του Μάριου Οικονόμου
Πώς χωράνε σε μια παράσταση ένα ψυγείο με μια ντισκομπάλα, ο Ένγκελς και η Φλέρυ Νταντωνάκη, η Έλενορ Λίκοκ, ένα φρέντο καπουτσίνο και τόσα ακόμα ετερόκλητα πράγματα; Όπως χωράνε σε σκελετό κύβου από λαμπιόνια τρεις ηθοποιοί… Όπως χωράνε στο μυαλό της Φιλίας Κανελλοπούλου.
Με αυτό το σύγχρονο κωμικό έργο συστήνεται στο αθηναϊκό κοινό και ως δημιουργός η νεαρή ηθοποιός Φιλία Κανελλοπούλου, και επιχειρεί να μας παρουσιάσει όλα όσα βασανίζουν τη σκέψη της με την, περίπου μιας ώρας, παράσταση «αστικής μοναξιάς και εσωτερικής πάλης», όπως διαβάζουμε στο δελτίο τύπου. Τι όμως σημαίνουν αυτά;
Δυο γυναίκες -ή και όχι, για να δανειστούμε από τον τίτλο του έργου- και ένας άνδρας, ζουν τη σύγχρονη πραγματικότητα: τη μοναξιά, τον έρωτα στην εποχή των απρόσωπων σχέσεων και του εύκολου σεξ, την ανασφάλεια, την μάχη με τις ετικέτες και τα στερεότυπα, τα νέα κανονιστικά πρότυπα… Και παρούσα καθ’ όλη την παράσταση, μια συνεχής σκέψη που έχει αναδυθεί από τα ενδόμυχα, απελευθερωμένη από κάθε είδους αστική ευγένεια γελά, ενοχλεί, θυμίζει πως η ζωή είναι εδώ και, κατά συνέπεια, βωμολοχεί.
Πόσες φορές μπορεί να ακουστεί η δημώδης λέξη για το αιδοίο σε μια παράσταση; Η απάντηση είναι πολλές. Όχι όμως σε μια προσπάθεια να ερεθιστούν τα αφτιά ευαίσθητων ακροατών αλλά γιατί, είναι τα γεννητικά όργανα της γυναίκας εν τέλει μια αφορμή για να εκφράσει η δημιουργός τον προβληματισμό της για τη θέση της γυναίκας και πώς αυτή αντιμετωπίζεται από την πατριαρχία αφενός, τον σύγχρονο φεμινισμό αφετέρου. Και ο προβληματισμός δεν σταματά εκεί…
Από τον φεμινισμό στην κριτική του καπιταλισμού, κι από την πολιτισμική οικειοποίηση στο κίνημα του βιγκανισμού, το κείμενο δεν παρουσιάζεται ως το μανιφέστο των woke. Δεν είναι παρά όσα απασχολούν την ίδια τη δημιουργό και κάθε άνθρωπός της, συνομήλικό της ή όχι, που δεν τον αφήνει αδιάφορο η εποχή του.
Το χιούμορ είναι διάχυτο παντού. Η παράσταση δανείζεται στοιχεία από το είδος του stand-up comedy· δεν είναι απλώς οι έξυπνες ατάκες, είναι το σπάνιο χάρισμα του αυτοσαρκασμού που συναντάται στο stand-up και η Φιλία Κανελλοπούλου φαίνεται να διαθέτει: ποια είναι η θέση της στην Τέχνη; Τι της επιφυλάσσουν οι κριτικοί; Μπορεί να ζήσει κάνοντας αυτό που αγαπά;
Στο τελευταίο ιδίως ερώτημα που η ίδια θέτει δεν μπορούμε να απαντήσουμε με βεβαιότητα. Μπορούμε όμως να σημειώσουμε γιατί πρέπει κανείς να δώσει μια ευκαιρία σ’ αυτό το εγχείρημα. Αρχικά, το πρωτόλειο της Φιλίας Καννελοπούλου έρχεται στη ζωή υπό τις φρέσκιες και κεφάτες σκηνοθετικές οδηγίες των Ελένη Ζουρελίδου και Τρύφωνα Ζάχαρη. Μαζι με τη δημιουργό, στο έργο συμπρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί Χριστιάνα Λαδοπούλου και Σήφης Μηλιαράκης. Η χημεία τους γοητεύει… Δεν ενσαρκώνουν ρόλους. Είναι τρεις φίλοι που ξήλωσαν τοίχους και πόρτες και μας άφησαν να ρίξουμε μια ματιά στην καθημερινότητά τους. Στα συν, η μουσική της παράστασης, με τις χιπ-χοπ και urban μελωδίες να ενισχύουν τη φρεσκάδα.
Εν κατακλείδι, η παράσταση προσφέρεται για άφθονο και ειλικρινές γέλιο: δροσερή σαν αναψυκτικό, πολύχρωμη όπως τα ρούχα των πρωταγωνιστών, είναι φρέσκια, έξυπνη, ποπ, ό,τι χρειάζεται κάποιος ή κάποια που ξέμεινε στην Αθήνα (Ιούνιο και) Ιούλιο μήνα με κάτι λιγότερο από 40°C.
