Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
Σαν φίλοι συχνά κάναμε παρέα.
Ξημεροβραδιαζόμουν να διαβάζω,
να εντρυφώ στους ωραίους στίχους σου.
Κάποτε αντιλήφθηκα πόσο εγωκεντρικός ήσουν,
τα φοβερά ελαττώματα στο χαρακτήρα σου.
Από τότε σαν από μαχαίρι
σταμάτησα να διαβάζω τα ποιήματά σου,
-κι ας είναι ωραία.
Μένουν ανέγγιχτα στο ράφι.
ΤΟ ΣΒΗΣΙΜΟ
Χήρα κι άτεκνη,
από ραγδαία αρρώστια ο θάνατος την πλησίαζε.
Τα ερωτικά γράμματα που της έστελνε ο άνδρας της
πριν από δεκαετίες,
τα έκαψε στο πίσω μέρος του κήπου της.
Σαν ιερουργία που εξαγνίζει,
με συντριβή τα έκαψε,
για τη δυνατή αγάπη τους μέσα στα χρόνια.
Μακρινοί συγγενείς θα κληρονομούσαν το σπίτι της,
τα ερωτικά γράμματα κι άλλα αντικείμενα
με αδιαφορία θα τα πετούσαν στα άχρηστα.
ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΕΙΣ
Διάπυρη η έλξη,
μέχρι θανάτου λαβώθηκα.
Η ομορφιά σου με κυκλώνει,
ένθεη γίνομαι.
Στα ίχνη της έλξης κυκλοφορώ και διαμένω.
Οι αναζωπυρώσεις της ανεξέλεγκτες,
δεν έχουν τέλος.
Είσαι το θαύμα
ακλόνητο, αναλλοίωτο.
