Του Μένου Δελιοτζάκη (*).
Για 36η συνεχή χρονιά, πραγματοποιήθηκε στη Δράμα, τον περασμένο Σεπτέμβριο, το εθνικό φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους, παράλληλα με το 19ο διεθνές.
Παρακολουθώντας το πρόγραμμα του φεστιβάλ των τελευταίων ετών, συναντά κανείς πληθώρα προφεστιβαλικών εκδηλώσεων, παράλληλες δράσεις και αφιερώματα. Μια από τις θεσμοθετημένες πλέον εκδηλώσεις, είναι τα αίθρια λογοτεχνικά μεσημέρια, που πραγματοποιούνται στον αίθριο χώρο του φεστιβάλ, δίπλα στον ειδυλλιακές πηγές της Αγίας Βαρβάρας. Η ευθύνη της επιμέλειας και της παρουσίασης, στα χέρια του συγγραφέα – δημοσιογράφου Παύλου Μεθενίτη.
Φέτος λοιπόν, σε συνεργασία με το φεστιβάλ, έγινε επιλογή παρουσίασης βιβλίων ανθρώπων του κινηματογράφου – «Η Γαλλίδα Δασκάλα» του Ντίνου Γιώτη, η «Κάθαρση» του Νίνου Φένεκ Μικελίδη, «Το Ψέμα του Λύκου» του Γιώργου Μπράμου, «Αναζητώντας τον Κ.» του Ντίνου Κατσουρίδη – νεώτερων ελλήνων λογοτεχνών, όπως το βιβλίο του Γιάννη Παλαβού «Το Αστείο» (αναβλήθηκε λόγω κωλύματος του συγγραφέα, η προγραμματισμένη παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Μακριδάκη «Του Θεού το Μάτι»), αλλά και του πανεπιστημιακού Γιώργου Γραμματικάκη «Ένας Αστρολάβος του Ουρανού και της Γης».
Η κοινή διαπίστωση, είναι ότι δεν υπήρχε συμμετοχή από τους νέους δημιουργούς, που κατά τον Παύλο Μεθενίτη, είτε δεν νιώθουν της ανάγκη να ανατρέξουν στη λογοτεχνία για αναζήτηση «έτοιμων» ιστοριών, είτε είναι προσκολλημένοι στο προσωπικό τους όραμα.
Αβίαστα λοιπόν τίθεται ερώτημα: γιατί σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, ηθοποιοί και τεχνικοί δεν έχουν κάποιου είδους σχέση με τη λογοτεχνία, γιατί δεν την αγαπούν κι αν την αγαπούν γιατί δεν εμπνέονται από αυτήν. Άλλωστε, στο φετινό φεστιβάλ, από τα σενάρια των σαράντα τριών διαγωνιζόμενων ταινιών, κανένα δεν είχε βάση έμπνευσης λογοτεχνικό κείμενο.
Κατά τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή, σκηνοθέτη Αντώνη Παπαδόπουλο, ο κινηματογράφος χωρίς δραματουργία δεν μπορεί να υπάρξει και η λογοτεχνία διδάσκει δραματουργία. Το βιβλίο και ο κινηματογράφος, είναι κατά τη γνώμη του, συγκοινωνούντα δοχεία. Αλληλοεπηρεάζονται. Αλληλοεπιδρούν. Η διαπίδυση από τέχνη σε τέχνη, είναι απαραίτητη. Και με υπερηφάνεια δηλώνει, ότι το φεστιβάλ Δράμας, είναι το μοναδικό φεστιβάλ, το οποίο διοργανώνει στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεών του, τα λογοτεχνικά μεσημέρια, ώστε να συντελεστεί μια «γνωριμία» των νέων δημιουργών με τη λογοτεχνία.
(*) Ο Μένος Δελιοτζάκης είναι σκηνοθέτης τηλεόρασης
