Επιστολή Του Γιώργου Δαρδανού, εκδότη.

1
135

Αγαπητοί φίλοι,

Σας εύχομαι καλορίζικα από καρδιάς.

Με το νέο σας ξεκίνημα, δράττομαι της ευκαιρίας να επισημάνω ότι πρέπει να γίνουν ορισμένες τομές στον χώρο της κριτικής – παρουσίασης των εκδόσεων έτσι ώστε Επιστολή  Του Γιώργου Δαρδανούνα ξεχωρίσει κάποτε η ήρα από το στάρι.

Ως «άνθρωποι του βιβλίου», όλοι μας φέρουμε το αναλογούν μέρος της ευθύνης –άλλος μικρό κι άλλος μεγαλύτερο– για τη δημιουργία νέων αναγνωστών. Οι παράγοντες που παίζουν κρίσιμο ρόλο πολλοί: η ανάπηρη παιδεία μας, το ένα και μοναδικό βιβλίο στην εκπαίδευση, η απουσία ή πλημμελής λειτουργία των σχολικών, και όχι μόνο, βιβλιοθηκών κ.ά.  Σε μας,  λοιπόν, μένει και μεγάλο μέρος της ευθύνης για την έκδοση και προβολή τέτοιων βιβλίων που δεν θα δημιουργούν «διεφθαρμένους» αναγνώστες.

Πέρα από τις διαφημίσεις και τα δελτία τύπου των εκδοτικών οίκων που έχουν να κάνουν κυρίως με την παρουσίαση νέων τίτλων, πέρα από τις εκάστοτε σχέσεις –προσωπικές, εμπορικές ή άλλες– μεταξύ εκδοτών και δημοσιογράφων και τανάπαλιν, σχέσεις που συνήθως τις πληρώνουν ακριβά οι αναγνώστες αφού δεν παρουσιάζεται το σύνολο της εκδοτικής παραγωγής αλλά μόνον όσοι τίτλοι έχουν να κάνουν με τις εν λόγω σχέσεις, πρέπει να γίνεται και η αληθινή, αντικειμενική, πραγματική κριτική· να σταματήσει ο ένας να ευλογεί τα γένια του άλλου· να σταματήσει ο αχταρμάς της «κατασκευής» των «ευπώλητων», πολλές φορές πριν ακόμα αυτά κυκλοφορήσουν.

Ευχής έργον θα ήταν να ξεχωρίσουμε, επιτέλους, τη λογοτεχνία από την παραλογοτεχνία –είμαστε η μόνη χώρα στον πολιτισμένο κόσμο που δεν γίνεται αυτό.

Να δοθεί ο απαιτούμενος χώρος και σε άλλους τομείς της εκδοτικής μας παραγωγής. Βιβλίο δεν είναι μόνο η ελληνική και η μεταφρασμένη λογοτεχνία αλλά και, για παράδειγμα, βιβλία επιστημονικά που αφορούν σ’ ένα ευρύτερο αναγνωστικό κοινό: ιστορία, ψυχολογία, οικολογία κ.ά.

Οι «προτάσεις» πρέπει να γίνονται από ανθρώπους που διάβασαν ένα έργο απ’ την αρχή ως το τέλος του κι όχι απ’ αυτούς που έριξαν μια φευγαλέα ματιά και δίνουν ανερυθρίαστα την άποψή τους ως άλλοι ειδήμονες.

Η κριτική, τέλος, πρέπει να έχει έναν και μοναδικό σκοπό: τη δημιουργία αναγνωστών, τη δημιουργία αναγνωστών με άποψη, τη δημιουργία απαιτητικών αναγνωστών, τη δημιουργία πολύ απαιτητικών αναγνωστών, κ.ο.κ.

Τέλος, θα ήθελα να σας κάνω μία πρόταση: Θα ήταν ευχής έργον και ιδιαίτερα ενδιαφέρον, να θεσπιστεί από τα βραβεία του «Αναγνώστη» και ειδικό βραβείο αισθητικής και εκδοτικής αρτιότητας. Αξίζει τον κόπο να επιβραβεύεται και το μεράκι του εκδότη ή των επιμελητών εκδόσεων που φτιάχνουν, μερικές φορές, πραγματικά έργα τέχνης.

 

Σας χαιρετώ και σας εύχομαι και πάλι καλή αρχή.

 

Γιώργος Δαρδανός

ΕΚΔΟΤΗΣ

Προηγούμενο άρθροΟι λογοτέχνες, οι ποιητές και «οι άλλοι»
Επόμενο άρθροΟ Δημήτρης Καλοκύρης νέος πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Το κείμενο με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.
    Προσθέτω μία πρόταση: Θα μπορουσε να λειτουργήσει μία ομάδα κριτικών, εγνωσμενης αξίας, η οποία θα αμείβεται από τον/την συγγραφέα;
    Η ομάδα αυτή να μην έχει οποιαδήποτε σχέση με τους εκδότες. Απλά, να
    δημοσιοποιεί τις κρίσσεις της περιοδικά.
    Οποία/ος συγγραφέας θέλει να έχει τη γνώμη της, θα καταβάλλει ένα συμ-
    βολικό ποσόν, π.χ 10 ευρώ.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ