Η Δημουλά και η «τρομοκρατία»

3
597

Του Γιάννη Ν. Μπασκόζου 

Το κοινό δεν αντέχει να ακούει τους ποιητές να μιλούν όπως όλοι οι άλλοι. Έχει μια εικόνα γι αυτούς από τα παλιά. Πρέπει να είναι μάντεις, να προλέγουν τα μελλούμενα, να είναι καταγγελτικοί και απόλυτοι. Το τμήμα μάλιστα του αναγνωστικού κοινού που προέρχεται από την αριστερά απαιτεί οπωσδήποτε ο ποιητής να είναι αριστερός – όπως και ο λόγος του. Την Κική Δημουλά την έστησαν στα τρία μέτρα γιατί είπε αυτό που κάθε Κυψελιώτης έχει στο μυαλό του: τον φόβο. Δεν της είχαν συγχωρήσει κάποτε ότι αποδέχθηκε πρόκληση να συνομιλήσει με τον Κώστα Καραμανλή, και ότι είχε πει δυο καλά λόγια για τον Ηλία Ψινάκη. Η άποψη ότι ο ποιητής πρέπει να συμφωνεί με τον κοινό νου – όπως βεβαίως τον έχει ο αριστερός στο μυαλό του – συνιστά μερικές φορές μια ιδιότυπη τρομοκρατία. Φάνηκε στα κοινωνικά δίκτυα που έπεσαν να τη φάνε γιατί μια σχολιογράφος ερμήνευσε ως ρατσιστικό το λόγο της όταν η ποιήτρια σε μια εκδήλωση αναφέρθηκε σε εγκληματικές ενέργειες μεταναστών στη γειτονιά της. Η Κική Δημουλά θα μπορούσε να είναι πιο προσεκτική, να μη μιλάει, ή να μιλάει μόνον αν συμφωνεί με τους κήνσορες της. Έτσι θα ήταν προστατευμένη από τη δημόσια τιμωρία. Αυτό θέλουμε; Δεν νομίζω. 

 

Προηγούμενο άρθροΣωτήρης Δημητρίου: Ό,τι υπήρχε δικό μας το περιφρονήσαμε…
Επόμενο άρθροEbook 1 στα 4 βιβλία στις ΗΠΑ

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Γιατί ξεχνάμε πως οι λογοτέχνες και οι καλλιτέχνες εν γένει είναι πρωτίστως άνθρωποι, με μία ιδιαίτερα αν θέλετε αντίληψη κι ευαισθησία αλλά άνθρωποι; Κι όπως κάθε άνθρωπος-πολίτης έχει πολιτικά, θρησκευτικά, κοινωνικά πιστεύω και συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό. Αυτός ο φαρισαισμός όταν αφήνεται να διαφανεί κάτι από αυτά από την υπόλοιπη κοινωνία, είτε στο έργο τους είτε με δηλώσεις δημόσια, είναι αρκετά εκνευριστικό. Στο κάτω κάτω ποιός φταίει αν εξιδανικεύουν κάποιους πεζογράφους και μετά επειδή αντιλαμβάνονται την “ανθρώπινη” υπόσταση τους καταβαραθρώνουν; Μα οι ίδιοι που τους εξύψωσαν αυθαίρετα… Οι δημιουργοί είναι άνθρωποι! Μπορεί να μη τους συμπαθούμε πάντα αλλά δεν πρέπει να κρίνουμε το έργο τους ανάλογα με τον αν τους “πάμε” ή όχι. Η στιγμή της δημιουργίας είναι ιερή και υπερβατική…

  2. Ας διαχωρίσουμε τον λογοτέχνη από το έργο του. Ο Καραγάτσης ένας μισογύνης,σνομπ ήταν ε και; Τα πεζογραφήματά του είναι εξαιρετικά. Ο Χριστιανόπουλος ένας ομοφοβικός (αν και γκέι) φαρμακόγλωσσος , ε και; Τα ποιήματα του είναι αξιοθαύμαστα… Και πόσα άλλα παραδείγματα μου έρχονται… Τι μας νοιάζει αν η Δημουλά συμπεριφέρεται όπως όλες οι συνομήλικες της που μένουν στο κέντρο1

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ