Από τον Σπύρο Κακουριώτη.
Με ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα, που επιχειρεί να αναλύσει τις πολλαπλές διαστάσεις της κρίσης, πριν και μετά την περίοδο των μνημονίων, κυκλοφορεί το 1861ο τεύχος της Νέας Εστίας, το έκτο της νέας περιόδου τριμηνιαίας έκδοσής της, υπό τη διεύθυνση του ιστορικού Νίκου Καραπιδάκη.
«Από τις κρίσεις στην κρίση» επιγράφεται το αφιέρωμα, μέσα από το οποίο γνωστοί πολιτικοί επιστήμονες, οικονομολόγοι κ.ά. επιχειρούν να ανιχνεύσουν στο παρελθόν του ελληνικού κράτους και κοινωνίας τα αίτια της σημερινής κρίσης, να αποτυπώσουν τις εκφράσεις της στην πολιτική, την οικονομία, τη διοίκηση, αλλά και τον πολιτισμό, να καταθέσουν, τέλος, προτάσεις για το «μετά», τη δύσκολη περίοδο που θα ακολουθήσει το τέλος του κύκλου της κρίσης.
Παράλληλα με όλες αυτές τις πτυχές, οι συγγραφείς εστιάζουν στην, πάνω απ’ όλα, αξιακή κρίση την οποία βιώνει η ελληνική κοινωνία, η οποία «εισήλθε στον κόσμο της μετανεωτερικότητας και της παγκοσμιοποίησης απογυμνωμένη από εκείνο το σύστημα αξιών που νοηματοδοτούσε τον ατομικό και το συλλογικό της βίο». Έτσι, όπως σημειώνει ο ιστορικός Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος, στο εισαγωγικό κείμενό του «Ποια Δημοκρατία θέλουμε (και ποια μπορούμε); Θεσμοί, εξουσία, λαός από την παλιά στην νέα εποχή», η μόνη δίοδος, ατομικής πάντα, «συμμετοχής μας στον νέο γενναίο κόσμο της παγκοσμιοποίησης αποδείχθηκε ότι ήταν η υπερκατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων –σχεδόν ποτέ η παραγωγή ή ακόμη καλύτερα η επινόησή τους»…
Στις οικονομικές πτυχές της κρίσης εστιάζονται περισσότερο τα κείμενα των καθηγητών Πάνου Καζάκου («Καθεστωτική αλλαγή και ανάπτυξη στον αστερισμό των –παλαιών και νέων– μνημονίων»), Παναγιώτη Λιαργκόβα («Ένας απολογισμός των μνημονίων και οι προοπτικές ανάπτυξης») και Βασίλη Πεσμαζόγλου («Ερμηνεύοντας την κρίση. Διερευνώντας αναπτυξιακές προοπτικές»).
Στον «μεγάλο ασθενή», το κράτος και τη διοίκηση, κεντρική ή τοπική, αναφέρονται οι συνεισφορές των καθηγητών Αντώνη Μακρυδημήτρη («Είναι εφικτή η αλλαγή της διοίκησης στην Ελλάδα, σήμερα;»), Θεόδωρου Ν. Τσέκου («Κράτος εν κρίσει») και Αθανασίας Τριανταφυλλοπούλου («Θεσμοί της τοπικής αυτοδιοίκησης για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης»), ενώ το πλούσιο αφιέρωμα του καλού περιοδικού ολοκληρώνεται με το κείμενο της καθηγήτριας Ευγενίας Μπιτσάνη για τις «Αιτίες της πολιτισμικής κρίσης στην Ελλάδα».
Από την υπόλοιπη, αμιγώς φιλολογική ύλη της Νέας Εστίας που κυκλοφορεί, ξεχωρίζουμε το κείμενο του Ευριπίδη Κλεόπα για την κυπριακή εμπειρία του Γιώργου Σεφέρη και τη σχέση του με τον Ευάγγελο Λουίζο «Ένα απόγευμα στην Έγκωμη», η συνέχιση της δημοσίευσης των επιστολών του Κωνσταντίνου Μέρτζιου προς τον Σωκράτη Κουγέα (1957-1965), το κείμενο της Αθηνάς Κακούρη για τον Σταύρο Αγγ. Βλάχο, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας από την Εστία της μαρτυρίας του Δέκα μικρά χρόνια (1887-1897). Αναμνήσεις από τη ζωή στην Αθήνα λίγο πριν ανατείλει ο 20ός αιώνας, με τίτλο «Το φάντασμα», καθώς και της Μιχαήλας Καραμπίνη-Ιατρού για την «ελληνική εμπειρία» του αμερικανού συγγραφέα Stephen Crane (1871-1900) κατά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 («Ανάμεσα στο γαλάζιο και το μαύρο») κ.ά.
[ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, Ευριπίδου 84, 105 53, Αθήνα, 210-32.13.030, neahestia@hestia.gr]
