Της Αλεξάνδρας Σαμοθράκη.
Οι Άγγλοι δε συγχωρούν όσους δεν παίρνουν το μέρος τους. Και πολύ συχνά είναι ακόμη πιο αμείλικτοι με όσους το παίρνουν.
Τι το ήθελε ο Γιώργος ο Κλουνεύς να έχει άποψη για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα; Πέσανε να τον φάνε- ακόμη και οι Times που σαν καλός κρυφοχουντικός απόστρατος το παίζουν κουλ μέχρι να διαφωνήσουν με κάτι, είχαν χθές (12/2) στην τρίτη τους σελίδα ολοσέλιδο αφιέρωμα για το πόσο βλακέντιος είναι ο Κλουνεύς επειδή είναι Αμερικάνος, αφήνοντας στη σελίδα 6 τη μισή νοτιοανατολική Αγγλία που έχει γίνει Βενετία (οι κάτοικοι του Worchester βλέπουν τηλεόραση στα σαλόνια τους φορώντας αρβύλες βυθισμένες μέχρι τους αστραγάλους στο νερό).
Το επιχείρημα πάνω στο οποίο θεμελιώθηκε η πολεμική των Times ήταν πως το βλακόμετρο, ο Κλουνεύς, αναφέρθηκε στα ‘Pantheon Marbles’ αντί για τα ‘Parthenon Marbles’. Πείτε μου, όμως, φταίει ο Κλουνεύς; Μπορεί κάποιος να είναι τόσο γοητευτικός, τόσο ταλαντούχος και ταυτόχρονα να κάθεται να παρατηρεί αν έχουν αετώματα και μετόπες τα αρχαιοπρεπή οικοδομήματα ανά την Ευρώπη; Πού να θυμάται ο άνθρωπος αν είναι το Πάνθεον στη Ρώμη, το Πάνθεον στο Παρίσι ή ο Παρθενώνας στην Αθήνα που έχουν ξεβρακωθεί, και μάλιστα αιώνες πριν, από το ντεκόρ τους; Και πώς να τα ξεχωρίσει; Και τα 3 κτίρια έχουν αρχαιοελληνικές κολώνες στο έμπα τους. Άσε που με τόσα ταξίδια και τόσα νεσπρέσο, οι 3 ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έχουν συγχωνευτεί μέσα στο κεφάλι του.
Ο Ματ Ντέημον, συμπρωταγωνιστής του πανίβλακα Κλουνέως στο Monument Men, για την πρεμιέρα του οποίου οι σταρ βρέθηκαν στο Λονδίνο, έσπευσε να τον υπερασπιστεί τονίζοντας πως δεν είναι δυνατόν οι Βρετανοί να θεωρούν πως ‘οι Αμερικάνοι δεν καταλαβαίνουν’. Τι να καταλάβει, όμως, και ο Ματ Ντέημον; Και αυτός Αμερικάνος είναι, και μάλιστα …ξανθός.
Το Βρετανικό Μουσείο έσπευσε να ταπώσει τα Αμερικανάκια με τη δήλωση: ’Ο καθένας (πανηλίθιος Αμερικάνος) δικαιούται να έχει (εντελώς λανθασμένη γνώμη), αυτό όμως δεν αλλάζει την (αλάθητη) άποψη μας πως το κοινό επωφελείται με τα Γλυπτά του Παρθενώνα να ανήκουν σε μια παγκόσμια συλλογή (κλεμμένων αρχαιοτήτων απ’ όλη την υφήλιο και αν είχαμε διατηρήσει την αυτοκρατορία μας τώρα θα μας κάνατε και τεμενάδες, την τύχη μας μέσα).’ (παρενθέσεις δικές μου και να τονίσουμε πως το Βρετανικό Μουσείο δεν τα αποκάλεσε Ελγίνεια προκειμένου να δείξει στον Κλούνευ ότι αυτό ξεχωρίζει το Πάνθεον από τον Παρθενώνα).
‘Μπορεί να πέταξα τη βλακεία μου’ σχολίασε ο Κλουνεύς, ‘αλλά μετά το έψαξα και ακόμη και η πλειοψηφία της αγγλικής κοινής γνώμης επιθυμεί να επιστραφούν τα Μάρμαρα στην Αθήνα. Ήδη το Βατικανό και το Μουσείο Getty στο L.A. έχουν επιστρέψει αρπαγμένους θησαυρούς.’
Οι Times επεξηγούν πως ‘τα μάρμαρα αποκτήθηκαν από τον Λόρδο Έλγιν το 19ο αιώνα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία’ αλλά με τη γνωστή δημοσιογραφική τακτική να μην αποκαλύπτει γεγονότα που αλλοιώνουν την επιχειρηματολογία, παραβλέπει τις ‘άχρηστες λεπτομέρειες’ που δικαιώνουν την επιστροφή τους.
Μήπως, όμως, η διαμάχη έχει τεθεί σε λάθος βάση; Μήπως δε θέλουμε να μας τα επιστρέψουν; Με μια πιο ορθολογική θεώρηση, ίσως θα ήταν πολύ πιο συμφέρον να … τους τα νοικιάζαμε. Από το 1806 που βρίσκονται στην Αγγλία και με μέσο όρο επισκεψιμότητας του Βρετανικού Μουσείου τα 6 εκατομμύρια το χρόνο (προ Easyjet ήταν 5000/το χρόνο αλλά ας πρόσεχαν οι Άγγλοι) έχουμε και λέμε 208 χρόνια επί 6 εκ=1.248.000.000 επί εισιτήριο 5 λίρες/άτομο =6.240.000.000 λίρες ήτοι το μισό έλλειμμα της Ελλάδας. Τι και αν η είσοδος στο βρετανικό μουσείο είναι δωρεάν; Να χρεώσουν είσοδο. Με ξένα κόλλυβα είμαστε όλοι λαρτζ!
Προκειμένου οι Άγγλοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη το πιθανότερο θα ήταν να μας επιστρέψουν τα Γλυπτά οικειοθελώς και μάλιστα με δώρο δυο μούμιες από την αιγυπτιακή κολεξιόν, δυο βάζα Μινγκ για το σαλόνι της Δασκαλάκη-Αγγελοπούλου και το ομοίωμα του Κλουνέως από το Μανταμ Τισώ γιατί δε θα θέλουν πια να τον βλέπουν ούτε… σκαλιστό.
