Βιβλιο-ατοπήματα (του Γιάννη Ν.Μπασκόζου)

του Γιάννη Ν.Μπασκόζου.

Παρατήρησα  ότι από τις Μικρές Λίστες των Κρατικών Βραβείων λείπουν εντελώς τα βραβευθέντα βιβλία με Βραβείο Αναγνώστη. Σκέπτομαι αν πρόκειται για κάτι τυχαίο. Δεν μπορώ για παράδειγμα να καταλάβω πώς στη μικρή λίστα μυθιστορημάτων  των υποψηφίων προς βράβευση βιβλίων λείπει το βιβλίο του Ηλία Μαγκλίνη «Πρωινή γαλήνη» (Βραβείο Αναγνώστη, Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, Βραβείο περιοδικού Κλεψύδρα»). Ή πώς στη λίστα των υποψηφίων για το διήγημα λείπει η συλλογή του Κώστα Κατσουλάρη «Νυχτερινό ρεύμα»(Βραβείο Αναγνώστη, Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών). Και πώς ακόμα λείπει από τη λίστα δοκιμίου η καταπληκτική και πρωτότυπη έρευνα της Αθηνάς Βογιατζόγλου που επανάφερε στο προσκήνιο το ποιητικό έργο του  Γιώργου Κοτζιούλα (Βραβείο Αναγνώστη). Αλλά ούτε στην ποίηση υπάρχει το βιβλίο του Κυριάκου Συφιλτζόγλου (Βραβείο Αναγνώστη) που έκανε αίσθηση στους ποιητικούς κύκλους. Αλλά και  στους πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς λείπουν επίσης τα δύο πολυσυζητημένα βραβεία του Αναγνώστη, του Αλέκου Λούντζη για το ποιητικό του έργο «Προπαγάνδα, κάποια γράμματα για κάποια πράγματα» και του Κώστα Περούλη για τη συλλογή διηγημάτων «Αυτόματα».  Σύμπτωση; Εσκεμμένη παράλειψη για να μη βραβεύουν τους ήδη από άλλους θεσμούς βραβευθέντες; Ανταγωνιστική αντίληψη;  Δεν πρόλαβαν να τα διαβάσουν; Δεν τα είχαν υπόψη τους; Πιστέψτε ότι θέλετε.  Σκέπτομαι ότι τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας έχουν ένα βάρος για την ιστορία. Οι λίστες που επιλέγει η Επιτροπή ταξιδεύουν στην ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας. Είναι μια στιγμή που προβάλλεται στο μέλλον. Δεν επιχειρηματολογώ γιατί δεν έλαβαν βραβείο αλλά γιατί τα παρέλειψαν από τις τελικές λίστες. Υπάρχει κάτι που δεν ξέρουμε;

 Αθήνα, Παγκόσμια (;)Πρωτεύουσα Βιβλίου

Ο Γιώργος Κατσαμάκης βιβλιοθηκονόμος στην Ακαδημία Αθηνών, βιβλιογράφος, blogger και αρθρογράφος με άρθρο του στην Εφημερίδα Συντακτών αναρωτιέται αν οι εορτασμοί της Παγκόσμιας Πρωτεύουσας Βιβλίου είναι ένα «επικοινωνιακό βαρελότο», ισχυριζόμενος ότι δεν συμμετέχουν εκδότες, η Ακαδημία αλλά ούτε και η Εθνική Βιβλιοθήκη.

Κυρίως όμως τονίζει  ότι οι εκδηλώσεις αυτές θα κοστίσουν στον δήμο της Αθήνας 620.000 ευρώ. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό που δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα επισήμως τα πέντε αφιερώματα, οι πέντε εκθέσεις, η συναυλία και τα «προγράμματα δημιουργικής μάθησης» θα στοιχίσουν συνολικά 128.000 ευρώ. 72.000 ευρώ έχει κόστος ο «συντονισμός και η οργάνωση των διαδικασιών για την εκπόνηση των δράσεων» (;) και 300.000 ευρώ η επικοινωνία για τις δράσεις. 120.000 ευρώ είναι ο ΦΠΑ. Δηλαδή, αναρωτιέται ο επιστολογράφος, ο Δήμος θα μας χρεώσει 300.000 ευρώ για να μας πει τι θα παρουσιάσει;

Η Ένωση Ελληνικού Βιβλίου και η Εταιρεία Συγγραφέων απάντησαν με επιστολή τους και διευκρίνισαν   «η Οργανωτική Επιτροπή της «ΑΠΠΒ 2018» βρίσκεται σε διαρκή επικοινωνία με τους εκδότες για την κατάρτιση του προγράμματος παρουσιάσεων Ελλήνων και ξένων συγγραφέων». Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Τροχόπουλος έκανε πολλές επαφές χωρίς να δώσει κάποια συνέχεια σε όσους είδε αλλά ας επιφυλαχτούμε εν αναμονή της επίσημης ανακοίνωσης του σχεδιασμού. Φυσικά κάπως πρέπει να δικαιολογήσει αυτή την σχέση παραγωγής/ διαφήμισης. Αναμένουμε.

Τι γλώσσα μιλάνε οι Τούρκοι;

Με την ευκαιρία του ερχομού του Προέδρου της Τουρκίας Ερντογάν οι ιθύνοντες σκέφτηκαν ότι θα έπρεπε να πάρει και κάποια δώρα μαζί του. Φαντάζομαι ότι θα υπάρχει κάποιο σχετικό  πρωτόκολλο με βάση το οποίο διαλέγονται τα δώρα. Στο πλαίσιο των επίσημων συναντήσεων ήταν προγραμματισμένη και η συνάντηση της  γυναίκας  του πρωθυπουργού κ.Μπαζιάνα μετά της κυρίας Ερντογάν. Έπρεπε να βρεθεί λοιπόν το δώρο. Η αναζήτηση του δώρου και η επιλογή ανατέθηκε στο υπουργείο Πολιτισμού. Τι καλύτερο δώρο από ένα βιβλίο σκέφτηκε η υπεύθυνη που ανέλαβε το έργο αναζήτησης κατάλληλου δώρου. Και αμ΄έπος αμ΄έργον διαβάζει τους καταλόγους των εκδοτικών και βρίσκει ένα βιβλίο που απευθύνεται σε παιδιά μεταναστών, προσφυγόπουλα. Το βιβλίο είναι μεταφρασμένο στην αραβική γλώσσα. Η υπεύθυνη αναζητά τον εκδοτικό οίκο και του ζητά να της δώσει λίγα αντίτυπα από το βιβλίο για να δοθούν επισήμως στην κυρία Ερντογάν. «Μα, είναι στην αραβική γλώσσα;». «Ναι, μας κάνει, αυτήν δεν μιλούν οι Τούρκοι;». Γκλουπ!

Βιβλία δωρεάν; Ναι, αλλά για ποιον;

Είθισται στην περίοδο των γιορτών των Χριστουγέννων να χαρίζονται βιβλία.  Οι υπεύθυνοι πολιτισμού στην Προεδρία σκέφτηκαν να χαρίσουν  βιβλία στους εργαζόμενους της Προεδρίας. Αναθέτουν λοιπόν  σε κάποιους να αναζητήσουν αυτά τα βιβλία. Τηλεφωνούν σε εκδότες και ζητούν μια πενηντάδα βιβλίων. «Δωρεάν;», ρωτήσαν ορισμένοι εκδότες. «Ναι, βεβαίως, το βιβλίο είναι το καλύτερο δώρο». «Γιατί δεν τα αγοράζετε;». Σιωπή. Με συγχωρείτε αν η Προεδρία είχε σκεφτεί να χαρίσει λάπτοπ θα έπαιρνε την MediaMarkt ή τον Κωτσόβολο να ζητήσει 50 υπολογιστές; Μάλλον όχι! Γιατί πρέπει το βιβλίο να δωρίζεται οπουδήποτε. Το καταλαβαίνω σε μια επαρχιακή βιβλιοθήκη έχει νόημα. Αλλά η Προεδρία να είναι τόσο τσίπικη….

Βιβλιο-ρουσφέτια

Βουλευτής της περιφέρειας σκέφτηκε να κάνει ένα πολιτιστικό ρουσφέτι. Έστειλε λοιπόν σε εκδότη μια δισέλιδη επιστολή όπου του ανέλυε την αξία του βιβλίου για την διαμόρφωση των παιδιών, τη σημασία να υπάρχουν βιβλία, την αξία να ζει κανείς με βιβλία κλπ κλπ. Ο δεκάρικος  λόγος του κατέληγε με το να ζητήσει δωρεάν βιβλία για βιβλιοθήκες της περιφέρειας του. Αντί να ζητήσουν οι όποιες βιβλιοθήκες απευθείας την δωρεά βιβλίων ο πονηρός βουλευτής σκέφτηκε να προσφέρει βιβλία, αυτός ως παράγων, και έτσι να έχει κάτι ακόμα να προσθέσει στο βιογραφικό του για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές.