Αναζητώντας το καλό σενάριο

Μένος Δελιοτζάκης.

Τετάρτη μεσημέρι, το αυτοκίνητο μας αφήνει στην πύλη αναχωρήσεων του «Ελ. Βενιζέλος». Τα πάντα στα χέρια. Όλα χειραποσκευές. Η πτήση φτάνει στην Κω, 35 λεπτά πριν την αναχώρηση της «Παναγίας Σπηλιανής» από τα Καρδάμαινα για το Μανδράκι της Νισύρου. Αν φυσικά δεν υπάρξει καθυστέρηση! Η οποία τελικά είναι εικοσάλεπτη. Το ταξί από το αεροδρόμιο «Ιπποκράτης» φτάνει στο καράβι. Ο καπετάνιος ενημερωμένος από τον Άρη και το πρακτορείο του  Διακομιχάλη, μας περιμένει. Ανακούφιση. Εκεί και η Ελίνα. Πηγαίνει στη Νίσυρο – κατά σύμπτωση πατρίδα των γονιών της – να συναντήσει τον Πάβελ. Να συζητήσουν το νέο της σενάριο. Αλλά και η Μαρί Πιέρ. Επικεφαλής του φόρουμ ευρωπαϊκών συμπαραγωγών Crossroads. Σε συναντήσεις με τους σκηνοθέτες του εργαστηρίου, θα κάνει τις επιλογές της.

Άφιξη στο νησί. Έντυπα πληροφοριακό υλικό και μετά στο κατάλυμα. Ένα γρήγορο μπάνιο στην παραλία «Χοχλάκοι», ονομασία από τα μαύρα ηφαιστειακά βότσαλα που κατακλύζουν την παραλία. Όμορφο δειλινό!

Την ίδια ώρα ο διάσημος Ρουμάνος σκηνοθέτης Κρίστιαν Μουντζίου, παρουσιάζει την ταινία του «4μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες», Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες, στην αίθουσα προβολών του εργαστηρίου. Μια βόλτα στα γραφικά στενά του Μανδρακίου, με την θαυμάσια αστική και νησιώτικη αρχιτεκτονική του. Συνάντηση με τον Γιώργο, ιδρυτή και επικεφαλής του ΜΙΚ και τη Λίνα του Κέντρου Κινηματογράφου. Φαγητό και ποτό στο «Εναλλάξ». Όπως κάθε βράδυ!

Το νησί σφύζει από ζωή. Νέα παιδιά με όνειρα για τον κινηματογράφο. Σκηνοθέτες, σεναριογράφοι και παραγωγοί από όλη την Ευρώπη, συναντώνται σε τούτη την άκρη της νησιωτικής Ελλάδας, για να επεξεργαστούν τα σενάρια των επόμενων ταινιών τους. Συνολικά 55 κινηματογραφιστές, από 18 χώρες, με 28 σενάρια ταινιών μεγάλου μήκους. 8 από αυτά ελληνικά. Τα υπόλοιπα 20, από τη Βουλγαρία, την Κροατία, τη Σερβία, το Μαυροβούνιο, την Τσεχία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Ιταλία, τη Λιθουανία, την Πολωνία, την Πορτογαλία, τη Ρουμανία, την Ισπανία, τη Σουηδία, την Τουρκία.

Το επόμενο πρωινό, επίσκεψη στο Δημοτικό Σχολείο της Νισύρου. Σε αυτό το υπέροχο ψηλοτάβανο οίκημα, λαμβάνουν χώρα οι εργασίες του εργαστηρίου του ΜΙΚ, σε πέντε ομάδες. Ο Δημήτρης, η Ελένη, ο Κώστας, πρόθυμοι να βοηθήσουν, να δώσουν κάποια πληροφορία, να λύσουν όποιο οργανωτικό θέμα προκύψει. Από τη Μαρία της «Καθημερινής», μαθαίνουμε τις εξελίξεις στο Δ.Σ. του Κέντρου Κινηματογράφου. Δεν ανανεώνεται η θητεία του Γρηγόρη. Νέα προκήρυξη της θέσης του Γενικού Διευθυντή. Μεσημεριανό διάλειμμα στο «Πανόραμα», παρέα με νέους δημιουργούς από την Ελλάδα και την Ιταλία για ένα σύντομο τσίπουρο. Πάντα βοηθάει! Το απόγευμα στην αίθουσα προβολών, η τελευταία ταινία του Μουντζίου «Πέρα από τους λόφους», βραβείο σεναρίου στους Κάννες του ΄12. Μετά την προβολή όλοι μαζί στην «Ηλικιωμένη», τη θαυμάσια σκεπαστή από έναν τεράστιο φίκο πλατεία. Και … «Εναλλάξ».

Την Παρασκευή, ο δυνατός βοριάς κάνει τα πράγματα απαγορευτικά για μπάνιο. Ευκαιρία για βόλτα στου Πάλους. Με τη Νικόλ, τη Ρούλα, τη Λίνα. Μικρά φαγκριά και σαργοί στη σχάρα. Όμως, ζηλεύω τη συναγρίδα του Μανούσου. Πάντα πλάι του η Μαρία, σύντροφος στη ζωή και τη δουλειά. Αλλά και ο σεβαστός μας Μάνος με τη Λιόλια του και ο Άρης με τη Γεωργία και την Ιωάννα. Ο Μάνος για άλλη μια χρονιά στη Νίσυρο, για να βοηθήσει σε προσωπικές συναντήσεις με τους νέους κινηματογραφιστές, με την πείρα του και την ανεξάντλητη ενέργειά του,  στην ανάπτυξη των σεναρίων τους. Σε άλλο τραπέζι ο Γιαν με τη σύζυγό του. Μαζί με τον Τζιοβάνι, τη Χριστίνα, τη Σουζάνα, για άλλη μια χρονιά είναι οι εκπαιδευτές του  ΜΙΚ, που για 17 χρόνια διοργανώνει το πρόγραμμα ανάπτυξης σεναρίων και κινηματογραφικών σχεδίων mfi script 2 workshops. Επικεφαλής του προγράμματος σπουδών από φέτος ο Νίκος, ο έλληνας εκπαιδευτής από τη ίδρυση του ΜΙΚ και καλός φίλος.

Στις 7 το βράδυ, ο Μισέλ προλογίζει τον Μουντζίου, σε ένα masterclass γύρω από το έργο του σε μια κατάμεστη αίθουσα. Έναν θεσμό που το 2013 εγκαινίασε με την παρουσία του Γέρζι Σκολιμόφσκυ.

Σάββατο πρωί, μια καλή ευκαιρία για βόλτα στο νησί. Το νοικιασμένο Panda, μας οδηγεί στο νότο του νησιού. Στο Αυλάκι. Ένα τοπίο παράξενο και γοητευτικό. Ένα μικρό εγκαταλειμμένο λιμανάκι, όπου κάποτε, ήταν σημείο φόρτωσης μικρών καραβιών με μεταλλεύματα. Το μαρτυρούν, οι χωρίς παράθυρα και πόρτες πέτρινες αποθήκες. Η μικρή τσιμεντένια προβλήτα, προφυλάσσει από το κύμα του νοτιά. Μια μικρή, φυσική πισίνα, όπου το παγωμένο πέλαγος, συναντάται με τα αναβλύζοντα από τον πυθμένα ζεστά, λόγω της γεωθερμίας του ηφαιστείου, νερά. Ένας ξεχασμένος από τη μανία των ανθρώπων παράδεισος. Το λατρεύω!

Το απόγευμα το ΜΙΚ διοργανώνει εκδρομή στη Νυκιά. Όμορφο ορεινό χωριό, με τη θαυμάσια πλατειούλα της, το ηφαιστειακό μουσείο και την εκκλησιά της. Χωριό ανάπαυσης και έμπνευσης του Παπάζογλου. Και μετά, καλντέρα, ηφαίστειο. Ο πυρήνας του τουριστικού ενδιαφέροντος του νησιού. Η μυρωδιά από το θειάφι, το νερό που κοχλάζει από τη γη, ο καυτός πυθμένας και η ενέργεια του ηφαιστείου, προκαλούν …εξομολογήσεις. Τέλος, Εμποριός. Στο «μπαλκόνι». Όλοι οι εμπλεκόμενοι με το εργαστήρι, αλλά και ντόπιοι παράγοντες που συνεργάζονται με το ΜΙΚ είναι εκεί. Οι δημιουργοί, οι εκπαιδευτές, οι παρατηρητές. Μια ευχάριστη συνάντηση στο περιθώριο του εργαστηρίου, μια μέρα πριν την ολοκλήρωσή του, με ντόπιο κρασί και κατσικάκι. Και λαούτο και βιολί. Και ωραία νισύρια τραγούδια.

500 δημιουργοί με 350 projects από όλες τις χώρες της Ευρώπης, έχουν συμμετάσχει στο mfi script 2 workshops  του ΜΙΚ τα 17 χρόνια της επιτυχημένης πορείας του. Πολλά από αυτά υλοποιήθηκαν και οι ταινίες απέσπασαν σημαντικές διακρίσεις. Ξενόγλωσσο Όσκαρ το 2003, Χρυσή Λεοπάρδαλη στο Λοκάρνο το 2006, Χρυσή Αντιγόνη στο Μονπελιέ το 2007, volpi στη Βενετία του 2010 με τον Edouart της Αντωνίου και υπάρχει συνέχεια. Το mfi script 2 workshops υποστηρίζεται από το πρόγραμμα MEDIA της Ε.Ε., τη ΝΕΡΙΤ, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, τη Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, τις Περιφέρειες Βορείου και Νοτίου Αιγαίου και τους Δήμους Νισύρου και Σάμου.

Ημέρα αναχώρησης με τον «Καπετάν Δημήτρη» μέχρι την Κω και από εκεί στην Αθήνα. Βλέπω το Μανδράκι να απομακρύνεται. Τον Γιώργο, τον Άρη, το Νίκο, τη Ρούλα, την Ελένη, τον Δημήτρη, τον Κώστα να μας αποχαιρετούν. Θα τους συναντήσω σύντομα στην Αθήνα.

Στη σκέψη μου έρχεται για άλλη μια φορά η φράση της Επιτρόπου Αντρούλας Βασιλείου, πως σε τούτη την άκρη της Ελλάδας, γίνεται κάτι που είναι τρανό παράδειγμα της «καλής» Ελλάδας.

Και του χρόνου…