Της Αλεξάνδρας Σαμοθράκη (Λονδίνο- ανταπόκριση).
- Τα βραβευμένα με Μπούκερ βιβλία της Χίλαρι Μαντέλ ‘ Wolf Hall’ και ‘Bring up the Bodies’ (ελληνικός τίτλος του δεύτερου ‘Γεράκια’ και τα δυο από τις εκδόσεις Πάπυρος) θριαμβεύουν πλέον ως θεατρικά έργα στο θέατρο Swan της Royal Shakespeare Company στο Stratford-upon-Avon.
Τα εισιτήρια έχουν γίνει ανάρπαστα και οι κριτικές είναι διθυραμβικές. Σύμφωνα με την εφημερίδα Telegraph, μπορεί οι 1000 και πλέον σελίδες των 2 βιβλίων να μην είναι δυνατόν να αποδοθούν με φωτοτυπική ακρίβεια, τα δύο θεατρικά όμως, συνολικής διάρκειας 6 και ωρών, αποδίδουν ικανοποιητικά το πνεύμα των βιβλίων, είναι ‘εξαιρετικά συγκινητικά και απίστευτα διασκεδαστικά’.
Η μεταφορά των βιβλίων στο θέατρο έγινε από τον Mike Poulton που σε στενή συνεργασία με τη Μαντέλ, κατήργησε το εύρημα της να ακολουθεί με μια φανταστική κάμερα τον πρωταγωνιστή της και μέγα μηχανορράφο της αυλής του Ερίκκου του 5ου , Thomas Cromwell, με τρόπο που αποδίδει τις σκέψεις του σα να είσαι όχι μέσα στο κεφάλι του, αλλά στο κατόπι του. Αντί αυτού, χρησιμοποιούνται δυο χαρακτήρες που υπήρχαν και στα βιβλία (ο Rafe Sadler και ο Thomas Wyatt) με ένα διαφορετικό τρόπο- ο Cromwell συζητά μαζί τους θέματα που τον απασχολούν και που θα ήταν αδύνατον να αποδοθούν στη σκηνή αφού στο βιβλίο παρουσιάζονται μόνο σαν φευγαλέες σκέψεις ή συμπεράσματα.
- Άλλο ένα βιβλίο υποψήφιο για Μπούκερ (που περιέργως δεν το κέρδισε), ‘Το Ευαγγέλιον κατά Μαρία’ του Colm Toibin, μεταφέρεται το Μάιο στη σκηνή του Barbican, μετά από δυο πετυχημένες σεζόν στο Broadway. Το θεατρικό κείμενο, επίσης δια χειρός Toibin, ακολουθεί την εξομολόγηση της Παναγίας για το τι πραγματικά έκανε κατά τη διάρκεια της Σταύρωσης, πώς την αντιμετώπιζαν οι Απόστολοι, πώς κατάφερε να επιβιώσει το θάνατο του γιού της. Συνταρακτικά ανθρώπινο, θεϊκά καλογραμμένο και βαθιά λογοτεχνικό, με την πιο ουσιαστική έννοια, δίνει το τέλειο υλικό στην καταξιωμένη Fiona Shaw για τον καλύτερο μονόλογο της καριέρας της. (Αν διαβάζει κάποιος έλληνας θεατρικός παραγωγός παρακαλώ ας πιάσει το υπονοούμενο).
- Στις 9 Ιανουαρίου, άνοιξε τις πόρτες του το δίδυμο, χειμερινό αδελφάκι του Globe, το Sam Wanamaker Playhouse, που σύμφωνα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή τους, τον Dominic Dromgoole, είναι το αντίθετο του. Χωρητικότητας μόλις 340 θέσεων, με καθίσματα εχθρικά προς τους πισινούς(!) κατά την κριτικό της Guardian, Susannah Clapp, με κανονική οροφή και φωτισμό αποκλειστικά από κεράκια, το θέατρο έχει χτιστεί με τα πρότυπα της ιακωβιανής εποχής αναπλάθοντας μια αλλοτινή ατμόσφαιρα ή, όπως πιο πεζά έθεσε ο κριτικός της Evening Standard, τις συνθήκες που οδήγησαν στην εξάπλωση της βουβωνικής πανώλης. Πρώτο έργο στο ρεπερτόριο του ‘Η Δούκισσα του Μάλφι’ του Τζον Γουεμπστερ, σε σκηνοθεσία του Dromgoole, με θέμα τις δολοπλοκίες δυο αδελφών που προσπαθούν να τρελάνουν και να σκοτώσουν τη δούκισσα αδελφή τους επειδή έχει ερωτευτεί το λάθος άνδρα. Μακάβριο, σκοτεινό και γεμάτο υπεκφυγές, η πλοκή του έργου δένει τέλεια με το ημίφως των κεριών και τον σχεδόν κλειστοφοβικό χώρο του νέου θεάτρου. Τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί για τη συγκεκριμένη παράσταση, υπάρχουν όμως για επόμενες καθώς και για διάφορα κονσέρτα κλασσικής μουσικής που θα δίνονται στο χώρο του θεάτρου.
