Της Αλεξάνδρας Σαμοθράκη.
Υπάρχει τρόπος να φέρουμε και να κρατήσουμε τον τουρισμό στην Ελλάδα; Μα φυσικά. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να εφαρμόσουμε το μοντέλο λειτουργίας του ΓΝΑ Γεννηματάς. Έχει πευκόδασος, δυο καφετέριες (η μια 24ωρή), άνετο πάρκινγκ, κλιματισμό και σερβίρει 3 γεύματα την ημέρα (σε ορό αλλά έτσι ο ασθενής τεμπέλικα απολαμβάνει την πεμπτουσία της μεσογειακής διατροφής). Βρίσκεται σε εύκολα προσβάσιμο σημείο με το μετρό- για να έρθετε με δημόσια συγκοινωνία για ένα επισκεπτήριο από τους Αγίους Αναργύρους υπολογίστε 1,5 με 2 ώρες.
‘Είναι φανταστικό νοσοκομείο.’ Μου είπε για να με εμψυχώσει η κουμπάρα μου.’ Δε θυμάσαι, εκεί πέθανε η γιαγιά μου.’
Η γιαγιά της κουμπάρας μου ήταν τόσο μεγάλη που το ασθενοφόρο αρχικά μπερδεύτηκε και την κατέβασε στο τμήμα συντήρησης αρχαιοτήτων στο Βυζαντινό Μουσείο, οπότε δε θεώρησα αναγκαίο να μεταβιβάσω τη συγκεκριμένη πληροφορία στην Ελένη, που μόλις είχε μπει, δύο μέρες νωρίτερα από την εγχείρηση ρουτίνας που θα έκανε, απλά και μόνο για να κρατήσει τη θέση της. Το συγκεκριμένο σύστημα μπορεί να φαίνεται βάναυσο και απάνθρωπο (δε μας νοιάζει αν έχεις δουλειές ή αν χρειάζεται να προετοιμαστείς ψυχολογικά για την επέμβαση, θέλουμε μόνο το σώμα σου να κρατήσει το κρεβάτι) αλλά σκεφτείτε την αποδοτικότητα ενός τέτοιου μέτρου αν εφαρμοζόταν σε κρατήσεις εισιτηρίων, δωματίων και εστιατορίων. Οι επιχειρηματίες θα ήταν 100% βέβαιοι πως ο πελάτης θα εμφανιζόταν την προσυμφωνημένη ώρα και μέρα για να καταναλώσει το αγαθό. Πώς είπατε; Αν οι θεατές καταλάμβαναν τις θέσεις τους 2 μέρες πριν την παράσταση, αναγκαστικά θα γινόντουσαν λιγότερες παραστάσεις και λιγότεροι θεατές θα έβλεπαν συνολικά το έργο; Στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας ο περιορισμός αυτός δεν υφίσταται. Δεν ξέρω πώς αλλά σίγουρα έχουν βρει ένα μαγικό τρόπο να το λύσουν.
Οι στιγμές παραλογισμού ήταν τόσες που η Ελένη λίγο πριν μπει στο χειρουργείο μου εκμυστηρεύτηκε ότι με αναζητούσε και στεναχωριόταν που πήγαινε χαμένο σπαρταριστό υλικό για τη στήλη. Η αγωνία της για το χειρουργείο που της είχαν πει ότι θα γινόταν στις 12 το μεσημέρι, μετατράπηκε σε εκνευρισμό, σε απόγνωση και τελικά σε αδιαφορία για το μέλλον της μέχρι τις 7 το απόγευμα που τελικά, εμφανίστηκε το φορείο για να τη μεταφέρει από το δωμάτιο της στο χειρουργείο. Μόνο που δεν έκανε κωλοτούμπες από τη χαρά της πάνω του και δεν το έσπρωχνε μόνη της για να εγχειριστεί επιτέλους. Αυτή είναι άλλη μια πατέντα του ελληνικού συστήματος υγείας που μπορεί να εφαρμοστεί στην ελεύθερη αγορά: κωλυσιεργείτε να δώσετε στον καταναλωτή το προϊόν που επιθυμεί ή χρειάζεται μέχρι που η γλυκιά προσμονή αποδίδει στο προϊόν φανταστικές ιδιότητες και το κάνει όντως ανάρπαστο. Είναι μια στρατηγική που εφαρμόζουν από παλιά οι γυναίκες που το παίζουν δύσκολες, αλλά τώρα πια μπορεί να ενσωματωθεί με ασφάλεια στο ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης.
Μια άλλη περίτρανη ιδέα είναι η σωστά παραπλανητική τιμολόγηση. Ξεκινάμε χρησιμοποιώντας όσο περισσότερο μπορούμε τη λέξη- κράχτη ‘δωρεάν’ για να προσελκύσουμε τον πελάτη και να τον διασφαλίσουμε από τον ανταγωνισμό. Στη συνέχεια σταδιακά του εμφανίζουμε τα κρυφά έξοδα, τα οποία για να μην προσβάλουν την προσωπικότητα και πλήξουν την αίσθηση ασφάλειας του πελάτη, του ζητάμε να τα καταβάλει μέσα σε ειδικούς φακέλους που περιέχουν ποσά μόνο πολλαπλάσια του 5, γι’αυτό και αποκαλούνται χαϊδευτικά και φα(σ)κελάκια. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της αναισθησιολόγου που εμφανίστηκε στην πόρτα του χειρουργείου για να μας πληροφορήσει πως όλα βαίνουν καλώς, με μια φωνή τόσο χαλαρωτική και πατερναλιστική που στην αρχή ανησυχήσαμε για την ασθενή και στη συνέχεια για την ίδια τη γιατρό που ίσως είχε δοκιμάσει όλα τα είδη νάρκωσης στον εαυτό της πριν βγει να μας μιλήσει, και που προφανέστατα ήθελε το μπαχτσίσι της, το οποίο της δώσαμε, περισσότερο για να φύγει επειδή φοβόμασταν μην κοιμηθεί επιτόπου στην αγκαλιά μας. Ακόμη και για τις αποκλειστικές νοσοκόμες υπάρχει τιμοκατάλογος: αν είναι έγγαμες είναι πιο ακριβές ενώ ουδεμία σχέση έχουν με τις κλασσικές ανδρικές πορνόφαντασιώσεις, εκτός αν μιλάμε για αρρωστημένους ανώμαλους. Καθώς δυο στους τρεις γάμους, ούτως ή άλλως οδηγούν σε διαζύγιο, ένας τρόπος να τονώσουμε την ελληνική οικονομία θα ήταν να προσλαμβάνουμε μόνο ανύπανδρους υπαλλήλους που είναι φθηνότεροι και δεν έχουν και τόσα πολλά νεύρα.
Το ολιστικό πακέτο τουρισμού αλά ΓΝΑ θα μπορούσε να διαφημιστεί στο εξωτερικό με το μόττο ‘Παστίλιες για τις διακοπές του άλλου’ και να βοηθήσει καίρια στην εξυγίανση του δημοσιονομικού ελλείμματος απευθυνόμενο μαζικά σε ξένες κυβερνήσεις που στέλνοντας τους πολίτες τους για διακοπές στην Ελλάδα, θα αποκτούν πορωμένους πατριώτες που θα επιστρέφουν στην πατρίδα τους ευγνωμονώντας την καλή τους τύχη να έχουν υπηκοότητα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μη ελληνική, ακριβώς όπως και οι ασθενείς βγαίνουν από το ΓΝΑ, δηλαδή αποφασισμένοι να μην ξαναρρωστήσουν ποτέ. Ιδιαίτερη απήχηση θα είχε το εγχείρημα στους θαυμαστές του Μολιέρου γιατί θα έβλεπαν πως δεν υπάρχουν μόνο Κατά Φαντασίαν Ασθενείς αλλά και Κατά Φαντασίαν Σύστημα Υγείας.
Χωρίς να κρατάω καμία κακία στον Άδωνη που ποτέ δεν καταδέχτηκε να εκδώσει ή να προωθήσει βιβλίο μου, διαθέτω την ιδέα μου δωρεάν[1] προς χρήση στο υπουργείο Υγείας.
