Γιάννη μου,
Ελπίζω να μη μας κάνεις «να κλάψουμε, να σκάσουμε». Γιατί εάν, θα πλαντάξουμε και δεν το θέλεις, έ;.
Άκου τώρα για το βιβλίο σου. Εδώ και χρόνια, έχοντας χάσει δύο φίλες και δύο φίλους, μαζεύω και διαβάζω βιβλία για τον θάνατο και το πένθος. Επιστημονικά και μαρτυρίες, γνήσια και πεποιημένα. Το δικό σου ήταν γροθιά στο στομάχι.
Κεραυνοβολήθηκα όταν έμαθα για την αρρώστεια σου. Σχεδόν χριστιανή με κατάντησες! Μετά σε είδα, τα ψιλοείπαμε, ησύχασα. Προσπάθησα να καταλάβω εάν η επιλογή σου να ζεις στη Βουρβουρού είναι αναχωρητισμός ή σοφία.
Ο τίτλος του βιβλίου και 0 τρίμηνος εγκλεισμός μου στο σπίτι λόγω κρυώματος και άλλων πραγμάτων που μου έπεσαν στο κεφάλι, με έκαναν να εκτιμήσω βαθειά την κίνησή σου και να σε θαυμάσω. Διάβασες το μήνυμα της ζωής σωστά, Γιάννη μου. Η αρρώστια δεν έρχεται ποτέ χωρίς λόγο και ζητάει από μας «λύτρα». Οι περισσότεροι συνεχίζουν ακριβώς όπως και πριν χωρίς να κατανοούν τίποτε. Εσύ τα κατάλαβες όλα:
«Ματαίως ασχολήθηκα με τη διαφήμιση. Ματαίως φλέρταρα, ματαίως χαμογέλσα, ματαίως άκουσα με τις ώρες ανοησίες, ματαίως προσπάθησα να ενταχθώ. Πολλοί λόγοι φαντάζομαι με οδήγησαν σ’ αυτή τη ματαιότητα. Παγιδεύτηκα στην πεποίθηση πως όσο ανεβαίνεις, τόσο πιο ελεύθερος γίνεσαι. Πρώτα εξαντλήθηκαν οι δυνάμεις, μετά η υπομονή, μετά το ενδιαφέρον, μετά τα χρήματα στην αγορά, τέλος, η υγεία κι η αυταπάτη».
Με τάραξες συθέμελα! Ποια είναι η δική μου «Βουρβουρού»; Παλιόπαιδο, με ποιον θα σκηνοθετώ; Ποιος θα μου βγάζει τις φωτογραφίες για τα προεκλογικά μου φυλλάδια; Μήπως να μην ξανακατέβω; Τι λες;
Σε φιλώ πολύ και θα έρθω στη Βουρβουρού μετά το Πάσχα,
Ελενίτσα
ΥΓ το βιβλίο σου μου φάνηκε χρήσιμο. Σε ευχαριστώ από καρδιάς.
Μικρό σχόλιο
Με τον Γιάννη υπήρξαμε συνυποψήφιοι το 2010 στις δημοτικές έκλογές. Γνωριστήκαμε κάμποσα χρόνια πριν σε φωτογράφιση έθιμου στη Γουμένισα. Μου έχει βγάλει τις δύο πετυχημένες και νικηφόρες φωτογραφίες μου (3 φορές «πρώτη στο πρώτο» Διαμέρισμα του Δήμου Θεσσαλονίκης) και έχω δουλέψει μαζί του ως τσιράκι του για να φτιάξουμε το βίντεο που παίχτηκε σε εκδήλωση τιμής που έκανε τον Οκτώβριο του 2010 ο Γιώργος Κορδομενίδης στον φιλόξενο χώρο του Εντευκτηρίου για τον τότε υποψήφιο, ακόμη, δήμαρχο. Ο Γιάννης υπήρξε ο εμπνευστής των πετυχημένων viral στην προεκλογική εκστρατεία του 2010, τα «μακάρι Μπουτάρη». Τον μιμήθηκαν ανεπιτυχώς διάφοροι. Ο Γιάννης ήταν πετυχημένος φωτογράφος, διαφημιστής και δημιουργός πολυθεαμάτων.
Ο Γιάννης έπαθε καρκίνο και, ως δουλεμένος και ευφυής άνθρωπος, πήρε ακαριαία το μήνυμα αλλαγής πλεύσης. Τη συνειδητοποίησή του αυτή περιγράφει χωρίς φτιασιδώματα στο βιβλίο του στις 28 εγγραφές του. Extra ball, η δεύτερη ευκαιρία στο φλιπεράκι. Extra ball, η δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Οι φίλοι του παρακολουθούσαμε μέσω facebook τις φωτογραφίες, τα αυτοσαρκαστικά του βιντεάκια, τις ιδιότυπες ραδιοφωνικές εκπομπές του.
Μας βοηθάνε πολύ τα βιβλία αυτά. Ιδίως όταν είναι χωρίς φτιασίδια και ψεύτικες θεωρητικοποιήσεις. Οι λεπτομέρειες της σωματικής ανημπόριας, εξευτελιστικές πολλές φορές, οι φαντασιώσεις, οι σχέσεις με τους άλλους που αλλάζουν, η σχέση με τη μάνα, τα παιδιά και τους φίλους τους, τα μαστόρια, τον ταξιτζή φίλο. Η ριζική απόφαση για την αλλαγή της καθημερινότητας. Οι ημερολογιακές καταγραφές με το καυστικό ανελέητο χιούμορ του Γιάννη, με αφοπλιστικές λεπτομέρειες, που δεν περιμένει να διαβάσει κανείς σε δημοσιευμένο κείμενο (ή αυτές ακριβώς που περιμένει να διαβάσει). Μερικά κεφάλαια έχουν την αυτονομία μικρού διηγήματος (ταξιτζής, μπογιατζήδες). Ο θυμός, το χιούμορ, ο τρόμος από την επάρατο, ο φόβος που μετατρέπεται σε θλίψη είναι καταγραμμένα με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Οι μικρές καταγραφές έχουν τις αρετές της ποίησης.
Χωρίς υπερβολή βάζω το βιβλίο του Βαλτή δίπλα στο Κoινόβιο του Μάριου Χάκκα. Είναι το ίδιο «θεραπευτικό».
Ελένη Χοντολίδου
τρεις φορές εκλεγμένη Κοινοτική Σύμβουλος στην Α΄Κοινότητα του Δήμου Θεσσαλονίκης με τον Γιάννη Μπουτάρη. Πάντοτε με φωτογραφίες του Γιάννη Βαλτή.
info: Γιάννης Βαλτής (2016). Εxtra ball. Ποταμός.
