γιορτή, κόσμος ραδιούργος που παίζει με τους ανθρώπους και τις αδυναμίες τους. Ήξεραν ότι θα συναντηθούν. Στην αρχή προσποιήθηκαν τους αδιάφορους, αλλά η ένωση ήταν γεγονός και όταν ξεσπάει πόλεμος είναι αδύνατον να αγνοήσεις τον εχθρό. Κοιτάχτηκαν, πλησίασαν ο ένας τον άλλο, μυρίστηκαν, βγήκαν στον κήπο, μίλησαν. Κατά τα μεσάνυχτα αντάλλαξαν χάδια. Πριν μπουν ξανά στο σαλόνι χωρίστηκαν, εκείνη διόρθωσε το κραγιόν της, εκείνος έβαλε την αλοιφή στα χείλη του. Στην πόρτα αγκαλιάστηκαν, ένωσαν τα στόματά τους… και έπεσαν κατρακυλώντας στη σκάλα, χωρίς πόνο, χωρίς αγωνία, χωρίς ζωή. Έληξε η μάχη χωρίς να χυθεί αίμα, χωρίς αιχμαλώτους, χωρίς κατεστραμμένες πόλεις, χωρίς αθώα θύματα. Τους έθαψαν μαζί.
Την Κυριακή θα ντυθώ στα μαύρα, θα πάω λουλούδια στους τάφους τους και θα βάλω στην άκρη το μπουκαλάκι για να φυλάξω τις σταγόνες που δεν διαπότισαν τα χείλη τους. Είναι οδυνηρό να πουλάς δηλητήριο, αλλά κάποιος πρέπει να το κάνει.
Αρμάντο Πάες (ΜΕΞΙΚΟ)
Πινόκιο
Στο κρεβάτι, οι δεσποινιδούλες να λέει ψέματα τον παρακινούν όταν ανακαλύπτουν ότι δεν είναι η μύτη αυτό που του μεγαλώνει κάθε φορά.
Νταβίδ Μορένο Σανθ (ΙΣΠΑΝΙΑ)
