του Σταύρου Χατζηθεοδώρου.
Απόγευμα. Καφές και τσιγάρα. Στο γραφείο κάποιες συνεντεύξεις του Τόμας Μπέρνχαρντ απο τις εκδόσεις “μελάνι”. Στο ράδιο άλλος ένας “αιρετικός” των αθλητικών και σημαντικός ατακαδόρος, ο Γιώργος Γεωργίου, για τον οποίο έχει πει ο Κωστής Παπαγιώργης οτι είναι “ο δημοσιογράφος χωρίς δόντια, που τα λέει έξω από τα δόντια”.
Μπέρνχαρντ και Γεωργίου – η χαρά του Φρόυντ.
Κάνει κριτική για τις τελευταίες επιτυχίες της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου: “Το γαλαξιακό κύπελλο να μου φέρετε, ένα έχω να πω. Μπάλα δεν ξέρετε! Δεληκάρης, Κουδας, Δομάζος Αχ!! Με σας πονάνε τα μάτια μας.”
Όταν σταμάτησε την μπάλα ο Χατζηπαναγής πηγαίνανε στον πατέρα του οπαδοί του Ηρακλή και τον παρακαλούσανε να του φέρουνε όποια γυναίκα ήθελε, να κάνει άλλον έναν Βάσια, για να γιατρέψει με τα τσαλίμια του το βλέμμα και την ψυχή τους, γράφει ο Σκαμπαρδώνης.
Αυτό είναι.
Όσα Βενετικά λιοντάρια και να μου φέρει ο Αβρανάς, όσα Όσκαρ ο Λάνθιμος, όσα Τορόντα και Σαν Σεμπαστιάν η Τσαγκάρη….μπάλα δεν ξέρουν.
Οι ταινίες τους, θάλαμος χειρουργείου.
Αριστοτεχνικά ευφυείς, διαστροφικά δημιουργικές, αινιγματικά ενδιαφέρουσες. Πολύ κλο-κλο και από αυγό τίποτα. Αν αυτό είναι το ελληνικό σινεμά, είμαστε ανέστιοι. Εμείς που αγαπάμε το σινεμά της ευγένειας και της “ελληνικής δέσμης” που έλεγε ο Χρήστος Βακαλόπουλος, εμείς που μπαίνουμε στην αίθουσα και περιμένουμε να ξεπροβάλει από τις νεροκαλαμιές. Ανέστης Βλάχος στο “Φόβο” του Κ.Μανουσάκη, οι γύφτοι τζαμπατζήδες απ’τον “Μπαλαμό του Τορνέ, το γέλιο της “Ευδοκίας” στον Δαμιανό, η αργόσυρτη μορφή του “Θεόφιλου” στον Παπαστάθη, οι φιγούρες του “αγροφύλακα” σ’ένα χιώτικο πανηγύρι στον Αβδελιώδη, η φωνή (λες και βγαίνει από πηγάδι) του Μπακιρτζή στις ταινίες του Τσιώλη…
Βραδάκι. Φόρμες, αθλητικό παπούτσι, σκούφος.
-Μπάς και έχουν οι πιτσιρικάδες του νέου σινεμά το δίκιο και είμαστε εμείς, τυφλωμένοι από την αρτηριοσκλήρωση των χρόνων που μας βαραίνουν, καθώς έχουν προστεθεί αρκετές φέτες στο “ακορντεόν της ζωής”; Εμείς, που αρνούμαστε να κάνουμε ένα βήμα στο πλάι να περάσει το “καινούργιο”. Σκέφτομαι φωναχτά…
“Μόνος σου μιλάς ρε θηρίο;!” με σκουντάει ο Μένος και σκάμε στα γέλια…
