| Tης Ολγας Σελλα.Οι τελετές παραλαβής παράδοσης στα υπουργεία φαίνεται ότι δεν αποτελούν μόνο τυπικές εκδηλώσεις για να δοθεί η ευκαιρία να πει ο πρώην στον επόμενο φιλοφρονήσεις ή «καρφιά». Σηματοδοτεί και κάτι άλλο, βαθύτερο: τη συνέχεια. Της πολιτείας και των θεσμών κατʼ αρχάς. Υποθέτω ότι γιʼ αυτό τον λόγο καθιερώθηκαν, και έχει συμβεί πολλές φορές οι πολιτικοί να υποδέχονται τους διαδόχους τους που προέρχονται και εκπροσωπούν διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Απʼ ό,τι ξέρω ουδείς πρώην ή επόμενος διανοήθηκε ποτέ να μην παραστεί σε τέτοια τελετή.
Κι όμως αυτός ο θεσμός της συνέχειας μʼ έναν τρόπο και τηρουμένων των αναλογιών διακόπηκε το περασμένο Παρασκευοσάββατο στην Επίδαυρο, αφού ο νυν καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Σωτήρης Χατζάκης, δεν παρακολούθησε καμία από τις δύο παραστάσεις του «Κύκλωπα», του σατυρικού δράματος του Ευριπίδη. Κι όχι γιατί είχε κάτι έκτακτο και έλειπε από τον χώρο. Εκεί ήταν, μόνο που δεν μπήκε ποτέ μέσα. Εμεινε έξω, δίπλα σʼ εκείνο το δέντρο των ραντεβού που δίνουμε πολλοί μπαίνοντας και βγαίνοντας από το αρχαίο θέατρο. Παρότι δεν έχει δώσει δείγματα της δουλειάς του στο Εθνικό, παρά μόνο το ρεπερτόριο της ερχόμενης χρονιάς, έχουν ήδη γραφτεί πολλά για τον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού. Ισως πρόωρα. Ακολούθησε η παραίτηση του προέδρου του Δ.Σ. του Εθνικού, Σταύρου Ξαρχάκου και μία συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Αυτές ήταν μέχρι στιγμής οι δημόσιες παρουσίες του ως καλλιτεχνικός διευθυντής. Και την περασμένη Παρασκευή ήταν η πρώτη παρουσία του Εθνικού στην Επίδαυρο για φέτος και η πρώτη παρουσία του στο κοίλον με την ιδιότητα του καλλιτεχνικού διευθυντή του θεάτρου που ορίστηκε να διευθύνει για τα επόμενα τρία χρόνια. Δεν γνωρίζω ποιος ήταν ο λόγος που επέλεξε να μην παραστεί στην παράσταση. Ακουσα κάποιες ερμηνείες-δικαιολογίες, αλλά δεν μου φάνηκαν ικανές να καλύψουν το ατόπημα. Αυτό που τελικά φάνηκε ήταν σαν ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού να αγνόησε αυτή την πολύ σοβαρή παράμετρο, που διέπει (πρέπει να διέπει) πολλές στιγμές του δημόσιου και του ιδιωτικού βίου, πόσω μάλλον του πολιτισμού: τη συνέχεια. Θέλω να ελπίζω ότι ήταν μια ατυχής στιγμή, ένας κακός υπολογισμός λανθασμένων κινήσεων για τον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού που δίνουν, όμως, το δικαίωμα σε διάφορες σκέψεις και κρίσεις. Κι όχι τίποτʼ άλλο, αλλά πολλά από τα δεινά αυτού του τόπου προέρχονται από αυτή την έλλειψη συνέχειας: των καλών πρωτοβουλιών, των υγιών προτάσεων, δράσεων και θεσμών. Και συχνά αυτή η έλλειψη συνέχειας γίνεται ακόμη χειρότερη, όταν ακολουθεί το απόλυτο ξερίζωμα όσων είχαν προηγηθεί. Ακριβώς γιʼ αυτούς τους λόγους, ακριβώς για την αξία της συνέχειας, το μικρό περιστατικό της Επιδαύρου δεν αφορά μόνο τον θεατρικό μικρόκοσμο, αλλά πολύ περισσότερους. (Καθημερινή 6/8) |
